|
|
|
|
|
Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010
Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010
Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010
Σύμβαση υποθήκης και υποτέλειας της χώρας
Οι επαχθείς όροι που υπέγραψε στο μνημόνιο δανεισμού της χώρα μας ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, με τη γερμανική Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, επί της ουσίας υποθήκευσαν το μέλλον των Ελλήνων πολιτών, ακόμη και την ίδια την εθνική υπόστασης της χώρας. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται στο παράρτημα 4 –Υπόδειγμα Νομικής Γνωμοδότησης– του Μνημονίου, «ούτε ο Δανειολήπτης (δηλαδή η Ελλάδα) ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας κατάσχεσης –συντηρητικής ή αναγκαστικής– ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη συνθήκη». Μπορούν, δηλαδή, με βάση το συγκεκριμένο άρθρο, στο ενδεχόμενο που η χώρα μας δεν μπορέσει να αντεπεξέλθει στις δανειακές της υποχρεώσεις, οι δανειστές της να προχωρήσουν στην κατάσχεση ενός ελληνικού νησιού, το οποίο αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του Ελληνικού Δημοσίου λόγω ακριβώς εθνικής κυριαρχίας; Εξίσου εντυπωσιακός είναι όμως και ο καθαρά αποικιοκρατικός όρος που έχει τεθεί από μέρους των δανειστών μας προς την ελληνική πλευρά και αφορά το εφαρμοστέο δίκαιο και δικαιοδοσία.
Σύμφωνα με το συγκεκριμένο όρο όχι μόνο το Μνημόνιο, αλλά και «κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που τυχόν προκύψει από τη Σύμβαση, διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο», ενώ αρμόδιο να επιλύσει οποιαδήποτε διένεξη προκύψει μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, οι αποφάσεις του οποίου «είναι πλήρως δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενα μέρη».
Λίγο παρακάτω, μάλιστα, δηλώνεται ξεκάθαρα ότι με το Μνημόνιο «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσoν αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Πρόκειται για ένα μνημόνιο υποθήκης και υποτέλειας της χώρα μας σε τράπεζες και ξένα κέντρα του εξωτερικού. Μία λεόντειος σύμβαση που κατοχυρώνει και με το παραπάνω τα συμφέροντα των δανειστών μας, χωρίς ταυτόχρονα να γίνεται καμία αναφορά σε οποιαδήποτε έννοια ανάπτυξης της χώρα μας, απαραίτητη ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις. Το αντίθετο, θα λέγαμε, η υπογραφή του Μνημονίου, αφού προηγουμένως αυτό παρουσιάστηκε ως αναπόφευκτη λύση και μονόδρομος, δρομολογεί μία σειρά από φαινόμενα που ήδη έχουν ξεκινήσει και πλήττουν την ελληνική οικονομία, όπως η μείωση του βιοτικού μας επιπέδου, η αύξηση της ανεργίας, η μείωση των επενδύσεων και η ακόμη πιο βαθιά ύφεση.
Τα νέα μέτρα που έρχονται το 2010 και το 2011
Μία ολόκληρη σειρά δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μέτρων για τη μείωση του ελλείμματος και την αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της οικονομίας προβλέπει το Μνημόνιο Συνεννόησης που υπέγραψε η Ελλάδα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την παροχή δανείων συνολικού ύψους 110 δις ευρώ. Τα δημοσιονομικά και διαρθρωτικά μέτρα –περιλαμβάνουν τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος και του συστήματος υγείας, τη διοικητική μεταρρύθμιση, την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, την ενίσχυση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων– περιγράφονται με σχετική ανάλυση στο Μνημόνιο και προβλέπονται και τα συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για τη λήψη των αποφάσεων ή την ψήφισή τους από τη Βουλή. Η υλοποίηση των υπεσχημένων θα ελέγχεται κάθε τρίμηνο από την τρόικα και μόνο αν το αποτέλεσμα του ελέγχου είναι θετικό, θα δίνεται η έγκριση για την εκταμίευσης της επόμενης, επίσης τριμηνιαίας, δόσης από το συνολικό δάνειο των 110 δις ευρώ. Ο πρώτος έλεγχος θα γίνει στο τέλος Ιουνίου, ο δεύτερος που θα είναι πιο σημαντικός στο τέλος Σεπτεμβρίου 2010, ο τρίτος στο τέλος Δεκεμβρίου του 2010, ενώ θα ακολουθήσουν και άλλοι τέσσερις έλεγχοι στο τέλος κάθε τριμήνου του 2011.
Για τη μείωση του ελλείμματος προβλέπονται δεκάδες νέες φορολογικές επιβαρύνσεις και μειώσεις των αποδοχών στο Δημόσιο και των συντάξεων. Το σύνολο των μέτρων για τη μείωση του ελλείμματος την περίοδο 2010-2014 ανέρχεται στα 30 δις ευρώ, από τα οποία πάνω από 15 δις αφορούν το 2010 και το 2011 και πάνω από 10 δις δεν έχουν εξειδικευτεί ακόμη, καθώς αφορούν κυρίως το 2013 και το 2014. Εκτός από την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού των εργαζομένων στο Δημόσιο και των συντάξεων, την περαιτέρω μείωση των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων και των μισθών των απασχολούμενων στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, τη νέα αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης και των συντελεστών ΦΠΑ, που ανακοινώθηκαν από τις αρχές Μαΐου, έχει προδιαγραφεί η επιβολή και νέων φορολογιών το 2011 και το 2012, όπως η αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων και η επιβολή έκτακτης εισφοράς στις «πολύ κερδοφόρες» επιχειρήσεις, η μετάταξη πολλών προϊόντων από το χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ 11% στον υψηλό συντελεστή 23% και η φορολογία των αμοιβών σε είδος, όπως τα εταιρικά αυτοκίνητα. Παράλληλα, προβλέπονται επιπλέον μέτρα για τη μείωση των δημοσίων δαπανών την ίδια περίοδο, που περιλαμβάνουν το πάγωμα των συντάξεων, τη μείωση των υψηλότερων συντάξεων, τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας με βάση εισοδηματικά κριτήρια (δηλαδή, δεν θα το παίρνουν όσοι άνεργοι έχουν εισόδημα από άλλες πηγές πλην της εργασίας τους που υπερβαίνει κάποιο όριο) και τη μείωση του αριθμού των προσλήψεων με βάση την αναλογία μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις υπαλλήλων.
Όσον αφορά το Ασφαλιστικό, προβλέπεται να αποφασιστούν μέσα στον Ιούνιο τα μέτρα για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξεων, ενώ η ψήφισή τους πρέπει να γίνει μέχρι το Σεπτέμβριο. Βεβαίως, η κυβέρνηση επιδιώκει να ψηφιστεί το Ασφαλιστικό μέχρι τον Ιούλιο. Για την αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις –περιλαμβάνει τη μερική κατάργηση της ισχύος των συλλογικών συμβάσεων για τους μισθούς, την αύξηση του ορίου των απολύσεων και τη μείωση των κατώτατων μισθών για τους εισερχόμενους στην αγορά εργασίας νέους έως 24 ετών– το Μνημόνιο ορίζει ότι ο διάλογος θα ξεκινήσει τον Ιούνιο και τα μέτρα θα αποφασιστούν το Δεκέμβριο, ενώ έως το τέλος του 2010 πρέπει να ανακοινωθούν και τα μέτρα για την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων.
m-epikaira
Ο Δούρειος Ίππος του Καλλικράτη... - Ένα σενάριο λογικοφανές που εκφράζει βάσιμους φόβους για "στημένο σκηνικό" κατά του Ελληνισμού
* Miα διαφορετική ανάλυση της πολιτικο-οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα...
Ο Γιώργος Παπανδρέου ήρθε στην εξουσία με προφανείς εντολές. Να αφελληνίσει και να διαμελίσει το Ελληνικό κράτος σύμφωνα με τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης.
Οι τρεις τομείς μέσω των οποίων θα γίνει αυτός ο διαμελισμός είναι:
1. ιθαγένεια στους μετανάστες
2. προώθηση της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας
3. υλοποίηση του Καλλικράτη
Και τα τρία αυτά έγιναν με τέτοια προτεραιότητα και τόσο άγρια σπουδή που ακόμα και οι αδαείς καταλαβαίνουν πλέον τους απώτερους σκοπούς που υπηρετούν τα ανδρείκελα. Ο Καλλικράτης θα είναι η ταφόπλακα, που μόλις τεθεί πάνω στο πτώμα της Ελλάδας, οι Παπανδρεϊκοί θα εγκαταλείψουν τη διακυβέρνηση και ίσως και την Ελλάδα και θα πάνε να ζήσουν ήρεμα και πλούσια στο Μαϊάμι!
Πως θα εξελιχθούν τα γεγονότα
Από τις δεκατρείς περιφέρειες του Καλλικράτη, τρεις τουλάχιστον θα αυτονομηθούν από το ελληνικό κράτος και στη συνέχεια θα ενωθούν με τη μορφή συνομοσπονδίας ή κάτι παρόμοιο, η Θράκη με την Τουρκία, η Μακεδονία με τα Σκόπια και η Ήπειρος με την Αλβανία. Αυτό θα γίνει με τις αρμοδιότητες που θα δοθούν στους 13 αιρετούς περιφερειάρχες και τους 7 δοτούς τους ινστρούκτορες από την κυβέρνηση. Πως θα γίνει πρακτικά; Με δημοψηφίσματα στα οποία θα ψηφίζουν οι μετανάστες που θα συγκεντρώνονται ανάλογα στην κάθε περιφέρεια. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι η Ελλάδα θα έχει βγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα έχει προσκολληθεί στο άρμα της Αμερικής που για την ώρα έχει βάλει κάτω από την κηδεμονία της το Κόσοβο, τη Βοσνία, τα Σκόπια και τελικά τη Μακεδονία με τη συνένωση που επίκειται σύμφωνα με τα σχέδια που απεργάζονται. Βεβαίως τα σχέδια αυτά για να υλοποιηθούν χρειάζονται κατάλληλες συνθήκες.Η κυριότερη από αυτές είναι η αποβολή της Ελλάδας από την ΕΕ.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται μια εσωτερική αναστάτωση-επανάσταση του λαού που θα γίνει είτε αυθόρμητα εφόσον συνεχώς θα πιέζεται οικονομικά ή ακόμα και με προβοκάτσια από τις ορδές του Σόρος ή των άλλων πρακτόρων σχετικών συμφερόντων που έχουν οργανωθεί ήδη μέσα στη χώρα.
Που είναι η ΕΕ; Η Γερμανία μόλις προχθές κατάλαβε το παιχνίδι που παίζεται από τις μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των κερδοσκόπων.
Η Αμερική έχει βάλει τα παπαγαλάκια της να φωνάζουν δήθεν υπέρ των Ελλήνων και το τι τραβάνε οι Έλληνες με το ΔΝΤ και τα μέτρα, προτείνοντας όλοι, μα όλοι, με μια φωνή, Έλληνες επαναστατείστε!
Εάν η Αμερική καταφέρει να κάνει τον ελληνικό λαό να επαναστατήσει κερδίζει διπλά.
Δίνει ένα γερό χτύπημα στο ευρώ και προετοιμάζει την οριστική κατάρρευση της ΟΝΕ και τελικά της ΕΕ.
Δεύτερον, κερδίζει την έξοδό της στο Αιγαίο με τη συνένωση της μακεδονικής περιφέρειας με τα Σκόπια. Όλα αυτά θα γίνουν με τη συνδρομή της Τουρκίας που θα επιτηρεί και θα διαφεντεύει τις συνομοσπονδίες των Βαλκανίων.
Σε αυτές τις περιοχές θα γίνουν σημαντικές επενδύσεις απο ξένους επιχειρηματίες για να φαίνεται ότι ήταν καλή η συνένωση και σιγά σιγά ο πλούτος της χώρας -υπέδαφος και πετρέλαια που υπάρχουν σε αυτές τις περιοχές- δεν θα ανήκουν πλέον στους Έλληνες.
Αντίθετα μέχρι να γίνει η έκρηξη-εσωτερική επανάσταση δεν θα υπάρξει καμία επένδυση στην Ελλάδα, κανένα πρόγραμμα ανάπτυξης δεν θα κινείται και σε ο,τιδήποτε προτείνεται σαν ανάπτυξη θα μπαίνουν εμπόδια και καθυστερήσεις.
Ο στόχος θα είναι να οδηγηθεί η Ελλάδα στην πλήρη εξαθλίωση και υποταγή.
Η ΕΕ τελευταία αρχίζει να καταλαβαίνει το παιχνίδι της Αμερικής και σίγουρα θα προσπαθήσει να αντιδράσει και να λάβει κάποια μέτρα. Εάν όμως οι κυβερνήσεις μας θέλουν τη λύση της Αμερικής -οικονομική εξαθλίωση και βαλκανοποίηση- δεν θα μπορέσουν να κάνουν απολύτως τίποτα μια και η Ελλάδα θα σπρώχνεται συνεχώς σε όλο και απεχθέστερο δανεισμό έως την τελική στάση πληρωμών και την πτώχευση.
Τι μπορεί να συμβεί τότε με όλους αυτούς τους μετανάστες που κανένας δεν θέλει να μετρήσει και που υπολογίζονται σε τρία τουλάχιστον εκατομμύρια; Δεν θα σκοτώνουν ο ένας -Έλληνας- τον άλλον -μετανάστη- προκειμένου να επιβιώσουν;
Και εάν δεν σκοτώνουν αυθόρμητα θα είναι δύσκολο σε ένα διαλυμένο κράτος να γίνει η μεγάλη προβοκάτσια, όπου ένα τζιπ θα περνάει και θα σκοτώνει αδιακρίτως μετανάστες και Έλληνες και αυτή η ενέργεια θα αποδίδεται σε ακραία στοιχεία;
Το παιχνίδι θα παιχτεί σε μια διελκυστίνδα όπου οι δυνάμεις της ΕΕ θα προσπαθούν να συγκρατήσουν την Ελλάδα μέσα στην ΕΕ ενώ η Αμερική με όλα τα μέσα που διαθέτει θα προσπαθεί να αποσπάσει την Ελλάδα απο αυτήν.
Τι θα κάνει η επόμενη κυβέρνηση που θα έλθει όταν οι Παπανδρεϊκοί θα έχουν ολοκληρώσει το έργο τους; Διότι είναι σίγουρο ότι μόλις ολκληρώσουν το έργο τους με τον Καλλικράτη δεν θα μπορούν πια να μείνουν στην εξουσία. Τι θα κάνει τότε ο λαός; Θα ακολουθήσει την Παπαρήγα και τον Τσίπρα για να υλοποιήσουν τα σενάρια made in USA ή θα αναδειχθεί κάποιος νέος ηγέτης μέσα από τα συντρίμια που άφησαν οι προηγούμενοι ηγέτες;
Οι λεπτομερείς αιτιολογήσεις των παραπάνω συμπερασμάτων
1. Η ιθαγένεια θα αναμείξει τους πληθυσμούς και έτσι θα συρρικνωθεί ο αμιγώς ελληνικός πληθυσμός. Συγχρόνως θα προετοιμάσει τους μελλοντικούς ψηφοφόρους του Καλλικράτη και θα εξηγήσουμε γιατί. Για την απόφαση αυτή προβάλλονται βέβαια διάφορα λογικοφανή επιχειρήματα για να συσκοτισθεί ο πραγματικός στόχος.
2. Στην σκόπιμη και προσχεδιασμένη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας συνηγορούν τα εξής γεγονότα:
Με την προηγούμενη κυβέρνηση μπορούσαμε να δανειστούμε με επιτόκιο κάτω απο 3%. Μόλις έλαβε την εντολή η κυβέρνηση Παπανδρέου διακήρυξε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση εξαπατούσε τους ευρωπαίους συμμάχους μας στην ΟΝΕ δηλώνοντας μικρότερο χρέος από το πραγματικό. Προκλήθηκε τέτοιος παγκόσμιος σάλος που ούτε να τον ονειρευτούν δεν μπορούσαν τα κοράκια που παραμόνευαν για να ανεβάσουν τα spreads και να κατακρημνίσουν την αξιοπιστία της Ελλάδας. Έγιναν τόσο άγαρμπες κινήσεις από μέρους της κυβέρνησης που μόνο μαθητευόμενοι μάγοι μπορούσαν να τους ξεπεράσουν. Τα επιτόκια άρχισαν να ανεβαίνουν με τρελούς ρυθμούς και παρ' όλο που υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις, όπως δανεισμός από την Κίνα με 3%, δανεισμός από Ρωσία με 4,75% ακόμα και από το ΔΝΤ με 3,5%, εμείς προτιμήσαμε να δανειστούμε από τα κοράκια με 6% και πάνω(!) διαλαλώντας συγχρόνως ότι μας εκμεταλλεύονται! Πως έγινε το μεγάλο κόλπο? Δυστυχώς με τη συνενοχή και τη συνεργασία της Τράπεζας της Ελλάδος, της Κυβέρνησης και της GoldmanSachs. Η Τράπεζα της Ελλάδος ξαφνικά και στα μουλωχτά ανέβασε τα Τ2 σε Τ10 -από δύο ημέρες σε δέκα- και οι λεγόμενοι σορτάτακηδες οργίασαν, άρχισαν να πουλάνε και να αγοράζουν αέρα χωρίς να πληρώνουν επί μέρες, έτσι ώστε να έχουν αρκετό χρόνο να κάνουν παιχνίδι στην αγορά και να κερδίσουν δισεκατομμύρια, με το ανεβοκατέβασμα της τιμής των ομολόγων. Ασύλληπτη κομπίνα...! Γιατί ο εισαγγελέας δεν έψαξε να βρει ποιοι ωφελήθηκαν από αυτό το κόλπο; Η ουσία είναι ότι χώρα θα μπορούσε να μην είχε φορτωθεί με τόσο μεγάλο χρέος σε τόσο μικρό διάστημα, κατά το οποίο σχεδόν όλοι τα είχαν χαμένα με τις τόσο ραγδαίες εξελίξεις.
Έπρεπε όμως να κηρύξει πτώχευση η Ελλάδα!
Η κυβέρνηση βιάζεται υπερβολικά, παρ΄ ότι βρίσκεται εν μέσω οικονομικής κρίσης να ξοδέψει 4,5 δις για να περάσει το σχέδιο Καλλικράτης και να εγκαταστήσει ένα σύστημα διακυβέρνησης που όπως διαβεβαιώνουν οι ειδικοί και εμπνευστές του όπως η κ. Τζάκρη -και μάλιστα με περισσή αναίδεια- ότι δεν θα θίξει οικονομικά κανέναν απο αυτούς που εργάζονται στις δημοτικές επιχειρήσεις. Εφόσον δεν θα μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων τι θα κερδίσουμε με την εφαρμογή του και μάλιστα μέσα σε τόσο μεγάλη οικονομική κρίση; Δηλαδή όχι μόνο δεν θα εξοικονομηθούν χρήματα αλλά θα αυξηθούν οι δαπάνες και μάλιστα για υψηλόβαθμα στελέχη που θα κοστίσουν ο Θεός μόνο ξέρει πόσα. Η κυβέρνηση βιάστηκε υπερβολικά να δώσει την ιθαγένεια σε μετανάστες την ώρα που φεύγουν με εμβάσματα προς τις χώρες τους δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Επίσης η κυβέρνηση βιάστηκε να εκθέσει τη χώρα διεθνώς δημοσιοποιώντας τις "λαμογιές" όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων μειώνοντας την αξιοπιστία της χώρας και ανεβάζοντας τα επιτόκια δανεισμού από 3.8 που ήταν πριν τις εκλογές σε 7%, επιβαρύνοντας έτσι τις επόμενες γενιές με ενα δυσβάσταχτο οικονομικό χρέος και με συνέπειες που μπορεί να είναι τραγικές για την Ελλάδα.
