Ο Κομνάς Τράκας γεννήθηκε στην Αγόριανη το 1786 και πέθανε
το 1840.
Γιος του Θόδωρου
Τράκα.
Ο πρόγονός τους ονομαζόταν απλώς
Κομνηνός, της οικογένειας των Κομνηνών (αυτοκράτορες του Βυζαντίου).
Ο Θεόδωρος Κ. Τράκας είχε πέντε αγόρια, τον Σταμάτη, τον
Δήμο, τον Λουκά, τον Σπύρο και τον ξακουστό Κομνά...
Ο Κομνάς έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες της Ρούμελης.
Το 1935 ο Όθωνας του έδωσε τον τιμητικό τίτλο του ΄΄ταγματάρχη Φάλαγγος΄΄.
Διέθεσε όλη του την περιουσία υπέρ του αγώνα, (100 χιλ. γρόσια).
Ανήμερα της γιορτής του Προφήτη Ηλία, ο Δεμίρ Πασάς πορευόταν προς το Μάνεσι
και σκόρπισαν τους άντρες των οπλαρχηγών Μπούσγου, Χαλκούτση και Μανίκα, οι
οποίοι μαζί με 350 άντρες, κατέφυγαν στον περίβολο της εκκλησίας, αλλά πριν
περικυκλωθούν εντελώς πρόλαβαν και αποσύρθηκαν.
Κατά την υποχώρησή τους, οι τούρκοι τους καταδίωξαν και
σκότωσαν γύρω στα 25 παλικάρια.
Ο Τράκας με 100-150 παλικάρια από Αγόριανη, Σουβάλα και
Δαδί, πολέμησαν γενναία και σκότωσαν αρκετούς εχθρούς.
Δεν μπόρεσε όμως για εκείνη τη στιγμή να κάνει κάτι
παραπάνω.
Από τα παλικάρια του Τράκα σκοτώθηκαν ο Παπα – Γεώργιος
Πεσχένιος από το Μπεσχένι και ο Γιάννης Κυριαζής από το Δαδί.
Ατή όμως ήταν η πρώτη φάση και το επεισόδιο κατά τον
Αναστάσιο Γούδα δεν τελειώνει εδώ.
Ενώ οι άλλοι διασκορπίστηκαν, ο Τράκας κλείστηκε σε μια
ισόγεια πλινθόκτιστη κατοικία, την οποία οι Τούρκοι περικύκλωσαν χωρίς να
μπορέσουν να την αλώσουν και έτσι έστησαν κανόνια με τα οποία γκρέμισαν τα
πλίνθινα τοιχώματα.
Ο Τράκας και οι πολεμιστές του τότε, έσκαψαν με τα
γιαταγάνια τους μεγάλους λάκκους και έκαναν προχώματα πίσω από τις πέτρες..
Αρχίζουν τότε να σκοτώνουν δύο – δύο και να βγάζουν τους τούρκους
εκτός μάχης ή να τους σκοτώνουν.
Εκεί σκοτώθηκε και παπα-Γιώργης.
Οι Τούρκοι καθώς είδαν πόσοι σκοτώθηκαν από τους δικούς τους
αποσύρθηκαν το δειλινό, μήπως και με την πείνα κατόρθωναν κάτι.
Ο Τράκας όμως δεν τους άφησε , αφού έθαψε με τα παλικάρια
του τον παπα-Γιώργη δίνει εντολή και ορμούν με τα γιαταγάνια τους επάνω στους
Τούρκους.
Και τελικά σώζονται, αποκομίζοντας και πολλά λάφυρα.
Και τελικά σώζονται, αποκομίζοντας και πολλά λάφυρα.
Ο Μπούσγος, όταν έπαψαν οι κανονιοβολισμοί, έγραψε από την
Αγία Μαρίνα στον Οδυσσέα Ανδρούτσο που βρισκόταν στη Σουβάλα.
΄΄ Ο πόλεμος έπαυσε και αγνοούμε τι απόγιναν οι δικοί μας
κλεισμένοι, αλλά αν δεν κλεινόταν ο Κομνάς Τράκας στο Αλησάκι του Μάνεσι,
κανείς από μας που φύγαμε δεν θα έμενε ζωντανός από το ιππικό των Τούρκων που
μας καταδίωκε΄΄.
Έτσι το Αλησάκι του Μάνεσι έγινε το δεύτερο χάνι της
Γραβιάς.
Τον ηρωισμό και το κατόρθωμα του Κομνά τράκα η λαϊκή μούσα
τραγούδησε ως εξής:
<< Ο Τράκας πέρα πέρασε, ο Τράκας πέρα πάει,
να καρτερέσ’ έναν πασά με δυό με τρείς χιλιάδες.
Και πήγε κι αποκλείστηκε μέσα εις τ’ Αλησάκι.
Φέρνουνε τόπια από τον Έγριπο, κανόνια απ’ το Ζητούνι
Να ρίξουν, να χαλάσουνε το γιο του