Γιατί δεν θέλουν να κάνουν ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ;
Αυτοί οι τρεις άξονες εθνικής σημασίας, που αναφέρθηκαν παραπάνω, σπρώχνονται με απίστευτη ταχύτητα στην τελική τους ευθεία, χωρίς καν συζήτηση για δημοψήφισμα. Σε αντιπαράθεση με αυτές τις βιαστικες κινήσεις -εξαιρετικά αρνητικές για τους Έλληνες- η κυβέρνηση καθυστερεί να πάρει αποφάσεις για θέματα που θα ανακούφιζαν την οικονομία, καθυστερεί μέτρα ανάπτυξης και επενδύσεων που θα έπρεπε να είναι στην άμεση πρoτεραιότητα της. Και όχι μονο δεν προωθούνται οι επενδύσεις αλλα εξακολουθούν να μπλοκάρονται εξαιτίας ενός αναποτελεσματικού και γραφειοκρατικού κράτους που φαίνεται να μην ενδιαφέρεται καθόλου για τέτοιου είδους αποφάσεις. Από την άλλη δεν βάζουν φρένο στην παροχή εκατομμυρίων ευρώ προς τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να βάζουν και αυτές τροχοπέδη -ανάλογα με τις επιδιώξεις τους- σε αποφάσεις που θα ανακούφιζαν την οικονομία. Καθυστερούν να ανοίξουν το πόθεν έσχες των πολιτικών και όλων αυτών των φορέων που διασπάθισαν το κρατικό χρήμα όπως των εφοριακών, των δημοσίων υπαλλήλων για τους οποίους υπάρχουν καταγγελίες και των υπαλλήλων της πολεοδομίας.
ΕΛΕΟΣ κύριοι Κυβερνώντες!!!
Dr I.K. Manios Υπτχος (ΥΟ)
Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010
Με δάκρυα το φινάλε της Χαράς στο Μ. Δέρειο...Αντίο Ελλάδα
«Όχι δεν χωριζόμαστε για πάντοτε, Χαρά, θα ξαναβλεπόμαστε στα όνειρα συχνά...» της είπαν τα παιδιά της, οι μαθητές της.
Πανηγυρίζει το τουρκικό προξενείο στη Θράκη. Και πώς να μην πανηγυρίζει, αφού κατάφερε να απαλλαγεί από τη θαρραλέα δασκάλα, τη Χαρά Νικοπούλου. Η Αθήνα τους έκανε το ρουσφέτι. Ένα ακόμη βήμα πίσω. Ένα βήμα μπροστά για εκείνους που εποφθαλμιούν τη Θράκη. Το περνάνε στα μικρά μουσουλμανόπαιδα των μειονοτικών σχολείων. Η δυτική Θράκη είναι... τουρκική... Μόνο που οι κυβερνήσεις μας, και η σημερινή και η προηγούμενη, έχουν πάθει τύφλωση, έχουν κλείσει τ' αυτιά.
Συγκινητικός ήταν ο αποχαιρετισμός της Χαράς από τα παιδιά της. Μια γιορτή όπου η καρδιά πήγαινε να σπάσει, τα δάκρυα δύσκολα σταματούσαν.
Το τι έγινε το περιγράφει στην εφημερίδα της, τον «Χρόνο», η Μελαχροινή Μαρτίδου, το οποίο και αναδημοσιεύουμε.
Δάκρυσαν και οι πέτρες με τη σχολική γιορτή των μαθητών του δημοτικού σχολείου του Μεγάλου Δερείου, εκεί στο τέρμα Θεού στον Έβρο. Πρωταγωνιστές για μια ακόμη φορά τα μικρά παιδιά, τα Πομακόπουλα, αλλά και οι γονείς τους. Νέες μητέρες που μέσα στο λιοπύρι, εκεί στον ταπεινό αυλόγυρο του σχολείου, επί ώρες απολάμβαναν όλα όσα η δασκάλα έμαθε με κόπο στα παιδιά τους, να απαγγέλουν ποιήματα και να τραγουδούν Θεοδωράκη. Στο επίκεντρο και οι ίδιες που εισέπραξαν το πιο θερμό χειροκρότημα από το κοινό. Εκεί και κόσμος που ήλθε σχεδόν απ' όλα τα σημεία της Ελλάδας, να δει τη γιορτή της Χαράς Νικοπούλου, που αφήνει το Δέρειο με πόνο ψυχής. Με μια ομιλία που δονούσε τα στήθια, αναφέρθηκε στον ρόλο της ως εκπαιδευτικού και στην πολεμική που δέχθηκε όταν κάποιοι την είδαν σαν εμπόδιο στα σχέδιά τους. Σε άψογα ελληνικά τα μικρά παιδιά τα έδωσαν όλα στην γιορτή αποδεικνύοντας στην πράξη το έργο που γίνεται.
Η Χαρά με το ακορντεόν της
Συγκλονιστική η στιγμή που η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου τούς αποχαιρέτησε με τον δικό της τρόπο, ένα - ένα τα παιδιά, τα φίλησε, τους έδωσε αναμνηστικά και μέσα σ' αυτά ένα dvd οπτικό από δραστηριότητες του σχολείου με 400 φωτογραφίες, από τα 5 χρόνια της παρουσίας της και τους μαθητές της, όπως τους έζησε από την πρώτη μέρα, για να θυμούνται τη σχολική τους ζωή κι ένα μουσικό cd με τα τραγούδια που μάθαιναν στη χορωδία.
Οι δύο καλύτεροι μαθητές με τα ποδήλατά τους
Ήταν το δικό της προσωπικό δώρο που θα τους συνοδεύει μια ζωή. Μαζί τα αξέχαστα γαλανά μάτια της Χαράς, η ζωντάνια της, η θέλησή της, να ανεβαίνουν σκαλιά στη ζωή τους, να προκόψουν, να μη σταματήσουν ποτέ. «Κυρία Χαρά δεν σας χάνουμε, θα σας φέρνουμε καθημερινά στο μυαλό, στα όνειρά μας», ήταν τα λόγια του Τζαφέρ Αλή που βούρκωσε, της πρόσφερε ένα γράμμα που έγραψε εκ μέρους των συμμαθητών του, της 5ης και της 6ης τάξης, για να το διαβάσει, και ήταν το δικό τους ευχαριστώ, ενώ της αφιέρωσαν ένα τραγούδι. «Όχι δεν χωριζόμαστε για πάντοτε Χαρά, μα θα ξαναβλεπόμαστε στα όνειρα συχνά. Παλιό και ωραίο παρελθόν που ζήσαμε μαζί…». Βούρκωσαν όλοι, ενώ η ίδια η κ. Νικοπούλου ευχαρίστησε τα παιδιά για την έκπληξη, λέγοντας ότι θα τα θυμάται και θα τα αγαπά πάντα. Ο Χαλήλ Τζαφέρογλου, ο πρόεδρος της σχολικής εφορείας, ευχαρίστησε όλους τους επισκέπτες που ήρθαν από μακριά, ενώ ο πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού έδωσε τιμητικές πλακέτες σε δύο μαθητές που ξεχώρισαν για τις επιδόσεις τους στα μαθήματα και πήραν και ως δώρο από ένα ποδήλατο. Δύο ακόμη ποδήλατα κληρώθηκαν σε παιδιά, ενώ για όλα υπήρχαν δώρα, μπάλες, επιτραπέζια παιγνίδια.
Μια απλή τέντα κι ένα σκηνικό που έγραφε με όλα τα χρώματα «καλό καλοκαίρι» στην είσοδο του σχολείου του Μεγάλου Δερείου ζωντάνεψε η γιορτή λήξης με ποιήματα και τραγούδια Θεοδωράκη, Γκάτσου κ.ά.
Η Χαρά Νικοπούλου απευθύνθηκε και στα παιδιά που δεν ήλθαν στη σχολική γιορτή τους. Γιατί άραγε; Γιατί κάποιοι δεν τα άφησαν, δεν ήθελαν να υπάρχουν παιδιά και να την απογυμνώσουν, ασκώντας μια πρωτοφανή τρομοκρατία και πάλι ζωντανεύοντας το γνωστό σενάριο. Και οι γονείς, τρομοκρατημένοι από το παρακράτος που ζει και βασιλεύει στο Μεγάλο Δέρειο, υπάκουσαν. Δεν αντιστάθηκαν. «Καλό καλοκαίρι μέσα από την καρδιά μας στους μαθητές Τζελάλ, Ερχάν, Γενίζ, Ζεχρά, Γιουνού, Μπουμπερά, Σαμπρή, Μεχμέτ, Ιλχάν, Χουσεΐν, Μπερνά, Σαλή, Ζακιέ, Ρεμτζιέ Φατμά Ερκέ,
Εμίρ, Σερκάν, Ερντέν, Σαμπρή, Μουράτ, που δεν ήλθαν. Κάποτε σας είχα πει ότι η Ελλάδα ξεκινά από εδώ και τελειώνει στην Κρήτη. Θέλω να θυμάστε ότι δεν είσαστε μόνοι σας, έχετε δίπλα σας τόσους ανθρώπους που ήλθαν να δουν πώς είναι τα Ελληνόπουλα του Δερείου. Η Ελλάδα είναι το σπίτι σας, είναι δίπλα σας. Τα 10 εκατομμύρια Έλληνες είναι δίπλα σας και 10 εκατομμύρια Έλληνες στο εξωτερικό. Θέλω να σας πως ότι ευτύχησα να έχω τις καλύτερες συναδέλφους, κάτι τέτοιο δεν θα μου ξανασυμβεί, είναι πρώτα κυρίες, μετά αδελφές και μετά συνάδελφοι. Σας αγαπώ μ' όλη μου την καρδιά», είπε η Χαρά Νικοπούλου. Τα παιδιά του Δερείου Μελίσα, Αλή, Οζτάν, Γιουνούς, Ουμούτ, Φατμέ, Σιτκίν, Σερντάρ, Νουράν Γκιζέμ, Μπιγέν, Οκτάι, Μελίσα στη σχολική γιορτή ένιωσαν μέσα βαθιά στην ψυχή τους το συναίσθημα του αποχωρισμού από τη δασκάλα άγγελο προστάτη τους και παρά τα άφθονα δώρα που τους πρόσφεραν τα πρόσωπα δεν γελούσαν. Αντίθετα, μέσα σε καυτό ήλιο έδιναν στη σχολική παράσταση όλο τους τον εαυτό, να πουν στα ελληνικά τα ποιήματα και τα τραγούδια, ενώ η Χαρά Νικοπουλου τους συνόδευε στο ακορντεόν. Σκηνές που αν τις κατέγραφε κάποιος ψυχολόγος θα είχε κάνει διατριβή.
Πηγές - Παρόν - Χρόνος - Video e.d
Η καταστροφή των Ψαρών στις 20 Ιουνίου 1824
Κατά το τέταρτο έτος της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ο σουλτάνος Μαχμούτ βρισκόταν σε αδυναμία να καταστείλει την Επανάσταση και ζήτησε τη βοήθεια του υποτελούς του Μεχμέτ Αλή Πασά της Αιγύπτου. Το Μάρτιο του 1824 συνήφθη μεταξύ των δύο ανδρών συμφωνία, με την οποία ο Μεχμέτ Αλή δεχόταν να συμπράξει, υπό τον όρο να του παραχωρηθεί η Κρήτη, η Κύπρος και να διορισθεί ο θετός γιος του, Ιμπραήμ, διοικητής της Πελοποννήσου. Την ίδια ώρα, οι ελληνικές δυνάμεις, ευρισκόμενες στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου, είχαν φθαρεί και αποσυντονισθεί.
Οι Τουρκοαιγύπτιοι έδιδαν πρωταρχική σημασία στις κατά θάλασσα επιχειρήσεις, γιατί αν δεν καταστρεφόταν ο ελληνικός στόλος και δεν εξουδετερώνονταν οι ναυτικές βάσεις των Ελλήνων, δεν θα ήταν δυνατό να ευδοκιμήσουν οι κατά ξηρά προσπάθειές τους. Αποφασίσθηκε, λοιπόν, ο αιγυπτιακός στόλος υπό τον περιβόητο Χουσεΐν να προσβάλλει την Κάσο και ο τουρκικός υπό τον Χοσρέφ Πασά τα Ψαρά.
Τα Ψαρά, ένα μικρό νησί στα βορειοδυτικά της Χίου, είχε σπουδαία θαλασσινή παράδοση και ήταν η τρίτη ναυτική δύναμη της Ελλάδας, μετά την Ύδρα και τις Σπέτσες, με ονομαστούς πυρπολητές, όπως ο Παπανικολής, ο Κανάρης και ο Πιπίνος. Ο Χοσρέφ είχε εντολή από τον σουλτάνο να εξαφανίσει από προσώπου γης τα Ψαρά, που τόσα προβλήματα δημιουργούσαν στον δυσκίνητο τουρκικό στόλο.
Το πρωί της 20ης Ιουνίου ο τουρκικός στόλος απέπλευσε από το Σίγρι Μυτιλήνης με προορισμό τα Ψαρά. Απετελείτο από 176 πλοία (πολεμικά και φορτηγά) και 12 χιλιάδες άνδρες (τούρκους και τουρκαλβανούς). Η τουρκική αρμάδα έφθασε στον αβαθή ορμίσκο Κάναλος, στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, το απόγευμα της ίδιας μέρας. Τη στιγμή εκείνη, άρχισε μία εκ των πλέον δραματικών δοκιμασιών του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Έπειτα από ισχυρό κανιοβολισμό, οι Τούρκοι πέτυχαν την απόβαση των αγημάτων τους.
Οι κάτοικοι του νησιού ανέρχονταν σε 30.000, οι 7.000 ντόπιοι και οι υπόλοιποι πρόσφυγες από τη Χίο και τις ακτές της Μικράς Ασίας. Το υπερασπίζονταν 1.300 Ψαριανοί, 700 πάροικοι και 1027 μισθοφόροι από τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία.
Οι μαχητές των Ψαρών υπέπεσαν σε ένα σοβαρό λάθος, καθώς αποφάσισαν να περιορισθεί ο αγώνας στην άμυνα της νήσου. Έτσι, έθεσαν σε απραξία τον στόλο και δεν χρησιμοποίησαν καθόλου τα πυρπολικά. Μάλιστα, αφαίρεσαν τα πηδάλια των πλοίων. Ακόμη, διασκόρπισαν τις δυνάμεις τους στην ξηρά και δεν έδιωξαν τα γυναικόπαιδα.
Οι αποβιβασθέντες Τούρκοι του Χοσρέφ κατέβαλαν με σχετική ευκολία τους αμυνομένους και μέσα σε δύο μέρες είχαν καταλάβει το νησί. Επακολούθησε η φοβερή καταστροφή. Το πλήθος έσπευσε να σωθεί στα λίγα πλοία, από τα οποία δεν είχαν αφαιρεθεί τα πηδάλια. Λίγοι τα κατέφεραν, καθώς ο στόλος του Χοσρέφ είχε περικυκλώσει το νησί.
Μόνη εστία αντίστασης παρέμεινε το Παλαιόκαστρο, η οχυρή θέση που δεσπόζει της Χώρας. Οι υπερασπιστές του, ανάμεσά τους και πολλά γυναικόπαιδα, αμύνθηκαν σθεναρά εναντίον 6.000 Τούρκων που τους πολιορκούσαν. Όταν η αμυντική γραμμή τους έσπασε και το φρούριο πλημμύρισε από Τούρκους, ο Αντώνιος Βρατσάνος έβαλε φωτιά στην πυριταδοποθήκη για να μην πέσουν στα χέρια των εισβολέων.
Η καταστροφή και η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε τρομερή. Από τους 30.000 κατοίκους του νησιού, οι 18.000 θανατώθηκαν ή πωλήθηκαν ως σκλάβοι. Την εικόνα της καταστροφής δίνει με τον πιο παραστατικό τρόπο ο εθνικός ποιητής Διονύσιος Σολωμός στο περίφημο επίγραμμά του:
«Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
περπατώντας η Δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλληκάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γινωμένο από λίγα χορτάρια
πούχαν μείνει στην έρημη γη»
Από τα περίπου 100 πλοία των Ψαριανών, μόνο 16 διασώθηκαν, καθώς και 7 πυρπολικά με τον Κανάρη. Όσοι από τους κατοίκους των Ψαρών γλίτωσαν από το γιαταγάνι των Οθωμανών εγκαταστάθηκαν στη Μονεμβασιά και μετά την απελευθέρωση στην Αρχαία Ερέτρια, που πήρε την ονομασία Νέα Ψαρά.
Η Καταστροφή των Ψαρών υπήρξε δεινό πλήγμα για την Επανάσταση. Χάθηκε μία από τις σημαντικές βάσεις του ελληνικού ναυτικού, ενώ διέτρεξαν άμεσο κίνδυνο οι υπόλοιποι. Η άμεση κινητοποίηση και η αντίδραση των υπόλοιπων δυνάμεων της μαχόμενης Ελλάδας έσωσε την κατάσταση.
Το ολοκαύτωμα των Ψαρών συγκλόνισε την επαναστατημένη Ελλάδα και ιδιαίτερα τα νησιά, που απειλούνταν πλέον άμεσα από τον οθωμανικό στόλο. Όμως, ο Χοσρέφ Πασάς, αντί να επιτεθεί στη Σάμο, όπως ήταν σχεδιασμένο, προτίμησε να επιστρέψει στη Λέσβο για να γιορτάσει το μπαϊράμι. Με πρωτοβουλία τότε του υδραίου Λάζαρου Κουντουριώτη συγκροτήθηκε στόλος υπό τους Σαχτούρη και Μιαούλη, προκειμένου να ανακαταλάβει το μαρτυρικό νησί και να εκδικηθεί τους Οθωμανούς για τη μεγάλη σφαγή.
Οι ναυτικές μοίρες των δύο ναυάρχων συναντήθηκαν στο ακρωτήρι Λιμνιονάρι των Ψαρών τα ξημερώματα της 3ης Ιουλίου 1824. Σε σύσκεψη, που ακολούθησε, αποφασίσθηκε να πραγματοποιηθεί άμεση απόβαση στο νησί. Το ελληνικό αποβατικό σώμα αριθμούσε 1500 άνδρες, ενώ τα Ψαρά υπερασπίζονταν 600 Τουρκαλβανοί. Οι Έλληνες κατέβαλαν δια περιπάτου τους υπερασπιστές του νησιού, οι περισσότεροι από τους οποίους κατέφυγαν στα τουρκικά πλοία, που ναυλοχούσαν στο λιμάνι των Ψαρών. Γύρω στους 150 δεν μπόρεσαν να φθάσουν στα πλοία και ταμπουρώθηκαν στα σπίτια των Ψαρών, προσπαθώντας να αποκρούσουν τους επιτιθέμενους Έλληνες, που είχαν καταλάβει όλες τις οχυρωματικές θέσεις, μεταξύ αυτών και το Παλαιόκαστρο.
Τα πληρώματα των 25 εχθρικών πλοίων, προσπάθησαν να αντιδράσουν, αλλά όταν πληροφορήθηκαν από τους πανικόβλητους τουρκαλβανούς, ότι οι έλληνες ήταν κύριοι σχεδόν όλου του νησιού, έλυσαν τους κάβους και προσπάθησαν να διαφύγουν στην Λέσβο. Ο Μιαούλης τους κατεδίωξε και στ' ανοιχτά της Χίου συνήφθη ναυμαχία, που κράτησε σχεδόν 5 ώρες, με νικηφόρο αποτέλεσμα για τους έλληνες. Μόνο 5 από τα 20 τουρκικά σκάφη έφθασαν σώα στον προορισμό τους, ενώ σύμφωνα με τις αναφορές του Μιαούλη οι απώλειές τους ξεπέρασαν τους 1000 άνδρες. Οι έλληνες είχαν μόνο ένα νεκρό και έξι τραυματίες.
Μετά τη νικηφόρα ναυμαχία, ο Μιαούλης και τα πλοία του επέστρεψαν στα Ψαρά. Αντί, όμως, οι ελληνικές δυνάμεις να φροντίσουν να διώξουν τους λίγους τουρκαλβανούς που παρέμειναν οχυρωμένοι στα σπίτια και να γίνουν κύριοι του νησιού, άρχισαν το πλιάτσικο. Ναύτες και πλοίαρχοι επιδόθηκαν σε αρπαγή κανονιών, τροφίμων και εμπορευμάτων, όσων είχαν απομείνει στο νησί, για να τα μεταφέρουν ο καθένας στα πλοία του. Τα περισσότερα κανόνια ήταν λάφυρα των Οθωμανών από την καταστροφή του ψαριανού στόλου, ενώ τα τρόφιμα και τα εμπορεύματα τα είχαν αρπάξει οι τουρκαλβανοί από τα σπίτια πλουσίων Ψαριανών, μετά το Ολοκαύτωμα.
Η διαταγή του ναυάρχου Μιαούλη να θεωρηθούν τα κανόνια περιουσία του ελληνικού κράτους δεν εκτελέσθηκε ποτέ. Η διαμάχη για τη μοιρασιά της λείας παρέλυσε την πειθαρχία του στόλου. Με επιστολή του στους προκρίτους της Ύδρας, στις 6 Ιουλίου, ο Μιαούλης διεκτραγωδούσε την κατάσταση: «…Σας αφήνω να στοχασθήτε οποία ακαταστασία, ασυμφωνία και ιδιοτέλεια βασιλεύει εις τον στόλο μας και αν εις τοιαύτην κατάστασιν ευρισκομένου του στόλου εμπορούμεν να βάλωμεν βάσιν και να ελπίζομεν εις αυτόν…».
Προφητική διαπίστωση, που θα επαληθευθεί μια μέρα αργότερα. Στις 7 Ιουλίου, η γολέτα του Τομπάζη, που έπλεε μεταξύ Χίου και Ψαρών, ειδοποίησε ότι μοίρα του οθωμανικού στόλου κατευθυνόταν προς τα Ψαρά. Ο Μιαούλης διέταξε τον στόλο να τεθεί σε πολεμική ετοιμότητα. Από τα 51 ελληνικά πλοία μόνο τα 14 πειθάρχησαν. Ο τουρκικός στόλος κατόρθωσε να επιβιβάσει ενισχύσεις στο νησί, που ενώθηκαν με τους ολίγους πολιορκούμενους τουρκαλβανούς. Στις 10 Ιουλίου 1824 ο Μιαούλης βλέποντας την κακή κατάσταση του στόλου έλυσε την πολιορκία και εγκατέλειψε την περιοχή με τα πλοία του. Κατέφυγε στο Σούνιο, όπου περίμενε διαταγές από την Ύδρα, ενώ τα υπόλοιπα ελληνικά πλοία κατευθύνθηκαν προς το Κάβο-Ντόρο.
Έτσι, η εκστρατεία του ελληνικού στόλου για την ανακατάληψη των Ψαρών δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, εκτός από την καταστροφή της τουρκικής ναυτικής μοίρας. Το νησί θα παραμείνει υπό οθωμανική κυριαρχία ως το 1912, οπότε θα ενσωματωθεί στον εθνικό κορμό κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.
Πηγή
Αντισυνταγματικά έκρινε τα μέτρα λιτότητας του ΔΝΤ το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Λετονίας
Με την απόφαση No. 2009-43-01 της 21ης Δεκεμβρίου 2009 του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστήριου της Λετονίας κρίθηκαν αντισυνταγματικά τα μέτρα λιτότητας που επέβαλε η διεθνής συνθήκη μεταξύ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της χώρας ως προς τις περικοπές των συντάξεων.Η σχετική προσφυγή ασκήθηκε από 9.000 συνταξιούχους, οι συντάξεις των οποίων είχαν μειωθεί από 10% μέχρι και 70%.
Η απόφαση είναι αμετάκλητη και δεν μπορεί να προσβληθεί στα εθνικά δικαστήρια της χώρας.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι το Δικαστήριο έκρινε ότι...
"Οι συμφωνίες που υπογράφονται με τους διεθνείς δανειστές δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως επιχείρημα για τον περιορισμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων", κάνοντας αναφορά όχι μόνο στο Λετονικό σύνταγμα αλλά και σε διεθνείς συνθήκες.
Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο θεώρησε αντισυνταγματικό το σχετικό νόμο, ως αντίθετο με τη δημοκρατική αρχή και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας (άρθρο 1 του Λετονικού Συντάγματος), την αρχή της ισότητας (άρθρο 91) και το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση (άρθρο 109).
Δείτε την απόφαση κάνοντας κλίκ εδώ
Πηγή:
Παρέμβαση εισαγγελέα για τα δημοσιεύματα περί πτώχευσης και επιστροφής στη δραχμή
Την διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρτικής έρευνας διέταξε η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθήνας, κ. Ελένη Ράικου, για τα δημοσιεύματα τα οποία αναφέρονται σε πτώχευση της Ελλάδας και επαναφορά της δραχμής. Την έρευνα θα διενεργήσει ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών κ. Δημήτρης Πιέρος, ο οποίος διερευνά το αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων. Για την ίδια υπόθεση έχει κατατεθεί μήνυση στη Θεσσαλονίκη, με την οποία υποστηρίζεται ότι η διασπορά ψευδών ειδήσεων εξυπηρετεί κερδοσκοπικά παιχνίδια. Η μήνυση θα διαβιβαστεί στην Αθήνα για να συσχετιστεί. Αναφορικά με το θέμα, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου χαρακτήρισε σήμερα από το βήμα της Βουλής «μάστιγα» για τη χώρα την έντονη φημολογία, ξεκαθαρίζοντας ότι οι φήμες έχουν διπλή αφετηρία. «Υπάρχουν αυτοί που δεν καταλαβαίνουν ότι η Ευρωζώνη δεν διαλύεται, κανένα κράτος δεν φεύγει από το ευρώ, κανένα κράτος της δεν πτωχεύε».
Μάλιστα, συνέχισε, λέγοντας ότι «σε αυτούς πρέπει να εξηγήσουμε και να τους πείθουμε διαρκώς με αυτά που κάνουμε» και πρόσθεσε «υπάρχουν και εκείνοι που έχουν επενδύσει σε μια τέτοια κατεύθυνση και περιμένουν να βγάλουν χρήματα. Αυτοί απλώς θα χάσουν τα λεφτά τους».
Μάλιστα, συνέχισε, λέγοντας ότι «σε αυτούς πρέπει να εξηγήσουμε και να τους πείθουμε διαρκώς με αυτά που κάνουμε» και πρόσθεσε «υπάρχουν και εκείνοι που έχουν επενδύσει σε μια τέτοια κατεύθυνση και περιμένουν να βγάλουν χρήματα. Αυτοί απλώς θα χάσουν τα λεφτά τους».
Ημερησία
Ποιοι είναι πίσω από τις φήμες για χρεοκοπία
Για να ξέρουμε τι συμβαίνει θα προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τους λόγους που οδηγούν στην έκφραση των θέσεων για χρεοκοπία. Περί χρεοκοπίας συνέχεια. Στο προηγούμενο σημείωμα καταλήγαμε ότι για τα επόμενα δύο χρόνια δεν τίθεται θέμα χρεοκοπίας, γιατί υπάρχουν τα 110 δισ. της τρόικας για να πληρωθούν οι δανειστές. Ομως, δεν πρόκειται να σταματήσουν οι φήμες και οι τοποθετήσεις. Για να ξέρουμε τι συμβαίνει θα προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τους λόγους που οδηγούν στην έκφραση των θέσεων για χρεοκοπία. 1. Υπάρχουν εκείνοι που στηριζόμενοι σε οικονομικά και μαθηματικά μοντέλα πιστεύουν ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν και επομένως αργά ή γρήγορα η χώρα θα χρεοκοπήσει ή θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση (ελεγχόμενη ή μη) του χρέους. Η απάντηση είναι πως η οικονομία ποτέ δεν υπακούει σε μαθηματικά μοντέλα. Είναι, ευτυχώς, περισσότερο σύνθετη και πολύπλοκη, ώστε κανένα μαθηματικό σχήμα να μην μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις.
Για παράδειγμα πώς μπορεί να εκφραστεί μαθηματικά η ψυχολογία των καταναλωτών;
2. Πολλοί Αγγλοσάξονες δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι τη δημιουργία του ευρώ. Από την αρχή προέβλεπαν και προπαντός επιδίωκαν την αποτυχία του για λόγους καθαρά συμφέροντος. Για παράδειγμα, οι Αμερικανοί θα ήταν πολύ ευτυχείς αν το δολάριο παρέμενε το μοναδικό αποθεματικό νόμισμα, γιατί θα τους επέτρεπε με μεγάλη ευκολία να εξαγάγουν τα οικονομικά τους προβλήματα.
3. Κερδοσκόποι χρησιμοποιούν την Ελλάδα για να κερδοσκοπήσουν με την υποτίμηση του ευρώ ή ακόμα και απευθείας από ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας επειδή έχουν αγοράσει CDS.
Ας δούμε τα πράγματα με ψύχραιμη ματιά. Ναι, υπάρχουν προβλήματα και μάλιστα τεράστια, αλλά η χώρα με τις κατάλληλες πολιτικές μπορεί να τα αντιμετωπίσει. Αν αξιοποιηθεί η τεράστια ακίνητη περιουσία, μπορεί να αποφέρει πολλά δισ. ευρώ, ενώ ένα μέρος της φοροδιαφυγής, που εκτιμάται πάνω από 30 δισ. τον χρόνο, αν παταχθεί, αντιμετωπίζονται τα ελλείμματα και το χρέος.
Ημερησία
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
H Ιστορία διδάσκει τους λαούς
Του Αντωνίου Δ. Παναγιώτου* - Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα διέρχεται σοβαρή οικονομική κρίση. Η χώρα μας και στο παρελθόν είχε υποστεί αρκετές παρόμοιες δοκιμασίες, οι οποίες πολλές φορές δυστυχώς συνοδεύονταν και από τραγικά εθνικά γεγονότα. Η αλήθεια είναι ότι πολλές από αυτές τις κρίσεις ο τόπος μας τις ξεπέρασε με τη συμπαράσταση και τη βοήθεια των ίδιων των Ελλήνων, που με θάρρος και θυσίες βρήκαν διεξόδους για να βοηθήσουν τη χειμαζόμενη πατρίδα. Οφείλω να ομολογήσω ότι κατά την τελευταία οικονομική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη, η αντίδραση πολλών από τους συμπατριώτες μας, που έχουν ευρεία επιφάνεια πλούτου, με ξάφνιασε δυσάρεστα και με λύπησε όχι λίγο. Η σπουδή με την οποία κάποιοι έσπευσαν να αποσύρουν τα χρήματά τους και να τα καταθέσουν σε ξένες τράπεζες, κατά την άποψή μου, δεν δείχνει κάτι άλλο εκτός από το ότι όλοι αυτοί δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για το προσωπικό τους κέρδος και την προσωπική τους εξασφάλιση και ευμάρεια αδιαφορώντας παντελώς για το μέλλον και τελικά την επιβίωση αυτού του τόπου.
Πώς όμως μπορεί κανείς να αισθάνεται ήσυχος σε μια χώρα που κινδυνεύει να χάσει ακόμα και την κυριαρχία της εξαιτίας έλλειψης χρημάτων, ενώ εκείνος έχει εξασφαλίσει την προσωπική του περιουσία μακριά από τον τόπο του; Επειδή το προηγούμενο Σάββατο ήταν ημέρα της θλιβερής επετείου του γεγονότος της Αλώσεως της Πόλης από τους Τούρκους (1453), θα ήθελα να αναφέρω ένα περιστατικό που νομίζω ότι είναι πολύ επίκαιρο και στις ημέρες μας.
Ο μεγάλος δούκας Λουκάς Νοταράς, έμπιστος του αυτοκράτορα, όταν μπήκε ο Μωάμεθ στην Πόλη και όλα πια είχαν τελειώσει για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, συναντήθηκε με τον Τούρκο κατακτητή και είχε μαζί του τον εξής διάλογο, του οποίου μικρό τμήμα παραθέτω: Ο δε αμηράς τη νίκη τη μεγάλη επαρθείς και πλείστης κενοδοξίας πλησθείς και την οφρύν επαρθείς ωμός και ανελεήμων εφάνη.
Προσελθών δε αυτώ ο μέγας δούξ ο κύρ Λουκάς ο Νοταράς προσεκύνησεν αυτόν και δείξας αυτώ θησαυρόν πολύν, ον είχε κεκρυμμένον, και λίθους και μαργάρους και έτερα λάφυρα άξια βασιλεύσιν, α ιδών ο αμηράς και πάσα η βουλή αυτού εθαύμασαν. Ο δε Νοταράς είπε τω αμηρά· Ταύτα πάντα εφύλαττον διά την βασιλείαν σου· και ιδού τα νυν χαρίζομαί σοι δώρον και δέομαι δέξαι του δούλου σου την δέησιν και παρακάλεσιν.
Έλπιζεν ουν ούτος δι’ αυτών ελευθερίας τυχείν μετά του οίκου αυτού. Απελογίσατο δε αυτώ ο αμηράς και είπεν. Ω ημικύον και απάνθρωπε μηχανορράφε και πολύτροπε, τοσούτον πλούτον είχες και ουκ εβοήθησας τω βασιλεί τω αυθέντη σου και τη πόλει τη πατρίδι σου;
Το κείμενο διασώζεται στο Maius Chronicum του Μακαρίου Μελισσηνού (Ψευδο- Φραντζή) και ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρει ότι ο Λουκάς Νοταράς πλησίασε τον Μωάμεθ και του έδειξε έναν τεράστιο και πολυτιμότατο θησαυρό, τον οποίο του προσέφερε, για να αφήσει ελεύθερο αυτόν και την οικογένειά του.
Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι ο Νοταράς είχε μεγάλες καταθέσεις σε τράπεζα της Γένοβας, όπως αναφέρει ο αείμνηστος καθηγητής Ν. Οικονομίδης. Ενώ ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος κυριολεκτικά ζητιάνευε για να συλλέξει λίγα χρήματα με σκοπό την υπεράσπιση της Πόλης και τελικά δεν τα βρήκε. Και ασφαλώς ο Νοταράς δεν ήταν ο μόνος. Ο σουλτάνος όχι μόνο αρνήθηκε την προσφορά, αλλά τον επέπληξε με βαρείς χαρακτηρισμούς, διότι, ενώ μπορούσε, δεν βοήθησε την πατρίδα του. Οι άνθρωποι αυτοί ενίοτε χλευάζονται και από αυτούς που τους προσφέρουν τέτοιου είδους υπηρεσίες. Η Κωνσταντινούπολη έπεσε, ο Νοταράς και η οικογένειά του εφονεύθησαν και τα πολλά του χρήματα τα καρπώθηκαν οι τραπεζίτες και οι κατακτητές. Η ιστορία διδάσκει τους λαούς, δεν γνωρίζω όμως πόσο οι λαοί διδάσκονται από την ιστορία. Και επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, καλό θα είναι να μην χρειάζεται, κατά την λαϊκή ρήση, να πάθουμε για να μάθουμε.
* Καθηγητής Βυζαντινης Φιλολογιας του Πανεπιστημιου Αθηνών
Ισοτιμία
Πώς όμως μπορεί κανείς να αισθάνεται ήσυχος σε μια χώρα που κινδυνεύει να χάσει ακόμα και την κυριαρχία της εξαιτίας έλλειψης χρημάτων, ενώ εκείνος έχει εξασφαλίσει την προσωπική του περιουσία μακριά από τον τόπο του; Επειδή το προηγούμενο Σάββατο ήταν ημέρα της θλιβερής επετείου του γεγονότος της Αλώσεως της Πόλης από τους Τούρκους (1453), θα ήθελα να αναφέρω ένα περιστατικό που νομίζω ότι είναι πολύ επίκαιρο και στις ημέρες μας.
Ο μεγάλος δούκας Λουκάς Νοταράς, έμπιστος του αυτοκράτορα, όταν μπήκε ο Μωάμεθ στην Πόλη και όλα πια είχαν τελειώσει για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, συναντήθηκε με τον Τούρκο κατακτητή και είχε μαζί του τον εξής διάλογο, του οποίου μικρό τμήμα παραθέτω: Ο δε αμηράς τη νίκη τη μεγάλη επαρθείς και πλείστης κενοδοξίας πλησθείς και την οφρύν επαρθείς ωμός και ανελεήμων εφάνη.
Προσελθών δε αυτώ ο μέγας δούξ ο κύρ Λουκάς ο Νοταράς προσεκύνησεν αυτόν και δείξας αυτώ θησαυρόν πολύν, ον είχε κεκρυμμένον, και λίθους και μαργάρους και έτερα λάφυρα άξια βασιλεύσιν, α ιδών ο αμηράς και πάσα η βουλή αυτού εθαύμασαν. Ο δε Νοταράς είπε τω αμηρά· Ταύτα πάντα εφύλαττον διά την βασιλείαν σου· και ιδού τα νυν χαρίζομαί σοι δώρον και δέομαι δέξαι του δούλου σου την δέησιν και παρακάλεσιν.
Έλπιζεν ουν ούτος δι’ αυτών ελευθερίας τυχείν μετά του οίκου αυτού. Απελογίσατο δε αυτώ ο αμηράς και είπεν. Ω ημικύον και απάνθρωπε μηχανορράφε και πολύτροπε, τοσούτον πλούτον είχες και ουκ εβοήθησας τω βασιλεί τω αυθέντη σου και τη πόλει τη πατρίδι σου;
Το κείμενο διασώζεται στο Maius Chronicum του Μακαρίου Μελισσηνού (Ψευδο- Φραντζή) και ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρει ότι ο Λουκάς Νοταράς πλησίασε τον Μωάμεθ και του έδειξε έναν τεράστιο και πολυτιμότατο θησαυρό, τον οποίο του προσέφερε, για να αφήσει ελεύθερο αυτόν και την οικογένειά του.
Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι ο Νοταράς είχε μεγάλες καταθέσεις σε τράπεζα της Γένοβας, όπως αναφέρει ο αείμνηστος καθηγητής Ν. Οικονομίδης. Ενώ ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος κυριολεκτικά ζητιάνευε για να συλλέξει λίγα χρήματα με σκοπό την υπεράσπιση της Πόλης και τελικά δεν τα βρήκε. Και ασφαλώς ο Νοταράς δεν ήταν ο μόνος. Ο σουλτάνος όχι μόνο αρνήθηκε την προσφορά, αλλά τον επέπληξε με βαρείς χαρακτηρισμούς, διότι, ενώ μπορούσε, δεν βοήθησε την πατρίδα του. Οι άνθρωποι αυτοί ενίοτε χλευάζονται και από αυτούς που τους προσφέρουν τέτοιου είδους υπηρεσίες. Η Κωνσταντινούπολη έπεσε, ο Νοταράς και η οικογένειά του εφονεύθησαν και τα πολλά του χρήματα τα καρπώθηκαν οι τραπεζίτες και οι κατακτητές. Η ιστορία διδάσκει τους λαούς, δεν γνωρίζω όμως πόσο οι λαοί διδάσκονται από την ιστορία. Και επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, καλό θα είναι να μην χρειάζεται, κατά την λαϊκή ρήση, να πάθουμε για να μάθουμε.
* Καθηγητής Βυζαντινης Φιλολογιας του Πανεπιστημιου Αθηνών
Ισοτιμία
Συνέντευξη τύπου και ηχηρό μήνυμα από τον Δημήτρη Παπαγεωργίου
Πραγματοποιήθηκε σήμερα το μεσημέρι η Συνέντευξη τύπου που παρέθεσε η Επιτροπή για την Αποφυλάκιση του Δημήτρη Παπαγεωργίου στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου. Οι επικεφαλής της επιτροπής, δημοσιογράφοι και μέλη της ΕΣΗΕΑ, Σπύρος Χατζάρας και Νίκος Χιδίρογλου, μαζί με τον εκδότη του «ΕΚ» Δημήτρη Ζαφειρόπουλο και τον συνήγορο του Δημήτρη, Θάνο Πλεύρη, έθεσαν υπ’ όψιν των δημοσιογράφων που παρέστησαν όλο το ιστορικό αλλά και το παρασκήνιο της πολιτικής προφυλάκισης του αρχισυντάκτη της εφημερίδας μας.
Συγκινητική ήταν η παρέμβαση της μητέρας του Δημήτρη, Στέλλας Παπαγεωργίου, η οποία με ιδιαίτερο σθένος δήλωσε ότι είναι περήφανη για το παιδί της, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μέσα από αυτήν την συγκυρία τον γνώρισα καλύτερα».
Ανάμεσα στους δημοσιογράφους που συμμετείχαν, αίσθηση έκανε η παρουσία του μέλους του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρη Τσαλαπάτη, των τ. Γενικών Γραμματέων της ΕΣΗΕΑ Κώστα Μπετινάκη και Γιώργου Λεονταρίτη. Από τον πολιτικό κόσμο, πλην του συνηγόρου του Δημήτρη Παπαγεωργίου, βουλευτή ΛΑ.Ο.Σ. Θάνου Πλεύρη, παρέστησαν και ο βουλευτής της ΝΔ Νίκος Νικολόπουλος, τα μέλη της Κ.Ε. του ΛΑ.Ο.Σ. Μπάμπης Καραθάνος και Γιάννης Γιαννάκενας, η Νομαρχιακή Σύμβουλος της Ν.Δ. Χριστίνα Σιδέρη, ο πρόεδρος της νεολαίας του ΛΑ.Ο.Σ. Γιάννης Παναγιωτακόπουλος και ο πρόεδρος του Δ’ Διαμερισματικού Συμβουλίου Περιστερίου Γιάννης Σύρρος. Το παρών έδωσαν επίσης, ο Διευθυντής του ιδρύματος Ελευθέριος Βενιζέλος, κ. Δημήτρης Μιχαλόπουλος, ο αρχιπλοίαρχος ε.α. κ. Αντώνης Ναξάκης και ο ιστορικός Σταύρος Καρκαλέτσης.
Η Επιτροπή ολοκλήρωσε την ενημέρωση αναφέροντας ότι τις επόμενες ημέρες θα κατατεθούν στην βουλή σχετικές ερωτήσεις τόσο από όλους τους βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. όσο και από ομάδα βουλευτών της Ν.Δ.
Κατά την διάρκεια της συνεντεύξεως, ο εκδότης του «ΕΚ» Δημήτρης Ζαφειρόπουλος ανάγνωσε μήνυμα του Δημήτρη Παπαγεωργίου, το οποίο είναι το ακόλουθο:
Σήμερα, 22 Ιουνίου, συμπληρώνω πέντε μήνες «προσωρινά κρατούμενος» (ευφημισμός του προφυλακισμένος) στην φυλακή του Κορυδαλλού. Πέντε μήνες από την σύλληψή μου, εν μέσω απαράδεκτων μεθοδεύσεων και καλλιέργειας ενός κλίματος κυνηγιού μαγισσών από συγκεκριμένους κύκλους. Όντας θύμα επίθεσης ο ίδιος, με επτά ράμματα στο κεφάλι, μεταβλήθηκα σε θύτης, από την αγαστή συνεργασία ακραίων πολιτικών δυνάμεων και «προθύμων» να τους ικανοποιήσουν κρατικών λειτουργών, οι οποίοι στον βωμό της πολιτικής βούλησης θυσίασαν όχι μόνο την έννοια της δικαιοσύνης, αλλά και την ίδια την κοινή λογική.
Απορώ ακόμη, πώς δέχθηκα το κτύπημα που μου άνοιξε το κεφάλι, αφού φορούσα κράνος. Απορώ, πώς κανείς αρμόδιος δεν αντελήφθη τις αντιφάσεις των «μαρτύρων» κατηγορίας.
Πιστεύω ότι, όταν η υπόθεση φθάσει στο ακροατήριο, κάποιοι θα πάρουν τις κατάλληλες απαντήσεις.
Εν τω μεταξύ όμως, παραμένω προφυλακισμένος, θύμα μίας παράλογης και εκδικητικής νοοτροπίας, επειδή στη ζωή μου επέλεξα έναν δρόμο που δεν ταιριάζει με τα όσα προτάσσει το σύστημα αξιών της κοσμοπολίτικης αριστεράς. Εάν εργαζόμουν στην «Αυγή» ή στην «Ελευθεροτυπία» και πέρναγα όσα περνάω σήμερα, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη θα μου ζητούσε συγγνώμη. Είμαι όμως προφυλακισμένος εδώ και πέντε μήνες, επειδή τα όσα γράφω και λέω, θεωρούνται εμπόδια, μη αποδεκτά από μία ομάδα ανθρώπων που θέλουν εργολαβικά να «μετασχηματίσουν» την ελληνική κοινωνία, σύμφωνα με τις ιδεολογικές τους θέσεις.
Δεν είχα την τύχη να γεννηθώ και να μεγαλώσω στα Β. Προάστια ούτε να φοιτήσω σε κολλέγια και πανεπιστήμια του εξωτερικού. Είχα όμως την μεγάλη ευκαιρία να πάρω στην ζωή μου αρχές, όπως το να λέω τη γνώμη μου, με ό,τι συνέπειες και αν αυτό έχει, ακόμη και αν γίνομαι δυσάρεστος στους «ισχυρούς». Δυστυχώς, στην Ελλάδα του 2010, εάν δεν σκύβεις το κεφάλι στην «ρητορεία» της αριστεράς, εάν υπερασπίζεσαι παραδοσιακές ιδέες, είσαι εύκολος στόχος για ένα διεφθαρμένο σύστημα.
Η κράτησή μου είναι ξεκάθαρα πολιτικής υφής και έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους: να φοβίσει, να στριμώξει στη γωνία όσους αντιδρούν στα σχέδια της κυβέρνησης και των εξ’ αριστερών υποστηρικτών της πολυπολιτισμικής Ελλάδος που ονειρεύονται. Στο πρόσωπό μου, συμπυκνώνεται μία διάθεση καταστολής κάθε δράσεως που έχει τον χαρακτήρα του «εθνικού».
Η δική μου αγωνία όμως, δεν είναι προσωπική. Δεν «αγωνιώ» για το πότε θα αποφυλακισθώ. Ούτως ή άλλως, αυτό το κράτος, όπως στέρησε από εμένα την ελευθερία μου, στερεί από χιλιάδες Έλληνες το δικαίωμα σε μία αξιοπρεπή ζωή. Αυτό που με τρώει είναι το να μην «πάει τζάμπα» αυτό που περνάω. Να λειτουργήσει ως ένα καμπανάκι για τους «ελεύθερους» πολίτες αυτής της χώρας.
Και η σημερινή συνέντευξη τύπου, ως αποτέλεσμα της συνεργασίας ανθρώπων με διαφοροποιήσεις μεταξύ τους, αλλά με κοινό την ευαισθησία τους, δείχνει ότι εν μέρει κάτι τέτοιο έγινε. Το καμπανάκι ήχησε. Και γι’ αυτό τους ευχαριστώ!
Συγκινητική ήταν η παρέμβαση της μητέρας του Δημήτρη, Στέλλας Παπαγεωργίου, η οποία με ιδιαίτερο σθένος δήλωσε ότι είναι περήφανη για το παιδί της, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μέσα από αυτήν την συγκυρία τον γνώρισα καλύτερα».
Ανάμεσα στους δημοσιογράφους που συμμετείχαν, αίσθηση έκανε η παρουσία του μέλους του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρη Τσαλαπάτη, των τ. Γενικών Γραμματέων της ΕΣΗΕΑ Κώστα Μπετινάκη και Γιώργου Λεονταρίτη. Από τον πολιτικό κόσμο, πλην του συνηγόρου του Δημήτρη Παπαγεωργίου, βουλευτή ΛΑ.Ο.Σ. Θάνου Πλεύρη, παρέστησαν και ο βουλευτής της ΝΔ Νίκος Νικολόπουλος, τα μέλη της Κ.Ε. του ΛΑ.Ο.Σ. Μπάμπης Καραθάνος και Γιάννης Γιαννάκενας, η Νομαρχιακή Σύμβουλος της Ν.Δ. Χριστίνα Σιδέρη, ο πρόεδρος της νεολαίας του ΛΑ.Ο.Σ. Γιάννης Παναγιωτακόπουλος και ο πρόεδρος του Δ’ Διαμερισματικού Συμβουλίου Περιστερίου Γιάννης Σύρρος. Το παρών έδωσαν επίσης, ο Διευθυντής του ιδρύματος Ελευθέριος Βενιζέλος, κ. Δημήτρης Μιχαλόπουλος, ο αρχιπλοίαρχος ε.α. κ. Αντώνης Ναξάκης και ο ιστορικός Σταύρος Καρκαλέτσης.
Η Επιτροπή ολοκλήρωσε την ενημέρωση αναφέροντας ότι τις επόμενες ημέρες θα κατατεθούν στην βουλή σχετικές ερωτήσεις τόσο από όλους τους βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. όσο και από ομάδα βουλευτών της Ν.Δ.
Κατά την διάρκεια της συνεντεύξεως, ο εκδότης του «ΕΚ» Δημήτρης Ζαφειρόπουλος ανάγνωσε μήνυμα του Δημήτρη Παπαγεωργίου, το οποίο είναι το ακόλουθο:
Σήμερα, 22 Ιουνίου, συμπληρώνω πέντε μήνες «προσωρινά κρατούμενος» (ευφημισμός του προφυλακισμένος) στην φυλακή του Κορυδαλλού. Πέντε μήνες από την σύλληψή μου, εν μέσω απαράδεκτων μεθοδεύσεων και καλλιέργειας ενός κλίματος κυνηγιού μαγισσών από συγκεκριμένους κύκλους. Όντας θύμα επίθεσης ο ίδιος, με επτά ράμματα στο κεφάλι, μεταβλήθηκα σε θύτης, από την αγαστή συνεργασία ακραίων πολιτικών δυνάμεων και «προθύμων» να τους ικανοποιήσουν κρατικών λειτουργών, οι οποίοι στον βωμό της πολιτικής βούλησης θυσίασαν όχι μόνο την έννοια της δικαιοσύνης, αλλά και την ίδια την κοινή λογική.
Απορώ ακόμη, πώς δέχθηκα το κτύπημα που μου άνοιξε το κεφάλι, αφού φορούσα κράνος. Απορώ, πώς κανείς αρμόδιος δεν αντελήφθη τις αντιφάσεις των «μαρτύρων» κατηγορίας.
Πιστεύω ότι, όταν η υπόθεση φθάσει στο ακροατήριο, κάποιοι θα πάρουν τις κατάλληλες απαντήσεις.
Εν τω μεταξύ όμως, παραμένω προφυλακισμένος, θύμα μίας παράλογης και εκδικητικής νοοτροπίας, επειδή στη ζωή μου επέλεξα έναν δρόμο που δεν ταιριάζει με τα όσα προτάσσει το σύστημα αξιών της κοσμοπολίτικης αριστεράς. Εάν εργαζόμουν στην «Αυγή» ή στην «Ελευθεροτυπία» και πέρναγα όσα περνάω σήμερα, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη θα μου ζητούσε συγγνώμη. Είμαι όμως προφυλακισμένος εδώ και πέντε μήνες, επειδή τα όσα γράφω και λέω, θεωρούνται εμπόδια, μη αποδεκτά από μία ομάδα ανθρώπων που θέλουν εργολαβικά να «μετασχηματίσουν» την ελληνική κοινωνία, σύμφωνα με τις ιδεολογικές τους θέσεις.
Δεν είχα την τύχη να γεννηθώ και να μεγαλώσω στα Β. Προάστια ούτε να φοιτήσω σε κολλέγια και πανεπιστήμια του εξωτερικού. Είχα όμως την μεγάλη ευκαιρία να πάρω στην ζωή μου αρχές, όπως το να λέω τη γνώμη μου, με ό,τι συνέπειες και αν αυτό έχει, ακόμη και αν γίνομαι δυσάρεστος στους «ισχυρούς». Δυστυχώς, στην Ελλάδα του 2010, εάν δεν σκύβεις το κεφάλι στην «ρητορεία» της αριστεράς, εάν υπερασπίζεσαι παραδοσιακές ιδέες, είσαι εύκολος στόχος για ένα διεφθαρμένο σύστημα.
Η κράτησή μου είναι ξεκάθαρα πολιτικής υφής και έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους: να φοβίσει, να στριμώξει στη γωνία όσους αντιδρούν στα σχέδια της κυβέρνησης και των εξ’ αριστερών υποστηρικτών της πολυπολιτισμικής Ελλάδος που ονειρεύονται. Στο πρόσωπό μου, συμπυκνώνεται μία διάθεση καταστολής κάθε δράσεως που έχει τον χαρακτήρα του «εθνικού».
Η δική μου αγωνία όμως, δεν είναι προσωπική. Δεν «αγωνιώ» για το πότε θα αποφυλακισθώ. Ούτως ή άλλως, αυτό το κράτος, όπως στέρησε από εμένα την ελευθερία μου, στερεί από χιλιάδες Έλληνες το δικαίωμα σε μία αξιοπρεπή ζωή. Αυτό που με τρώει είναι το να μην «πάει τζάμπα» αυτό που περνάω. Να λειτουργήσει ως ένα καμπανάκι για τους «ελεύθερους» πολίτες αυτής της χώρας.
Και η σημερινή συνέντευξη τύπου, ως αποτέλεσμα της συνεργασίας ανθρώπων με διαφοροποιήσεις μεταξύ τους, αλλά με κοινό την ευαισθησία τους, δείχνει ότι εν μέρει κάτι τέτοιο έγινε. Το καμπανάκι ήχησε. Και γι’ αυτό τους ευχαριστώ!
Πηγή:
Το τέλος των ρωσικών αγωγών
Μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχος τον... περιβαλλοντικό ύπνο του δικαίου ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Οι περιβόητες προεκλογικές ανησυχίες που είχε εκδηλώσει για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης βρήκαν σφοδρή ανταπόκριση στην άκρως τρυφερή στα περιβαλλοντικά θέματα καρδιά του Βούλγαρου πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ, ο οποίος ανακοίνωσε ως γνωστόν την αποχώρηση της χώρας του από τον πετρελαιαγωγό αυτόν, με αποτέλεσμα τη ματαίωση της κατασκευής του. Οσο κυβερνούσαν τη Βουλγαρία οι σοσιαλιστές, οι οποίοι διατηρούν στενές σχέσεις με τη Ρωσία, κάθε τόσο ανακαλύπτονταν και καθαιρούνταν Βούλγαροι αξιωματούχοι επί ενεργειακών θεμάτων που είχαν εξαγοραστεί από τους Αμερικανούς προκειμένου να δημιουργούν προσκόμματα στην υλοποίηση ρωσικών ενεργειακών προγραμμάτων που συμπεριλάμβαναν τη Βουλγαρία, μεταξύ των οποίων και ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης.
Τώρα όμως οι Αμερικανοί έχουν πολιτικά δικό τους τον Βούλγαρο πρωθυπουργό Μπορίσοφ, οπότε δεν χρειάζονται πλέον τεχνάσματα τεχνητών καθυστερήσεων. Η Σόφια προχωράει ευθέως σε ματαιώσεις των έργων αυτών. Δεν ματαιώνεται όμως μόνο ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, ο οποίος όσο και αν ήταν δημοφιλέστατος στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ελλάδας, ήταν στην πραγματικότητα ένα ασήμαντο για τη Ρωσία έργο και μάλιστα αμφίβολης οικονομικής βιωσιμότητας.
Το σοβαρότερο είναι ότι πρέπει να θεωρείται ήδη τελειωμένη ουσιαστικά υπόθεση και η κατασκευή του εξαιρετικής γεωπολιτικής σπουδαιότητας ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου «Σάουθ Στριμ (Νότιο Ρεύμα)», ο οποίος θα μετέφερε με υποθαλάσσιους αγωγούς στη Μαύρη Θάλασσα ρωσικό φυσικό αέριο από το λιμάνι του Νοβοροσίσκ, στην ανατολική ακτή του Εύξεινου Πόντου, στη Βάρνα της Βουλγαρίας και από εκεί στη Βόρεια Ελλάδα μέχρι τη Θεσπρωτία, όπου πάλι με υποθαλάσσιο αγωγό στο Ιόνιο θα περνούσε στη Νότια Ιταλία.
Ο «Σάουθ Στριμ» για την ακρίβεια θα είχε δύο κλάδους.
Εναν αυτόν που προαναφέρθηκε και έναν δεύτερο που από τη Βουλγαρία θα πήγαινε στην Ουγγαρία και την Αυστρία μέσω Σερβίας και Ρουμανίας. Οι Ρώσοι όμως δεν εμπιστεύονται πια τους Βούλγαρους του Μπορίσοφ. Αλλωστε και να ήθελαν να έχουν αυταπάτες, στις 11 Ιουνίου ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας ανακοίνωσε τη ματαίωση της κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης και στις 12 Ιουνίου ακολούθησε ο Βούλγαρος υφυπουργός Εξωτερικών που διακήρυξε ότι για τη Σόφια έχει μεγαλύτερη σημασία η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «Ναμπούκο» που προωθούν με λύσσα οι Αμερικανοί για να μεταφέρει αμερικανικών συμφερόντων φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν και την Κασπία μέσω Τουρκίας και Βουλγαρίας προς την Κεντρική Ευρώπη, παρά η κατασκευή του ρωσικού αγωγού «Σάουθ Στριμ». Η ρωσική απάντηση δεν άργησε να δοθεί. Την περασμένη εβδομάδα ο πρόεδρος της ρωσικής εταιρείας φυσικού αερίου Γκαζπρόμ Αλεξέι Μίλερ έσπευσε στο Βουκουρέστι. Εκεί συναντήθηκε με τον Ρουμάνο υπουργό Οικονομίας και Εμπορίου Αντριάν Βιντιάνου και κατά τον ρωσικό Τύπο συζήτησε μαζί του, αν και τίποτα τέτοιο δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί επίσημα, τη μεταφορά του σταθμού υποδοχής του υποθαλάσσιου αγωγού από τη Βάρνα στο ρουμανικό λιμάνι της Κοστάνζας, ώστε να βγει εκτός του ρωσικού αγωγού εντελώς η Βουλγαρία. Αν όντως υλοποιηθεί αυτή η σοβαρότατη αλλαγή, η Ελλάδα θα βρεθεί ολοκληρωτικά έξω από το ενεργειακό παιχνίδι των αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Τα όνειρα περί «ενεργειακού κόμβου» σαφέστατα υπήρξαν υπερβολικά, αλλά σίγουρα συνιστά σοβαρό γεωπολιτικό πλήγμα για τη χώρα μας το διαγραφόμενο ναυάγιο της ενεργειακής συνεργασίας της με τη Ρωσία έστω και σε αυτό το χαμηλό επίπεδο. Η κυβέρνηση Παπανδρέου πάντως είναι ούτως ή άλλως υπέρ των αγωγών αμερικανικών συμφερόντων, οπότε σίγουρα καθόλου δεν θα στενοχωρηθεί από αυτές τις εξελίξεις.
Η Αθήνα
Yπό τουρκικό ενεργειακό ζυγό
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ για την Ελλάδα από τη διαφαινόμενη κατάρρευση της ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία δεν είναι η διάψευση των ελπίδων και αυταπατών περί μετατροπής της χώρας μας σε «ενεργειακό κόμβο». Είναι κάτι πολύ σοβαρότερο: η προοπτική της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας μας από αγωγούς φυσικού αερίου που έρχονται μέσω Τουρκίας, πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα περιέλθει σταδιακά υπό τον ενεργειακό ζυγό εξάρτησης από την Αγκυρα! Φυσικό αέριο αμερικανικών συμφερόντων μέσω αγωγών που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας είναι φυσικά ό,τι πιο εφιαλτικό θα μπορούσε να συμβεί στη χώρα μας σε περίοδο ελληνοτουρκικής κρίσης.
ΕΘΝΟΣ
Τώρα όμως οι Αμερικανοί έχουν πολιτικά δικό τους τον Βούλγαρο πρωθυπουργό Μπορίσοφ, οπότε δεν χρειάζονται πλέον τεχνάσματα τεχνητών καθυστερήσεων. Η Σόφια προχωράει ευθέως σε ματαιώσεις των έργων αυτών. Δεν ματαιώνεται όμως μόνο ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, ο οποίος όσο και αν ήταν δημοφιλέστατος στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ελλάδας, ήταν στην πραγματικότητα ένα ασήμαντο για τη Ρωσία έργο και μάλιστα αμφίβολης οικονομικής βιωσιμότητας.
Το σοβαρότερο είναι ότι πρέπει να θεωρείται ήδη τελειωμένη ουσιαστικά υπόθεση και η κατασκευή του εξαιρετικής γεωπολιτικής σπουδαιότητας ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου «Σάουθ Στριμ (Νότιο Ρεύμα)», ο οποίος θα μετέφερε με υποθαλάσσιους αγωγούς στη Μαύρη Θάλασσα ρωσικό φυσικό αέριο από το λιμάνι του Νοβοροσίσκ, στην ανατολική ακτή του Εύξεινου Πόντου, στη Βάρνα της Βουλγαρίας και από εκεί στη Βόρεια Ελλάδα μέχρι τη Θεσπρωτία, όπου πάλι με υποθαλάσσιο αγωγό στο Ιόνιο θα περνούσε στη Νότια Ιταλία.
Ο «Σάουθ Στριμ» για την ακρίβεια θα είχε δύο κλάδους.
Εναν αυτόν που προαναφέρθηκε και έναν δεύτερο που από τη Βουλγαρία θα πήγαινε στην Ουγγαρία και την Αυστρία μέσω Σερβίας και Ρουμανίας. Οι Ρώσοι όμως δεν εμπιστεύονται πια τους Βούλγαρους του Μπορίσοφ. Αλλωστε και να ήθελαν να έχουν αυταπάτες, στις 11 Ιουνίου ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας ανακοίνωσε τη ματαίωση της κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης και στις 12 Ιουνίου ακολούθησε ο Βούλγαρος υφυπουργός Εξωτερικών που διακήρυξε ότι για τη Σόφια έχει μεγαλύτερη σημασία η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «Ναμπούκο» που προωθούν με λύσσα οι Αμερικανοί για να μεταφέρει αμερικανικών συμφερόντων φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν και την Κασπία μέσω Τουρκίας και Βουλγαρίας προς την Κεντρική Ευρώπη, παρά η κατασκευή του ρωσικού αγωγού «Σάουθ Στριμ». Η ρωσική απάντηση δεν άργησε να δοθεί. Την περασμένη εβδομάδα ο πρόεδρος της ρωσικής εταιρείας φυσικού αερίου Γκαζπρόμ Αλεξέι Μίλερ έσπευσε στο Βουκουρέστι. Εκεί συναντήθηκε με τον Ρουμάνο υπουργό Οικονομίας και Εμπορίου Αντριάν Βιντιάνου και κατά τον ρωσικό Τύπο συζήτησε μαζί του, αν και τίποτα τέτοιο δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί επίσημα, τη μεταφορά του σταθμού υποδοχής του υποθαλάσσιου αγωγού από τη Βάρνα στο ρουμανικό λιμάνι της Κοστάνζας, ώστε να βγει εκτός του ρωσικού αγωγού εντελώς η Βουλγαρία. Αν όντως υλοποιηθεί αυτή η σοβαρότατη αλλαγή, η Ελλάδα θα βρεθεί ολοκληρωτικά έξω από το ενεργειακό παιχνίδι των αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Τα όνειρα περί «ενεργειακού κόμβου» σαφέστατα υπήρξαν υπερβολικά, αλλά σίγουρα συνιστά σοβαρό γεωπολιτικό πλήγμα για τη χώρα μας το διαγραφόμενο ναυάγιο της ενεργειακής συνεργασίας της με τη Ρωσία έστω και σε αυτό το χαμηλό επίπεδο. Η κυβέρνηση Παπανδρέου πάντως είναι ούτως ή άλλως υπέρ των αγωγών αμερικανικών συμφερόντων, οπότε σίγουρα καθόλου δεν θα στενοχωρηθεί από αυτές τις εξελίξεις.
Η Αθήνα
Yπό τουρκικό ενεργειακό ζυγό
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ για την Ελλάδα από τη διαφαινόμενη κατάρρευση της ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία δεν είναι η διάψευση των ελπίδων και αυταπατών περί μετατροπής της χώρας μας σε «ενεργειακό κόμβο». Είναι κάτι πολύ σοβαρότερο: η προοπτική της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας μας από αγωγούς φυσικού αερίου που έρχονται μέσω Τουρκίας, πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα περιέλθει σταδιακά υπό τον ενεργειακό ζυγό εξάρτησης από την Αγκυρα! Φυσικό αέριο αμερικανικών συμφερόντων μέσω αγωγών που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας είναι φυσικά ό,τι πιο εφιαλτικό θα μπορούσε να συμβεί στη χώρα μας σε περίοδο ελληνοτουρκικής κρίσης.
ΕΘΝΟΣ
Έλληνες τραπεζίτες: «οργανωμένη επίθεση στην ελληνική οικονομία από εκείνους που έχουν "ποντάρει" στην κατάρρευση της χώρας και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να επαληθευτεί η προφητεία τους»
Σε αυτοκαταστροφή οδηγούνται όσοι, πέφτοντας θύματα της κάθε Κασσάνδρας που προεξοφλεί τη χρεοκοπία της χώρας, σπεύδουν ή αναζητούν τρόπους να «φυγαδεύσουν» τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό ή να τις μετατρέψουν σε δολάρια. Και φτάνουν στο σημείο να θεωρούν, για παράδειγμα, τις τράπεζες της Βουλγαρίας ή της Ρωσίας ασφαλέστερες από τις ελληνικές σε επίπεδο πιστοληπτικής ικανότητας. Αποσύρουν, λοιπόν, τα κεφάλαιά τους από τις τράπεζες στην Ελλάδα και είτε τα μεταφέρουν σε τράπεζες του εξωτερικού, πληρώνοντας προμήθειες μεταφοράς (εμβάσματα), είτε τα φυλάνε σε θυρίδες. Κάποιοι άλλοι έσπευσαν να τα κάνουν και χρυσές λίρες. Άλλοι πάλι μέσα στον πανικό τα «γύρισαν» σε δολάρια, μη λαμβάνοντας υπόψη τους το ρίσκο της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για αποδόσεις, αφού στις χώρες της Ε.Ε. τα επιτόκια «παίζουν» στο 1%, ενώ τα υψηλά επιτόκια των τραπεζών της Βουλγαρίας ή της Ρωσίας, που φτάνουν και στο 7%, ενέχουν τον κίνδυνο της πιστοληπτικής σταθερότητας της χώρας.
Το «τυρί» και η «φάκα»
Το τελευταίο διάστημα πολλοί είναι εκείνοι που «δάγκωσαν» το τυρί και πιάστηκαν στη «φάκα» της φημολογίας. Ο,τι δηλαδή η χώρα χρεοκοπεί, ό,τι επιστρέφουμε στη δραχμή, οι ευφάνταστοι, μάλιστα, άκουγαν τις μηχανές του Νομισματοκοπείου στο Χολαργό να κόβουν δραχμές. Οι επιτήδειοι έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν καλά το παιχνίδι της παραπληροφόρησης και οι Ελληνες, ζορισμένοι είναι αλήθεια από τα μέτρα, «ψάχνουν» τα δικά τους Ελ Ντοράντο στις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, και αναζητούν τα «ασφαλή καταφύγια» της Δύσης. Οι Ελληνες τραπεζίτες κάνουν λόγο για «οργανωμένη επίθεση στην ελληνική οικονομία από εκείνους που έχουν 'ποντάρει' στην κατάρρευση της χώρας και κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να επαληθευτεί η προφητεία τους».
Οι κατηγορίες
Κεφάλαια μεταφέρθηκαν από τον Νοέμβριο και μετά από τους πελάτες του private banking. Το 70% των κεφαλαίων που έφυγαν ανήκουν στους μεγάλους πελάτες, που διατηρούν λογαριασμούς και σε τράπεζες του εξωτερικού. Εδώ ανήκουν χρήματα εφοπλιστών, βιομηχάνων κ.λπ.
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι «μικροί», αυτοί που θεωρούν ότι είναι προτιμότερο οι οικονομίες μιας ζωής να έχουν «στέγη» τράπεζες της Σερβίας, της Βουλγαρίας ή της Ρωσίας. Τα χρήματα που αναλογούν στον καθένα από αυτούς είναι της τάξης από 30.000 ευρώ μέχρι 200.000 ευρώ. Διότι όπως είπαμε τα μεγάλα ποσά από 400.000 ευρώ και πάνω διακινήθηκαν μέσω private banking.
Και ο επαναπατρισμός
Τα τραπεζικά στελέχη εκτιμούν ότι προσεχώς θα υπάρξει εισροή κεφαλαίων στην χώρα, λόγω των ευνοϊκών διατάξεων για τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων (φορολογικό νομοσχέδιο). Δηλαδή όσοι είχαν καταθέσεις στο εξωτερικό πριν από τις 15 Απριλίου 2010 και «φέρουν» στην Ελλάδα τα χρήματα δεν υπόκεινται σε έλεγχο «πόθεν έσχες». Επίσης, φορολογούνται με 5%, ενώ αν επενδύσουν σε ακίνητο (σπίτι κ.λπ.), σε ομόλογα ή μετοχές -και διατηρήσουν την επένδυση αυτή για δύο χρόνια- τους επιστρέφεται το 2,5% του φόρου. Ουσιαστικά, δηλαδή, φορολογούνται με 2,5%, αντί του 8% που θα έχουν φόρο όσοι κρατήσουν τα χρήματα στο εξωτερικό.
Ο κίνδυνος και το κόστος
Γιατί όμως είναι ασύμφορη η φυγάδευση των κεφαλαίων από την Ελλάδα στο εξωτερικό; Σύμφωνα με τα ισχύοντα στην Ευρωζώνη, η διακίνηση των κεφαλαίων είναι ελεύθερη. Ομως, για να ανοίξει κάποιος ένα λογαριασμό κατάθεσης σε τράπεζα του εξωτερικού είναι απαραίτητη η φυσική του παρουσία. Δηλαδή θα πρέπει να πάει ο ίδιος να υπογράψει τα σχετικά έγγραφα. Και φυσικά να ελεγχθεί το γνήσιο της υπογραφής. Διαδικασίες ιδιαίτερα χρονοβόρες. Παράλληλα θα «ελεγχθεί» για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Το επιτόκιο που θα λάβει είναι ιδιαίτερα χαμηλό και δεν ξεπερνά ακόμα και στην προθεσμιακή κατάθεση το 1,5%.
Θα χρεωθεί με έξοδα μεταφοράς (έμβασμα από τη μία τράπεζα στην άλλη που είναι ανάλογα με το ύψος του μεταφερόμενου ποσού (ξεκινά από τα 15 ευρώ για 10.000 ευρώ). Αν θελήσει να επιστρέψει τα χρήματα στην Ελλάδα, επίσης θα πληρώσει το κόστος μεταφοράς. Αν δηλώσει ότι έχει κατάθεση στο εξωτερικό θα φορολογείται με 8%. Αν θελήσει να επαναπατρίσει τα κεφάλαια του -μετά την 20η Νοεμβρίου 2010- θα πρέπει να αποδείξει το «πόθεν έσχες» του ποσού.
Πιο απλά: Αυτός που θα βγάλει 50.000 ευρώ σε τράπεζα του εξωτερικού, θα πληρώσει για το έμβασμα 50 ευρώ. Θα πάρει επιτόκιο 1,5% (στην Ευρωζώνη), δηλαδή 750 ευρώ. Με βάση το φορολογικό νομοσχέδιο θα πρέπει να δηλώσει το ύψος των καταθέσεων που διατηρεί στο εξωτερικό και φορολογείται με 8% (στο κεφάλαιο) δηλαδή 4.000 ευρώ. Κάποιος δηλαδή θα χάσει 3.200 ευρώ σε ένα χρόνο. Αν τα χρήματα μετατραπούν σε ξένο νόμισμα, τότε υπάρχει και το κόστος της προμήθειας 1-3 τοις χιλίοις.
Ισοτιμία
Οπως αναφέρουν τα τραπεζικά στελέχη όσοι π.χ. αγόρασαν δολάρια με την ισοτιμία στο 1,5 σήμερα βρίσκονται κερδισμένοι καθώς το δολάριο έχει κερδίσει έδαφος έναντι του ευρώ. Σήμερα η ισοτιμία είναι στο 1,208 και ο συναλλαγματικός κίνδυνος έχει να κάνει με το εύρος που αυτή θα διαμορφωθεί στο μέλλον. Οι αναλυτές θεωρούν ότι η ισοτιμία ευρώ - δολάριο θα κινηθεί στα επίπεδα 1,15 έως 1,35.
1,5% επιτόκιο δινεται για τις καταθεσεις σε τραπεζες του εξωτερικου το οποιο κρινεται ως ιδιαιτερα χαμηλο
15 ευρώ ειναι τα εξοδα μεταφορας (εμβασμα) για μεταφορα ποσου 10.000 ευρω σε τραπεζα του εξωτερικου
8% φόρο θα καταβαλει καποιος για επαναπατρισμο κεφαλαιων απο το εξωτερικο
750 ευρώ επιτοκιο (1,5%) θα λαβει καποιος για καταθεση στο εξωτερικο 50.000 ευρω
3.200 ευρώ θα ειναι οι απωλειες που θα εχει μετα την φορολογια 8% (4.000 ευρώ)
1,5 έως 1,35 εκτιμουν οι ειδικοι οτι θα κινηθει η ισοτιμια ευρω / δολαριου
Ημερησία
Το «τυρί» και η «φάκα»
Το τελευταίο διάστημα πολλοί είναι εκείνοι που «δάγκωσαν» το τυρί και πιάστηκαν στη «φάκα» της φημολογίας. Ο,τι δηλαδή η χώρα χρεοκοπεί, ό,τι επιστρέφουμε στη δραχμή, οι ευφάνταστοι, μάλιστα, άκουγαν τις μηχανές του Νομισματοκοπείου στο Χολαργό να κόβουν δραχμές. Οι επιτήδειοι έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν καλά το παιχνίδι της παραπληροφόρησης και οι Ελληνες, ζορισμένοι είναι αλήθεια από τα μέτρα, «ψάχνουν» τα δικά τους Ελ Ντοράντο στις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, και αναζητούν τα «ασφαλή καταφύγια» της Δύσης. Οι Ελληνες τραπεζίτες κάνουν λόγο για «οργανωμένη επίθεση στην ελληνική οικονομία από εκείνους που έχουν 'ποντάρει' στην κατάρρευση της χώρας και κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να επαληθευτεί η προφητεία τους».
Οι κατηγορίες
Κεφάλαια μεταφέρθηκαν από τον Νοέμβριο και μετά από τους πελάτες του private banking. Το 70% των κεφαλαίων που έφυγαν ανήκουν στους μεγάλους πελάτες, που διατηρούν λογαριασμούς και σε τράπεζες του εξωτερικού. Εδώ ανήκουν χρήματα εφοπλιστών, βιομηχάνων κ.λπ.
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι «μικροί», αυτοί που θεωρούν ότι είναι προτιμότερο οι οικονομίες μιας ζωής να έχουν «στέγη» τράπεζες της Σερβίας, της Βουλγαρίας ή της Ρωσίας. Τα χρήματα που αναλογούν στον καθένα από αυτούς είναι της τάξης από 30.000 ευρώ μέχρι 200.000 ευρώ. Διότι όπως είπαμε τα μεγάλα ποσά από 400.000 ευρώ και πάνω διακινήθηκαν μέσω private banking.
Και ο επαναπατρισμός
Τα τραπεζικά στελέχη εκτιμούν ότι προσεχώς θα υπάρξει εισροή κεφαλαίων στην χώρα, λόγω των ευνοϊκών διατάξεων για τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων (φορολογικό νομοσχέδιο). Δηλαδή όσοι είχαν καταθέσεις στο εξωτερικό πριν από τις 15 Απριλίου 2010 και «φέρουν» στην Ελλάδα τα χρήματα δεν υπόκεινται σε έλεγχο «πόθεν έσχες». Επίσης, φορολογούνται με 5%, ενώ αν επενδύσουν σε ακίνητο (σπίτι κ.λπ.), σε ομόλογα ή μετοχές -και διατηρήσουν την επένδυση αυτή για δύο χρόνια- τους επιστρέφεται το 2,5% του φόρου. Ουσιαστικά, δηλαδή, φορολογούνται με 2,5%, αντί του 8% που θα έχουν φόρο όσοι κρατήσουν τα χρήματα στο εξωτερικό.
Ο κίνδυνος και το κόστος
Γιατί όμως είναι ασύμφορη η φυγάδευση των κεφαλαίων από την Ελλάδα στο εξωτερικό; Σύμφωνα με τα ισχύοντα στην Ευρωζώνη, η διακίνηση των κεφαλαίων είναι ελεύθερη. Ομως, για να ανοίξει κάποιος ένα λογαριασμό κατάθεσης σε τράπεζα του εξωτερικού είναι απαραίτητη η φυσική του παρουσία. Δηλαδή θα πρέπει να πάει ο ίδιος να υπογράψει τα σχετικά έγγραφα. Και φυσικά να ελεγχθεί το γνήσιο της υπογραφής. Διαδικασίες ιδιαίτερα χρονοβόρες. Παράλληλα θα «ελεγχθεί» για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Το επιτόκιο που θα λάβει είναι ιδιαίτερα χαμηλό και δεν ξεπερνά ακόμα και στην προθεσμιακή κατάθεση το 1,5%.
Θα χρεωθεί με έξοδα μεταφοράς (έμβασμα από τη μία τράπεζα στην άλλη που είναι ανάλογα με το ύψος του μεταφερόμενου ποσού (ξεκινά από τα 15 ευρώ για 10.000 ευρώ). Αν θελήσει να επιστρέψει τα χρήματα στην Ελλάδα, επίσης θα πληρώσει το κόστος μεταφοράς. Αν δηλώσει ότι έχει κατάθεση στο εξωτερικό θα φορολογείται με 8%. Αν θελήσει να επαναπατρίσει τα κεφάλαια του -μετά την 20η Νοεμβρίου 2010- θα πρέπει να αποδείξει το «πόθεν έσχες» του ποσού.
Πιο απλά: Αυτός που θα βγάλει 50.000 ευρώ σε τράπεζα του εξωτερικού, θα πληρώσει για το έμβασμα 50 ευρώ. Θα πάρει επιτόκιο 1,5% (στην Ευρωζώνη), δηλαδή 750 ευρώ. Με βάση το φορολογικό νομοσχέδιο θα πρέπει να δηλώσει το ύψος των καταθέσεων που διατηρεί στο εξωτερικό και φορολογείται με 8% (στο κεφάλαιο) δηλαδή 4.000 ευρώ. Κάποιος δηλαδή θα χάσει 3.200 ευρώ σε ένα χρόνο. Αν τα χρήματα μετατραπούν σε ξένο νόμισμα, τότε υπάρχει και το κόστος της προμήθειας 1-3 τοις χιλίοις.
Ισοτιμία
Οπως αναφέρουν τα τραπεζικά στελέχη όσοι π.χ. αγόρασαν δολάρια με την ισοτιμία στο 1,5 σήμερα βρίσκονται κερδισμένοι καθώς το δολάριο έχει κερδίσει έδαφος έναντι του ευρώ. Σήμερα η ισοτιμία είναι στο 1,208 και ο συναλλαγματικός κίνδυνος έχει να κάνει με το εύρος που αυτή θα διαμορφωθεί στο μέλλον. Οι αναλυτές θεωρούν ότι η ισοτιμία ευρώ - δολάριο θα κινηθεί στα επίπεδα 1,15 έως 1,35.
1,5% επιτόκιο δινεται για τις καταθεσεις σε τραπεζες του εξωτερικου το οποιο κρινεται ως ιδιαιτερα χαμηλο
15 ευρώ ειναι τα εξοδα μεταφορας (εμβασμα) για μεταφορα ποσου 10.000 ευρω σε τραπεζα του εξωτερικου
8% φόρο θα καταβαλει καποιος για επαναπατρισμο κεφαλαιων απο το εξωτερικο
750 ευρώ επιτοκιο (1,5%) θα λαβει καποιος για καταθεση στο εξωτερικο 50.000 ευρω
3.200 ευρώ θα ειναι οι απωλειες που θα εχει μετα την φορολογια 8% (4.000 ευρώ)
1,5 έως 1,35 εκτιμουν οι ειδικοι οτι θα κινηθει η ισοτιμια ευρω / δολαριου
Ημερησία
Κι όμως κύριε Παπούλια το Σύνταγμα προβλέπει αναπομπή και η Συνείδηση παραίτηση
Η απάντηση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας σε προτροπή δημοσιογράφου να μην υπογράψει το τερατούργημα που ρυθμίζει τις Εργασιακές σχέσεις.
Κι όμως κύριε Παπούλια έχετε δυο επιλογές:
Πρώτον την αναπομπή του Προεδρικού Διατάγματος και την πρόσκληση της Κυβέρνησης σε συνομιλία ώστε να μην επιμείνει στο μεσαιωνικό νόμο.
Βέβαια το Σύνταγμα,μιας και είμαστε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, λέει ότι στο τέλος οφείλετε να υποχωρήσετε ακόμα κι αν εξακολουθείτε να διαφωνείτε.
Κι εδώ έχετε την δεύτερη επιλογή αφού δείχνετε ότι συμμερίζεστε τις ανησυχίες του εργαζόμενου λαού:
την ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ κύριε Πρόεδρε που σας προτείνει,θέλουμε να πιστεύουμε,η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ σας!
Ετσι δεν θα γίνεται συνένοχος στον εξευτελισμό του Εργασιακού δικαιώματος του κάθε πολίτη αλλά και στην κατάλυση του ίδιου του Συντάγματος που επικαλείστε.
Άρθρο 2, παράγραφος 1
Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας.
'Αρθρο 22
Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού.
Σεβαστέ κύριε Πρόεδρε το ίδιο σύνταγμα που δεν σας επιτρέπει να μην υπογράψετε λέει και τα παραπάνω.Πιστεύετε πως υπογράφοντας το Προεδρικό Διάταγμα υπηρετείτε το σύνταγμα;
'Αρθρο 120
Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων!
Πηγή ΘΑ ΕΠΙΜΕΝΩ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΕΚΒΙΑΖΕΙ (όπως σήμερα)ΑΥΡΙΟ Ο
ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΡΟΦΙΜΑ ΣΤΑ ΡΑΦΙΑ ΤΟΥ.
ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΡΟΦΙΜΑ ΣΤΑ ΡΑΦΙΑ ΤΟΥ.
Γι'αυτό κι εγώ θα κάνω "μάγκα" τον μπαρμπα Γιώργο, τον μπακάλη της γειτονιάς μου, αγοράζοντας τρόφιμα απ'αυτόν.Προτιμώ την κατα 50 λεπτά (σήμερα) ακριβότερη ντομάτα απο την Λάρισσα που δεν είναι ίδια με την άλλη, παρά αυτούς τους "κλώνους" που πουλά το όποιο σούπερ πολύ φθηνότερα.
Εάν κάνουν το ίδιο και οι άλλοι γείτονες σε λίγο καιρό ο μπαρμπα Γιώργος θα ρίξει και τις τιμές γιατι θα έχει "ανέβει η κίνηση". Και ο παραγωγός αφού θα έχει αυξηθεί η ζήτηση θα προσλάβει επιπλέον κόσμο, και το εργοστάσιο και το ναυπηγείο και η βιομηχανία θα αρχίσουν όλα πάλι να λειτουργούν.
Αυτό είναι ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Θα πάρω Ελληνικά ρούχα, ελληνικές συσκευές,θα κρατήσω το χρήμα εδώ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΨΑΧΝΩ ΑΥΡΙΟ ΠΑΛΙ ΚΑΠΟΙΟ ΕΛΛΕΙΜΑ.
Κι ο μπαρμπα Γιώργος όταν χρειστεί κάτι θα έρθει στο δικό μου μαγαζί ή στην εργασία μου ή θα χρειαστεί την τέχνη μου. Έτσι θα μου επιστρέψει μέρος απο αυτά που του έδωσα και το θέμα πάει λέγοντας.
Τα "πουλάκια μας" όμως, νομοθετώντας τα νέα εργασιακά μέτρα υποδούλωσης στήσανε το πλαίσιο και ανοίξανε τον δρόμο ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ πολυεθνικούς οργανισμούς να έρθουν και να "επιγχειρήσουν" εις βάρος μας καί ως εργαζομένους
Τα "πουλάκια μας" όμως, νομοθετώντας τα νέα εργασιακά μέτρα υποδούλωσης στήσανε το πλαίσιο και ανοίξανε τον δρόμο ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ πολυεθνικούς οργανισμούς να έρθουν και να "επιγχειρήσουν" εις βάρος μας καί ως εργαζομένους
σε αυτές αλλα και ώς "υπόχρεους" καταναλωτές επίσης.
Το πλαίσιο εξυπηρετεί μεν τους δικούς μας Βιομηχάνους τόσο ωστε να μήν αντιδράσουν στην επερχόμενη ξένη επέλαση που θα εξαφανίσει την εγχώρια παραγωγή.
Ειναι σίγουρο όμως και αυτοί έναντι των ξένων, σιγά σιγά θα εξαφανιστούν είτε νομοθετικά είτε κυριολεκτικά.
Είναι ΕΜΦΑΝΕΣ οτι στόχος είναι να ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ
ΤΟ ΠΑΝ ΕΓΧΩΡΙΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΞΑΡΤΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΕΛΛΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ.
ΤΟ ΠΑΝ ΕΓΧΩΡΙΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΞΑΡΤΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΕΛΛΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ.
Διανύουμε την σημαντικότερη δεκαετία του αιώνα αναμένοντας μεγάλες εξελίξεις
"...τα γεγονότα που καθόρισαν τον κάθε αιώνα έγιναν στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του..."
Ένα «Μεγάλο Γεγονός» από αυτά που αλλάζουν τον ρουν της Ιστορίας θα συμβεί το 2014 και θα καθορίσει την πορεία του υπόλοιπου 21ου αιώνα. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται ο καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ Νίκολας Μπόιλ.
Ύστερα από πολυετείς μελέτες στους τομείς της πολιτικής, της οικονομίας, της φιλοσοφίας και της λογοτεχνίας, ο βρετανός ιστορικός υποστηρίζει στο βιβλίο του με τίτλο «2014: Πώς να επιβιώσετε στην επόμενη παγκόσμια κρίση» ότι τα γεγονότα που καθόρισαν την παγκόσμια πολιτική τα τελευταία 500 χρόνια συνέβαιναν πάντοτε στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας κάθε αιώνα, και ότι στον αιώνα που διανύουμε η χρονιάκαταλύτης θα είναι το 2014.
«Ο χαρακτήρας ενός αιώνα γίνεται ιδιαίτερα εμφανής κατά τη δεύτερη δεκαετία του και δεν βλέπω γιατί ο 21ος αιώνας θα διαφέρει σε αυτό. Το χρονικό μοτίβο οφείλεται εν μέρει στον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε την ανθρώπινη ζωή και την Ιστορία. Αν ένας αιώνας πρόκειται να χαρακτηριστεί από κάτι, αυτό συμβαίνει όταν γίνεται περίπου 20 ετών, όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Το μέλλον συνήθως ορίζεται από τα παιδιά που έχουν ζήσει μόνο στον καινούργιο αιώνα ή έχουν αναμνήσεις από αυτόν» γράφει ο δρ Μπόιλ.
Ισχυρίζεται ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει ήδη ανοίξει τον δρόμο για τον ερχομό του νέου «Μεγάλου Γεγονότος» και πιστεύει ότι οι ΗΠΑ, με τη φθίνουσα μεν οικονομική επιρροή τους αλλά και την απαράμιλλη στρατιωτική τους δύναμη, κρατούν το κλειδί της πορείας του κόσμου και για τα επόμενα 90 χρόνια. Από τις ΗΠΑ εξαρτάται το αν θα μας βυθίσουν στη βία και στη φτώχεια ή αν θα μας εισαγάγουν σε μια νέα εποχή διεθνούς συνεργασίας, υποστηρίζει ο καθηγητής.
«Το 2007 ξεκίνησε μια κολοσσιαία οικονομική αλλαγή που έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει. Οι μεγάλες οικονομικές αλλαγές οδηγούν σε μεγάλες πολιτικές αλλαγές,και αυτές δεν τις έχουμε δει ακόμη. Πιστεύω ότι επίκειται μια νέα κρίση και μπορείτε εν μέρει να την αντιληφθείτε στα ερωτήματα που τίθενται για το τι μέλλει γενέσθαι σχετικά με τα ελλείμματα και τα χρέη τόσων χωρών» τονίζει. Αλλοι παράγοντες που συντελούν στην επίσπευση του «Μεγάλου Γεγονότος» είναι η άνοδος νέων δυνάμεων στο διεθνές πολιτικό σκηνικό, όπως η Κίνα και η Ινδία, και η ανάγκη για διεθνή συνεργασία όσον αφορά το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής.
Αν και δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια τι θα συμβεί στο μέλλον, ο δρ Μπόιλ δηλώνει βέβαιος ότι μόνο μια pax Αmericana μπορεί να εγγυηθεί έναν ειρηνικό 21ο αιώνα. «Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να αλλάξει ριζικά ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται η Αμερική τον εαυτό της και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο υπόλοιπος κόσμος την Αμερική» λέει.
Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010
Οι τρεις τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του ?)
1] Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους] να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.
Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι. Ο Αλέξανδρος του εξήγησε: 1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν! 2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να.........
μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν! 3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!
1] Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους] να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.
Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι. Ο Αλέξανδρος του εξήγησε: 1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν! 2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να.........
μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν! 3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!
Το Μαντείο των Δελφών, πέρα από τους μύθους και τις εικασίες
Έτσι και αφήσεις το κουβάρι να ξετυλιχτεί απ’ τις κορφές του Παρνασσού, αυτό θα διασχίσει δρυμούς, βράχους, μονοπάτια, αρχαίους ναούς, ξωκλήσια, μυγδαλιές, ελαιώνες και θα πάρει το δρόμο προς τη θάλασσα..
Εκεί όπου ο μύθος προτιμούσε να ξετυλίγει τον δικό του πηγαιμό προς το ιερό βουνό.
Το βουνό πάνω απ’ το Κρισσαίο Πεδίο με το Ιερό των Δελφών που έγινε ο «Ομφαλός της Γης» και που τόσοι διάβηκαν για να ακούσουν έναν χρησμό, να πάρουν ένα σημάδι για τη ζωή τους.
Το κουβάρι αυτό δεν έχει σταματήσει να ξετυλίγεται μέχρι σήμερα. Ο χρόνος μπορεί να έχει επέμβει με τον δικό του τρόπο, αλλά το μόνο που έχει καταφέρει είναι να σμιλεύσει την ομορφιά της φύσης σε κάθε του πέρασμα.
Την φύση που παίρνει αγκαλιά την ιστορία και μαζί τριγυρνούν στα μέρη που έζησαν πολλά και που τους διηγούνται ακόμα και σήμερα πολλά περισσότερα..
Ιστορία
Στους πρόποδες του Παρνασσού, στο υποβλητικό φυσικό τοπίο που σχηματίζεται ανάμεσα σε δύο θεόρατους βράχους, τις Φαιδριάδες, βρίσκεται το πανελλήνιο ιερό των Δελφών και το πιο ξακουστό μαντείο της αρχαίας Ελλάδας. Οι Δελφοί ήταν ο ομφαλός της γης, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, συναντήθηκαν οι δύο αετοί που έστειλε ο Δίας από τα άκρα του σύμπαντος για να βρει το κέντρο του κόσμου, και για πολλούς αιώνες αποτελούσαν το πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο και το σύμβολο της ενότητας του αρχαίου ελληνισμού.
Η ιστορία των Δελφών χάνεται στην προϊστορία και στους μύθους των αρχαίων Ελλήνων. Σύμφωνα με την παράδοση, εδώ αρχικά υπήρχε ιερό αφιερωμένο στη γυναικεία θεότητα της Γης, και φύλακάς του ήταν ο φοβερός δράκοντας Πύθων. Ο Απόλλωνας σκότωσε τον Πύθωνα και το δικό του ιερό ιδρύθηκε από Κρήτες που έφθασαν στην Κίρρα, το επίνειο των Δελφών, με τη συνοδεία του θεού, μεταμορφωμένου σε δελφίνι. Ο μύθος αυτός σχετικά με την κυριαρχία του Απόλλωνα επιβίωσε σε εορταστικές αναπαραστάσεις που γίνονταν στους Δελφούς, τα Σεπτήρια, τα Δελφίνια, τα Θαργήλεια, τα Θεοφάνεια, και, βέβαια, τα περίφημα Πύθια, που τελούνταν για να θυμίζουν τη νίκη του θεού εναντίον του Πύθωνα και περιελάμβαναν μουσικούς διαγωνισμούς και γυμνικούς αγώνες.
Τα παλαιότερα ευρήματα στην περιοχή των Δελφών χρονολογούνται στη νεολιθική εποχή (4000 π.Χ.) και προέρχονται από το Κωρύκειο Άντρο, σπήλαιο στον Παρνασσό, όπου τελούνταν οι πρώτες λατρείες. Εντός των ορίων του ιερού βρέθηκαν κατάλοιπα μυκηναϊκού οικισμού και νεκροταφείου. Τα ίχνη κατοίκησης είναι ελάχιστα και πολύ αποσπασματικά μέχρι τον 8ο αι. π.Χ., περίοδο κατά την οποία επικράτησε οριστικά η λατρεία του Απόλλωνα και άρχισε η ανάπτυξη του ιερού και του μαντείου. Προς το τέλος του 7ου αι. π.Χ. οικοδομήθηκαν οι πρώτοι λίθινοι ναοί, αφιερωμένοι ο ένας στον Απόλλωνα και ο άλλος στην Αθηνά, που επίσης λατρευόταν επίσημα, με την επωνυμία «Προναία› ή «Προνοία› και είχε δικό της τέμενος. Σύμφωνα με φιλολογικές μαρτυρίες και αρχαιολογικά ευρήματα, στους Δελφούς λατρεύονταν, ακόμη, η Άρτεμις, ο Ποσειδώνας, ο Διόνυσος, ο Ερμής, ο Ζευς Πολιεύς, η Υγεία και η Ειλείθυια.
Με το ιερό συνδέεται ο θεσμός της αμφικτυονίας, της ομοσπονδίας από δώδεκα φυλές της Θεσσαλίας και της Στερεάς, που αποτελούσε αρχικά θρησκευτική ένωση, ενώ αργότερα απέκτησε και πολιτική σημασία. Η δελφική αμφικτυονία είχε τον έλεγχο της περιουσίας και λειτουργίας του ιερού, αφού όριζε τους ιερείς και τους άλλους αξιωματούχους, εκλέγοντάς τους πάντα από κατοίκους των Δελφών. Υπό την προστασία και τη διοίκησή της τον 6ο αι. π.Χ. το ιερό εδραίωσε την αυτονομία του έναντι των διεκδικητών του (Α΄ Ιερός πόλεμος), αύξησε την πανελλήνια θρησκευτική και πολιτική επιρροή του, μεγάλωσε σε έκταση και αναδιοργάνωσε τα Πύθια, τους δεύτερους σε σημασία πανελλήνιους αγώνες μετά τους Ολυμπιακούς, που τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια.
Η περίοδος από τον 6ο έως τον 4ο αι. π.Χ. συμπίπτει με τη μεγάλη ακμή του δελφικού μαντείου. Οι χρησμοί του, που θεωρούνταν οι πιο αξιόπιστοι, εκφράζονταν από την Πυθία, ιέρεια του μαντείου, και ερμηνεύονταν από τους ιερείς του Απόλλωνα. Πόλεις, ηγεμόνες και απλοί άνθρωποι έσπευδαν να συμβουλευθούν το θεό και εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους με λαμπρά αναθήματα, που σταδιακά κατέκλυσαν το ιερό. Η φήμη του μαντείου έφθασε στα πέρατα του κόσμου και η έναρξη της λειτουργίας του χανόταν στα βάθη της αρχαιότητας και του μύθου.
Πιστεύεται ότι το δελφικό μαντείο διατύπωσε καθοριστικές προβλέψεις σχετικά με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, την Αργοναυτική εκστρατεία και τον Τρωικό πόλεμο, ενώ βεβαιωμένος είναι ο σπουδαίος ρόλος της γνωμοδότησής του στην ίδρυση των ελληνικών αποικιών. Ακριβώς, όμως, το γόητρο και η ισχύς των Δελφών προκάλεσαν δύο ακόμη Ιερούς Πολέμους, στα μέσα του 5ου και στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. Κατά τον 3ο αι. π.Χ. μία νέα πολιτική και στρατιωτική δύναμη εμφανίζεται στο προσκήνιο, οι Αιτωλοί, που εκφράζουν τη δυναμική τους παρουσία στο ιερό με διάφορα αναθήματα. Κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας (μετά το 168 π.Χ.) οι Δελφοί άλλοτε ευνοήθηκαν και άλλοτε λεηλατήθηκαν από τους αυτοκράτορες, όπως από το Σύλλα το 86 π.Χ.
Η παρακμή του μαντείου επήλθε με το φιλοσοφικό κίνημα του ορθολογισμού τον 3ο αι. π.Χ., ωστόσο, το τυπικό στη λειτουργία του έμεινε αναλλοίωτο έως το 2ο αι. μ.Χ., την εποχή του Αδριανού. Το 394 μ.Χ. δόθηκε οριστικό τέλος στη λειτουργία του μαντείου με διάταγμα του βυζαντινού αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄. Με την επικράτηση του Χριστιανισμού οι Δελφοί έγιναν έδρα επισκοπής, αλλά εγκαταλείφθηκαν στις αρχές του του 7ου αι. μ.Χ., εποχή επέλασης των Σλάβων. Σταδιακά το αρχαίο ιερό επιχώσθηκε και καλύφθηκε ενώ, πολύ αργότερα, πάνω στα θαμμένα ερείπιά του εγκαταστάθηκε ένα ολόκληρο χωριό, το Καστρί, που στους νεότερους χρόνους δέχθηκε τις επισκέψεις των αρχαιόφιλων περιηγητών.
Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες και αξιωματούχοι άλλοτε ευνοούν το ιερό με μεγάλες χρηματικές παροχές και άλλοτε συντελούν στη φθορά του. Αυτή την εποχή και ειδικότερα τον 2ο αι. μ.Χ., επισκέπτεται τους Δελφούς και ο περιηγητής Παυσανίας ο οποίος και μας άφησε, στο βιβλίο «ΦΩΚΙΚΑ», πολύτιμη λεπτομερή περιγραφή των όσων μνημείων είδε καθώς και των μύθων, που συνδέονται με αυτά. Η διεξοδική περιγραφή του συνέβαλε σημαντικά στην ανασύνθεση του χώρου.
Εκεί όπου ο μύθος προτιμούσε να ξετυλίγει τον δικό του πηγαιμό προς το ιερό βουνό.
Το βουνό πάνω απ’ το Κρισσαίο Πεδίο με το Ιερό των Δελφών που έγινε ο «Ομφαλός της Γης» και που τόσοι διάβηκαν για να ακούσουν έναν χρησμό, να πάρουν ένα σημάδι για τη ζωή τους.
Το κουβάρι αυτό δεν έχει σταματήσει να ξετυλίγεται μέχρι σήμερα. Ο χρόνος μπορεί να έχει επέμβει με τον δικό του τρόπο, αλλά το μόνο που έχει καταφέρει είναι να σμιλεύσει την ομορφιά της φύσης σε κάθε του πέρασμα.
Την φύση που παίρνει αγκαλιά την ιστορία και μαζί τριγυρνούν στα μέρη που έζησαν πολλά και που τους διηγούνται ακόμα και σήμερα πολλά περισσότερα..
Ιστορία
Στους πρόποδες του Παρνασσού, στο υποβλητικό φυσικό τοπίο που σχηματίζεται ανάμεσα σε δύο θεόρατους βράχους, τις Φαιδριάδες, βρίσκεται το πανελλήνιο ιερό των Δελφών και το πιο ξακουστό μαντείο της αρχαίας Ελλάδας. Οι Δελφοί ήταν ο ομφαλός της γης, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, συναντήθηκαν οι δύο αετοί που έστειλε ο Δίας από τα άκρα του σύμπαντος για να βρει το κέντρο του κόσμου, και για πολλούς αιώνες αποτελούσαν το πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο και το σύμβολο της ενότητας του αρχαίου ελληνισμού.
Η ιστορία των Δελφών χάνεται στην προϊστορία και στους μύθους των αρχαίων Ελλήνων. Σύμφωνα με την παράδοση, εδώ αρχικά υπήρχε ιερό αφιερωμένο στη γυναικεία θεότητα της Γης, και φύλακάς του ήταν ο φοβερός δράκοντας Πύθων. Ο Απόλλωνας σκότωσε τον Πύθωνα και το δικό του ιερό ιδρύθηκε από Κρήτες που έφθασαν στην Κίρρα, το επίνειο των Δελφών, με τη συνοδεία του θεού, μεταμορφωμένου σε δελφίνι. Ο μύθος αυτός σχετικά με την κυριαρχία του Απόλλωνα επιβίωσε σε εορταστικές αναπαραστάσεις που γίνονταν στους Δελφούς, τα Σεπτήρια, τα Δελφίνια, τα Θαργήλεια, τα Θεοφάνεια, και, βέβαια, τα περίφημα Πύθια, που τελούνταν για να θυμίζουν τη νίκη του θεού εναντίον του Πύθωνα και περιελάμβαναν μουσικούς διαγωνισμούς και γυμνικούς αγώνες.
Τα παλαιότερα ευρήματα στην περιοχή των Δελφών χρονολογούνται στη νεολιθική εποχή (4000 π.Χ.) και προέρχονται από το Κωρύκειο Άντρο, σπήλαιο στον Παρνασσό, όπου τελούνταν οι πρώτες λατρείες. Εντός των ορίων του ιερού βρέθηκαν κατάλοιπα μυκηναϊκού οικισμού και νεκροταφείου. Τα ίχνη κατοίκησης είναι ελάχιστα και πολύ αποσπασματικά μέχρι τον 8ο αι. π.Χ., περίοδο κατά την οποία επικράτησε οριστικά η λατρεία του Απόλλωνα και άρχισε η ανάπτυξη του ιερού και του μαντείου. Προς το τέλος του 7ου αι. π.Χ. οικοδομήθηκαν οι πρώτοι λίθινοι ναοί, αφιερωμένοι ο ένας στον Απόλλωνα και ο άλλος στην Αθηνά, που επίσης λατρευόταν επίσημα, με την επωνυμία «Προναία› ή «Προνοία› και είχε δικό της τέμενος. Σύμφωνα με φιλολογικές μαρτυρίες και αρχαιολογικά ευρήματα, στους Δελφούς λατρεύονταν, ακόμη, η Άρτεμις, ο Ποσειδώνας, ο Διόνυσος, ο Ερμής, ο Ζευς Πολιεύς, η Υγεία και η Ειλείθυια. Με το ιερό συνδέεται ο θεσμός της αμφικτυονίας, της ομοσπονδίας από δώδεκα φυλές της Θεσσαλίας και της Στερεάς, που αποτελούσε αρχικά θρησκευτική ένωση, ενώ αργότερα απέκτησε και πολιτική σημασία. Η δελφική αμφικτυονία είχε τον έλεγχο της περιουσίας και λειτουργίας του ιερού, αφού όριζε τους ιερείς και τους άλλους αξιωματούχους, εκλέγοντάς τους πάντα από κατοίκους των Δελφών. Υπό την προστασία και τη διοίκησή της τον 6ο αι. π.Χ. το ιερό εδραίωσε την αυτονομία του έναντι των διεκδικητών του (Α΄ Ιερός πόλεμος), αύξησε την πανελλήνια θρησκευτική και πολιτική επιρροή του, μεγάλωσε σε έκταση και αναδιοργάνωσε τα Πύθια, τους δεύτερους σε σημασία πανελλήνιους αγώνες μετά τους Ολυμπιακούς, που τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια.
Η περίοδος από τον 6ο έως τον 4ο αι. π.Χ. συμπίπτει με τη μεγάλη ακμή του δελφικού μαντείου. Οι χρησμοί του, που θεωρούνταν οι πιο αξιόπιστοι, εκφράζονταν από την Πυθία, ιέρεια του μαντείου, και ερμηνεύονταν από τους ιερείς του Απόλλωνα. Πόλεις, ηγεμόνες και απλοί άνθρωποι έσπευδαν να συμβουλευθούν το θεό και εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους με λαμπρά αναθήματα, που σταδιακά κατέκλυσαν το ιερό. Η φήμη του μαντείου έφθασε στα πέρατα του κόσμου και η έναρξη της λειτουργίας του χανόταν στα βάθη της αρχαιότητας και του μύθου.
Πιστεύεται ότι το δελφικό μαντείο διατύπωσε καθοριστικές προβλέψεις σχετικά με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, την Αργοναυτική εκστρατεία και τον Τρωικό πόλεμο, ενώ βεβαιωμένος είναι ο σπουδαίος ρόλος της γνωμοδότησής του στην ίδρυση των ελληνικών αποικιών. Ακριβώς, όμως, το γόητρο και η ισχύς των Δελφών προκάλεσαν δύο ακόμη Ιερούς Πολέμους, στα μέσα του 5ου και στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. Κατά τον 3ο αι. π.Χ. μία νέα πολιτική και στρατιωτική δύναμη εμφανίζεται στο προσκήνιο, οι Αιτωλοί, που εκφράζουν τη δυναμική τους παρουσία στο ιερό με διάφορα αναθήματα. Κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας (μετά το 168 π.Χ.) οι Δελφοί άλλοτε ευνοήθηκαν και άλλοτε λεηλατήθηκαν από τους αυτοκράτορες, όπως από το Σύλλα το 86 π.Χ.
Η παρακμή του μαντείου επήλθε με το φιλοσοφικό κίνημα του ορθολογισμού τον 3ο αι. π.Χ., ωστόσο, το τυπικό στη λειτουργία του έμεινε αναλλοίωτο έως το 2ο αι. μ.Χ., την εποχή του Αδριανού. Το 394 μ.Χ. δόθηκε οριστικό τέλος στη λειτουργία του μαντείου με διάταγμα του βυζαντινού αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄. Με την επικράτηση του Χριστιανισμού οι Δελφοί έγιναν έδρα επισκοπής, αλλά εγκαταλείφθηκαν στις αρχές του του 7ου αι. μ.Χ., εποχή επέλασης των Σλάβων. Σταδιακά το αρχαίο ιερό επιχώσθηκε και καλύφθηκε ενώ, πολύ αργότερα, πάνω στα θαμμένα ερείπιά του εγκαταστάθηκε ένα ολόκληρο χωριό, το Καστρί, που στους νεότερους χρόνους δέχθηκε τις επισκέψεις των αρχαιόφιλων περιηγητών.
Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες και αξιωματούχοι άλλοτε ευνοούν το ιερό με μεγάλες χρηματικές παροχές και άλλοτε συντελούν στη φθορά του. Αυτή την εποχή και ειδικότερα τον 2ο αι. μ.Χ., επισκέπτεται τους Δελφούς και ο περιηγητής Παυσανίας ο οποίος και μας άφησε, στο βιβλίο «ΦΩΚΙΚΑ», πολύτιμη λεπτομερή περιγραφή των όσων μνημείων είδε καθώς και των μύθων, που συνδέονται με αυτά. Η διεξοδική περιγραφή του συνέβαλε σημαντικά στην ανασύνθεση του χώρου.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού και την καταδίωξη της ειδωλολατρίας οι Δελφοί παρακμάζουν. Το ιερό εγκαταλείπεται και ο τελευταίος χρησμός της Πυθίας λέγεται πως δόθηκε στον αυτοκράτορα Ιουλιανό τον παραβάτη (361-363 μ.Χ.) που είχε προσπαθήσει να ξαναζωντανέψει το μαντείο:
Είπατε τω βασιληι , χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά,
Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν ου μαντίδα δάφνην,
ου παγάν λαλεούσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ.
«πέστε του βασιλιά:
γκρεμίστηκαν οι πλουμιστές αυλές εχάθη, δεν έχει
ο Φοίβος πια καλύβι, ούτε προφητικιά έχει δάφνη
μήτε πηγή που να λαλά και το μελητικό νερό βουβάθη».
Μετάφραση Ν.Καζαντζάκη
Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν ου μαντίδα δάφνην,
ου παγάν λαλεούσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ.
«πέστε του βασιλιά:
γκρεμίστηκαν οι πλουμιστές αυλές εχάθη, δεν έχει
ο Φοίβος πια καλύβι, ούτε προφητικιά έχει δάφνη
μήτε πηγή που να λαλά και το μελητικό νερό βουβάθη».
Μετάφραση Ν.Καζαντζάκη
Η έρευνα στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών άρχισε γύρω στο 1860 από Γερμανούς. Το 1891 οι Γάλλοι πήραν από την ελληνική κυβέρνηση έγκριση για διεξαγωγή συστηματικών ερευνών και τότε άρχισε η λεγόμενη «Μεγάλη Ανασκαφή›, αφού πρώτα απομακρύνθηκε το χωριό Καστρί. Κατά τη διάρκειά της ήλθαν στο φως εντυπωσιακά ευρήματα, ανάμεσα στα οποία και περίπου 3.000 επιγραφές, που αποκαλύπτουν διάφορες πτυχές του αρχαίου δημοσίου βίου. Σήμερα, οι εργασίες στο χώρο των δύο δελφικών ιερών συνεχίζονται με τη συνεργασία της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και της Γαλλικής Σχολής, με ανασκαφική αλλά και αναστηλωτική δραστηριότητα. Το μοναδικό μνημείο που διέθετε το αρχαίο υλικό για τη σχεδόν πλήρη αναστήλωσή του ήταν ο θησαυρός των Αθηναίων, που αποκαταστάθηκε το 1903-1906 από τους Γάλλους με έξοδα του Δήμου Αθηναίων. Άλλα μνημεία που έχουν αναστηλωθεί είναι ο βωμός των Χίων, ο ναός του Απόλλωνα και η θόλος.
Η σπουδαιότητα του μαντείου
Για το ιστορικό, τις τελετές, τους χρησμούς του μαντείου των Δελφών έχουν γράψει όλοι οι μεγάλοι της Ελληνικής, Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής ιστορίας. Ανάμεσα τους οι Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Ευριπίδης, Σοφοκλής, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Πίνδαρος, Αισχύλος, Ξενοφώντας, Διόδωρος, Παυσανίας, Οβίδιος, Λουκιανός και βέβαια ο Πλούταρχος. Ο τελευταίος μάλιστα έχει στο ενεργητικό του πλούσιο έργο σχετικό με τις τελετές και τις παραδόσεις του μαντείου . Βέβαια, ο ίδιος φαίνεται να είναι και ιερέας στο μαντείο, κατέχοντας διπλή ιδιότητα.
Παρά τη διπλή του ιδιότητα, το έργο του Πλούταρχου είναι μια ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών για τις πρακτικές του μαντείου. Για παράδειγμα, μας πληροφορεί ότι σε εποχές μεγάλης δόξας του μαντείου, το ρόλο της Πυθίας δεν έπαιζε μόνο μια ιέρεια, αλλά μέχρι και τρεις. Αρχικά, οι ιέρειες αυτές ήταν νεαρές παρθένες, συμβολίζοντας την αγνότητα του πνεύματος, αλλά στην πορεία, αντικαταστάθηκαν από ώριμες γυναίκες της περιοχής. Ο λόγος που έγινε αυτό δεν είναι ξεκάθαρος: μια από τις θεωρίες σχετίζεται με τον Εχεκράτη το Θεσσαλό, ο οποίος ερωτεύτηκε τη νεαρή ιέρεια, την απήγαγε και την κακοποίησε. Γενικά πάντως η Πυθία εμφανίζεται σαν μια εξαιρετικά μορφωμένη γυναίκα, και οι χρησμοί της έχουν τη μορφή πεντάμετρων ή εξάμετρων στίχων.
Η προσέλευση στο μαντείο
Η διαδρομή που ακολουθούν οι επισκέπτες του μαντείου φαίνεται να είναι ένα από τα κεντρικά σημεία στη λειτουργία του, αλλά και στο μύθο που τη συνοδεύει. Όλα ξεκινούν από την παραδοχή ότι οι επισκέπτες είναι ήδη πληροφορημένοι για τη λειτουργία του μαντείου και φτάνουν σε αυτό προετοιμασμένοι να λάβουν πολύ σημαντικές και έγκυρες πληροφορίες για το τι τους επιφυλάσσει το μέλλον - γι' αυτό άλλωστε και ξεκινούν από την πόλη τους να κάνουν αυτό το δύσκολο για εκείνη την εποχή ταξίδι. Μια από τις πρώτες τους ενέργειες, αφού φτάσουν στο χώρο, είναι να συζητήσουν το πρόβλημά τους με τους ιερείς, έτσι ώστε να τεθεί το ερώτημα με τον κατάλληλο τρόπο στην ιέρεια. Κατόπιν, οδηγούνται στους χώρους του μαντείου κρατώντας φύλλα δάφνης, συμβολικά του δύσκολου ταξιδιού, πριν περάσουν στο Άδυτο, όπου και θα συναντήσουν την Πυθία. Εκεί θα θέσουν το ερώτημά τους με τη μορφή που ορίστηκε σε συνεργασία με τους ιερείς, θα λάβουν το χρησμό για τον οποίο ήρθαν, και θα επιστρέψουν στην πόλη τους.
Βέβαια, από εκεί και μετά ξεκινά η διαδικασία ερμηνείας του χρησμού, καθώς παραδοσιακά οι απαντήσεις της ιέρειας έχουν τέτοια μορφή ώστε η ερμηνεία τους να μην είναι μονοσήμαντη! Όλοι γνωρίζουμε το "ηξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω", το οποίο ερμηνεύεται θετικά αν κάποιος χωρίσει τη φράση σε δύο προτάσεις ακριβώς μετά το "αφήξεις" (δηλαδή "θα πας και θα γυρίσεις, δε θα πεθάνεις στον πόλεμο"), αλλά αρνητικά αν η διαίρεση γίνει μετά το "ου" ("θα πας και δε θα γυρίσεις, θα πεθάνεις στον πόλεμο").
Ένα πιο ενδιαφέρον παράδειγμα για την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας σχετίζεται με την εκστρατεία του βασιλιά των Περσών Ξέρξη, γιου του Δαρείου, το 480 π.Χ. Οι χρησμοί του μαντείου προς τους Αθηναίους ήταν εξαιρετικά δυσοίωνοι, ενώ σε κάποια φάση μιλούσαν για "ξύλινα τείχη". Αντίστοιχα, οι Σπαρτιάτες έλαβαν ένα χρησμό που εν ολίγοις τους προειδοποιούσε ότι ο εχθρός δε θα αποθαρρυνθεί εύκολα και δε θα υποχωρήσει παρά μόνο όταν διαμελίσει την πόλη και το βασιλιά της. Η ιστορία επιβεβαιώνει το μαντείο και οι 300 ηρωικοί Σπαρτιάτες συντρίβονται στις Θερμοπύλες - κατόπιν, οι Πέρσες στρέφονται στο κοντινό Αρτεμίσιο, όπου και αποκρούουν τις επιθέσεις των Αθηναίων στη θάλασσα. Σε αυτό το σημείο όμως, επιβεβαιώνεται η προφητεία προς τους Δελφιείς σχετικά με τη βοήθεια των ανέμων: επί τρεις μέρες λυσσαλέοι άνεμοι σφυροκοπούν τον περσικό στόλο, καταστρέφοντας σχεδόν το 20% των πολεμικών και μεταγωγικών σκαφών, αφήνοντας όμως ανέγγιχτα τα Αθηναϊκά πλοία! Εν τω μεταξύ, στην Αθήνα ο Θεμιστοκλής ερμηνεύει το χρησμό περί ξύλινων τειχών ως προτροπή να χρησιμοποιηθεί το ασήμι από τα ορυχεία του Λαυρίου για να ετοιμαστούν κι άλλα πλοία και εκκενώνει την Αθήνα κατευθύνοντας τους κατοίκους στην κοντική ("ιερή", σύμφωνα με το μαντείο) Σαλαμίνα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, καθώς ο Θεμιστοκλής διέλυσε τον Περσικό στόλο στη Σαλαμίνα, η Αθήνα σώθηκε από τον εξ ανατολών κίνδυνο , καθιστώντας έτσι το μαντείο πιο δημοφιλές από ποτέ.
Η σπουδαιότητα του μαντείου
Για το ιστορικό, τις τελετές, τους χρησμούς του μαντείου των Δελφών έχουν γράψει όλοι οι μεγάλοι της Ελληνικής, Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής ιστορίας. Ανάμεσα τους οι Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Ευριπίδης, Σοφοκλής, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Πίνδαρος, Αισχύλος, Ξενοφώντας, Διόδωρος, Παυσανίας, Οβίδιος, Λουκιανός και βέβαια ο Πλούταρχος. Ο τελευταίος μάλιστα έχει στο ενεργητικό του πλούσιο έργο σχετικό με τις τελετές και τις παραδόσεις του μαντείου . Βέβαια, ο ίδιος φαίνεται να είναι και ιερέας στο μαντείο, κατέχοντας διπλή ιδιότητα.
Παρά τη διπλή του ιδιότητα, το έργο του Πλούταρχου είναι μια ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών για τις πρακτικές του μαντείου. Για παράδειγμα, μας πληροφορεί ότι σε εποχές μεγάλης δόξας του μαντείου, το ρόλο της Πυθίας δεν έπαιζε μόνο μια ιέρεια, αλλά μέχρι και τρεις. Αρχικά, οι ιέρειες αυτές ήταν νεαρές παρθένες, συμβολίζοντας την αγνότητα του πνεύματος, αλλά στην πορεία, αντικαταστάθηκαν από ώριμες γυναίκες της περιοχής. Ο λόγος που έγινε αυτό δεν είναι ξεκάθαρος: μια από τις θεωρίες σχετίζεται με τον Εχεκράτη το Θεσσαλό, ο οποίος ερωτεύτηκε τη νεαρή ιέρεια, την απήγαγε και την κακοποίησε. Γενικά πάντως η Πυθία εμφανίζεται σαν μια εξαιρετικά μορφωμένη γυναίκα, και οι χρησμοί της έχουν τη μορφή πεντάμετρων ή εξάμετρων στίχων.
Η προσέλευση στο μαντείο
Η διαδρομή που ακολουθούν οι επισκέπτες του μαντείου φαίνεται να είναι ένα από τα κεντρικά σημεία στη λειτουργία του, αλλά και στο μύθο που τη συνοδεύει. Όλα ξεκινούν από την παραδοχή ότι οι επισκέπτες είναι ήδη πληροφορημένοι για τη λειτουργία του μαντείου και φτάνουν σε αυτό προετοιμασμένοι να λάβουν πολύ σημαντικές και έγκυρες πληροφορίες για το τι τους επιφυλάσσει το μέλλον - γι' αυτό άλλωστε και ξεκινούν από την πόλη τους να κάνουν αυτό το δύσκολο για εκείνη την εποχή ταξίδι. Μια από τις πρώτες τους ενέργειες, αφού φτάσουν στο χώρο, είναι να συζητήσουν το πρόβλημά τους με τους ιερείς, έτσι ώστε να τεθεί το ερώτημα με τον κατάλληλο τρόπο στην ιέρεια. Κατόπιν, οδηγούνται στους χώρους του μαντείου κρατώντας φύλλα δάφνης, συμβολικά του δύσκολου ταξιδιού, πριν περάσουν στο Άδυτο, όπου και θα συναντήσουν την Πυθία. Εκεί θα θέσουν το ερώτημά τους με τη μορφή που ορίστηκε σε συνεργασία με τους ιερείς, θα λάβουν το χρησμό για τον οποίο ήρθαν, και θα επιστρέψουν στην πόλη τους.
Βέβαια, από εκεί και μετά ξεκινά η διαδικασία ερμηνείας του χρησμού, καθώς παραδοσιακά οι απαντήσεις της ιέρειας έχουν τέτοια μορφή ώστε η ερμηνεία τους να μην είναι μονοσήμαντη! Όλοι γνωρίζουμε το "ηξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω", το οποίο ερμηνεύεται θετικά αν κάποιος χωρίσει τη φράση σε δύο προτάσεις ακριβώς μετά το "αφήξεις" (δηλαδή "θα πας και θα γυρίσεις, δε θα πεθάνεις στον πόλεμο"), αλλά αρνητικά αν η διαίρεση γίνει μετά το "ου" ("θα πας και δε θα γυρίσεις, θα πεθάνεις στον πόλεμο").
Ένα πιο ενδιαφέρον παράδειγμα για την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας σχετίζεται με την εκστρατεία του βασιλιά των Περσών Ξέρξη, γιου του Δαρείου, το 480 π.Χ. Οι χρησμοί του μαντείου προς τους Αθηναίους ήταν εξαιρετικά δυσοίωνοι, ενώ σε κάποια φάση μιλούσαν για "ξύλινα τείχη". Αντίστοιχα, οι Σπαρτιάτες έλαβαν ένα χρησμό που εν ολίγοις τους προειδοποιούσε ότι ο εχθρός δε θα αποθαρρυνθεί εύκολα και δε θα υποχωρήσει παρά μόνο όταν διαμελίσει την πόλη και το βασιλιά της. Η ιστορία επιβεβαιώνει το μαντείο και οι 300 ηρωικοί Σπαρτιάτες συντρίβονται στις Θερμοπύλες - κατόπιν, οι Πέρσες στρέφονται στο κοντινό Αρτεμίσιο, όπου και αποκρούουν τις επιθέσεις των Αθηναίων στη θάλασσα. Σε αυτό το σημείο όμως, επιβεβαιώνεται η προφητεία προς τους Δελφιείς σχετικά με τη βοήθεια των ανέμων: επί τρεις μέρες λυσσαλέοι άνεμοι σφυροκοπούν τον περσικό στόλο, καταστρέφοντας σχεδόν το 20% των πολεμικών και μεταγωγικών σκαφών, αφήνοντας όμως ανέγγιχτα τα Αθηναϊκά πλοία! Εν τω μεταξύ, στην Αθήνα ο Θεμιστοκλής ερμηνεύει το χρησμό περί ξύλινων τειχών ως προτροπή να χρησιμοποιηθεί το ασήμι από τα ορυχεία του Λαυρίου για να ετοιμαστούν κι άλλα πλοία και εκκενώνει την Αθήνα κατευθύνοντας τους κατοίκους στην κοντική ("ιερή", σύμφωνα με το μαντείο) Σαλαμίνα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, καθώς ο Θεμιστοκλής διέλυσε τον Περσικό στόλο στη Σαλαμίνα, η Αθήνα σώθηκε από τον εξ ανατολών κίνδυνο , καθιστώντας έτσι το μαντείο πιο δημοφιλές από ποτέ.
Η Πυθία και οι.. παραισθήσεις
Ένα από τα πιο γνωστά χαρακτηριστικά που συνοδεύει το μαντείο έχει να κάνει με την κατάσταση έκστασης της ιέρειας την ώρα που έδινε τους χρησμούς, τα ακατάληπτα λόγια, καθώς και τους καπνούς οι οποίοι λέγεται ότι έβγαιναν από τους βράχους..
Θα σταθούμε σε αυτό το σημείο καθώς έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο προκαλούνταν αυτή η έκσταση στην Πυθία, και θέλοντας να βάλουμε ορισμένα πράγματα στη θέση τους..
Τα τελευταία χρόνια διάφοροι ξένοι επιστήμονες υποστηρίζουν πως ο καπνός αυτός που "λέγεται" ότι έβγαινε από τους βράχους, φαίνεται να είναι αιθυλένιο, ο μόνος από τους υδατάνθρακες όπως λένε, που έχει τη γλυκιά, όμορφη μυρωδιά που περιγράφει ο Πλούταρχος πως αναδυόταν στο μαντείο.
Κανείς από αυτούς όμως, παρ'όλα τα επιστημονικά διαπιστευτήρια τους, δε φαίνεται να γνωρίζει πως το αιθυλένιο, δεν πληροί τις προϋποθέσεις, εφόσον είναι αέριο άχρωμο και άοσμο.
Και κάτι πολύ σημαντικό, που από μόνο του μπορεί να εξηγήσει αυτό που τόσο φαίνεται να "δυσκολεύει" τους ξένους επιστήμονες, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω. Το αιθυλένιο παράγεται από όλους τους φυτικούς ιστούς. Είναι φυσική ορμόνη που επιδρά στην ωρίμανση και τη γήρανση και είναι υπεύθυνο για τη διάσπαση των χρωστικών της χλωροφύλλης, το πέσιμο των φύλλων και την ωρίμανση των φρούτων, πιθανόν ενεργοποιώντας συστήματα ενζύμων που σχετίζονται με την ωρίμανση.
Αναρωτιέται λοιπόν κανείς πώς είναι δυνατόν να μη γνωρίζουν οι επιστήμονες τις ιδιότητες αυτές του αιθυλένιου.. εκτός και αν πρόκειται για σκόπιμη παραγνώριση που αποσκοπεί στην μείωση της σημαντικότητας του μαντείου και της Πυθίας. Ιδιαίτερα τη στιγμή που όπως είναι γνωστό, η δάφνη ήταν το ιερό δέντρο του Απόλλωνα, και βρισκόταν τόσο μέσα στο μαντείο όσο και στο Άδυτο της Πυθίας, ενώ υπάρχουν πλήθος αρχαίες αναφορές που κάνουν λόγο για τα φύλλα δάφνης που μασούσε η Πυθία για να δώσει τους χρησμούς.
Στη δάφνη αποδίδονται φαρμακευτικές ιδιότητες από τα προϊστορικά χρόνια. Έχει μυρωδιά γλυκιά και ταυτόχρονα πιπεράτη (αλήθεια, πόσο ταιριάζει η περιγραφή με αυτήν του Πλούταρχου, σε αντιδιαστολή με το άοσμο αιθυλένιο!)
Και ερχόμαστε τώρα στο αιθυλένιο, το οποίο ως φυσική ορμόνη υπάρχει σε όλους τους φυτικούς ιστούς (επιταχύνοντας την ωρίμανση και τη γήρανση τους) άρα και στο δέντρο της δάφνης. Εάν σκεφτούμε πως το δέντρο βρισκόταν σε χώρο κλειστό, όπως το Άδυτο της Πυθίας, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η γλυκιά, όμορφη μυρωδιά που περιγράφει ο Πλούταρχος, μπορούσε κάλλιστα να προέρχεται από τη δάφνη, και όχι από κάποιο άοσμο αέριο, το οποίο μάλιστα απλά "πιστεύεται πως υπάρχει" ..
Εκείνο που ξέρουμε με σιγουριά είναι ότι πρόκειται για ένα φυτό με πολλές και πολύτιμες ιδιότητες. Αυτές οι εξαγνιστικές και ηρεμιστικές ιδιότητες καθιστούν απλή και αυτονόητη της συσχέτισή της με το απολλώνιο φως, τη γνώση και τη μαντική, αλλά και την παρουσία της σε έθιμα και παραδόσεις από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας.
Τα παραπάνω ας γίνουν τροφή για σκέψη σε όσους βιάζονται να παπαγαλίσουν εκείνους που προσπαθούν να μετατρέψουν το υπερφυσικό σε ..φυσικό, χρησιμοποιώντας όμως αδόκιμες για την επιστήμη εκφράσεις, όπως "νομίζεται" και "πιστεύεται", αγνοώντας αυτό που όντως υπήρξε και αντικαθιστώντας το με κάτι που "πιστεύεται" πως υπάρχει..
Το όνομα «Πυθία» προέρχεται από το Πυθώ, το οποίο ήταν το αρχικό όνομα των Δελφών. (Πυθώ από το πύθομαι= φθείρω, αλλοιώνω, αποσυνθέτω ή από το πυνθάνομαι= μανθάνω, πληροφορούμαι, εξετάζω, ερευνώ. Το Δελφοί προέρχεται από το δελφός που σημαίνει μήτρα, π.χ. αδελφοί= από την ίδια μήτρα). Οι Έλληνες απέδωσαν το όνομα αυτό στο τοπωνύμιο για να περιγράψουν την αποσύνθεση του σώματος του Πύθωνα αφότου τον σκότωσε ο Απόλλωνας.
Διαβάζουμε στον Ομηρικό ύμνο για τον Πύθιο Απόλλωνα, στον οποίο αναφέρεται αρχικά η καταγωγή του μαντείου των Δελφών:
ἐνταυθοῖ νῦν πύθευ ἐπὶ χθονὶ βωτιανείρῃ:
οὐδὲ σύ γε ζώουσα κακὸν δήλημα βροτοῖσιν
ἔσσεαι, οἳ γαίης πολυφόρβου καρπὸν ἔδοντες 365
ἐνθάδ' ἀγινήσουσι τεληέσσας ἑκατόμβας:
οὐδέ τί τοι θάνατόν γε δυσηλεγέ' οὔτε Τυφωεὺς
ἀρκέσει οὔτε Χίμαιρα δυσώνυμος, ἀλλά σέ γ' αὐτοῦ
πύσει Γαῖα μέλαινα καὶ ἠλέκτωρ Ὑπερίων.
ὣς φάτ' ἐπευχόμενος: τὴν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε. 370
τὴν δ' αὐτοῦ κατέπυσ' ἱερὸν μένος Ἠελίοιο,
ἐξ οὗ νῦν Πυθὼ κικλήσκεται: οἳ δὲ ἄνακτα
Πύθιον ἀγκαλέουσιν ἐπώνυμον, οὕνεκα κεῖθι
αὐτοῦ πῦσε πέλωρ μένος ὀξέος Ἠελίοιο.
Ο ύμνος περιγράφει αναλυτικά τον τρόπο με τον οποίο ο Απόλλωνας επέλεξε τους πρώτους ιερείς του, τους οποίους επέλεξε από το "γοργό πλοίο" τους. Ήταν "Κρήτες από την πόλη του Μίνωα της Κνωσού", που ταξίδευαν στην αμμώδη Πύλο. Αλλά ο Απόλλωνας, ένα από τα λατρευτικά επίθετα του οποίου ήταν "Δελφίνιος", πήδηξε στο πλοίο με τη μορφή δελφινιού. Ο Απόλλωνας αποκάλυψε τον εαυτό του στους τρομοκρατημένους Κρήτες, και πρόσταξε να τον ακολουθήσουν μέχρι τον "τόπο στον οποίο θα έχετε πλούσιες προσφορές". Οι Κρήτες "χόρεψαν στο χρόνο και ακολούθησαν, τραγουδώντας ιή παιήον, όπως στους παιάνες των Κρητών, στο στήθος των οποίων η θεία Μούσα έχει τοποθετήσει μελένιας φωνής τραγούδισμα".
Ο GL Huxley παρατηρεί, "Αν ο Ύμνος στον Δελφικό Απόλλωνα φανερώνει κάποιο ιστορικό μήνυμα, αυτό είναι πάνω απ 'όλα ότι κάποτε υπήρχαν Κρήτες ιερείς στους Δελφούς".
Ο Robin Lane Fox σημειώνει ότι Κρητικά χάλκινα αντικείμενα συναντάμε στους Δελφούς από τον όγδοο αιώνα και μετά, και πως Κρητικά γλυπτά βρίσκονται αφιερωμένα στο μαντείο από το 620-600 π.Χ. περίπου: "Τα αφιερώματα στο χώρο δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ταυτότητα του ιερατείου των Δελφών", παρατηρεί, "αλλά για πρώτη φορά έχουμε ένα σαφές κείμενο για να θέσουμε δίπλα στα αρχαιολογικά δεδομένα."
Ένας από τους πρώτους επισκέπτες σε αυτά τα "λαγκάδια του Παρνασσού», στο τέλος του όγδοου αιώνα, ήταν ο Ησίοδος, στον οποίο έδειξαν και τον ομφαλό.
Επίλογος
Στη νεότερη εποχή, ο χώρος των Δελφών συνδέθηκε με την προσπάθεια αναβίωσης της δελφικής ιδέας, από τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό και τη σύζυγό του Εύα Πάλμερ, οι οποίοι παρουσίασαν δύο παραστάσεις αρχαίου δράματος, το 1927 και το 1930, θέλοντας να δημιουργήσουν ένα νέο πνευματικό ομφαλό της γης.
Οι Δελφοί σήμερα αποτελούν έναν από τους βασικούς πόλους ανάδειξης του κλασσικού και σύγχρονου πολιτισμού. Εδώ εδρεύει επίσης και το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, που κάθε χρόνο φιλοξενεί σημαντικές θεατρικές, μουσικές, εικαστικές παραγωγές αλλά και συνέδρια παγκόσμιας εμβέλειας.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο περιλαμβάνει αριστουργήματα παγκόσμιας ακτινοβολίας όπως το μπρούτζινο άγαλμα του «Ηνιόχου», της «Σφίγγας» των Ναξίων και των αρχαϊκών Κούρων «Κλέοβη και Βίτωνα» που βρέθηκαν στις ανασκαφές ανάδειξης των αρχαιοτήτων των Δελφών.
Οι Δελφοί έχουν ανακηρυχτεί από την UNESCO, μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Σύνταξη-αφήγηση: Δώρα Σπυρίδου
Ψηφιακή επεξεργασία εικόνας: Αντώνης Στ.Περδικάρης
Πηγές:
Υπουργείο Πολιτισμού
Νόννος, Διονυσιακά
Διοσκουρίδης, Περί ύλης Ιατρικής
Perseus.uchicago.edu
Visitdelphi.gr
Pandorawordbox
National Geographic
Πηγή: hellas on the web
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
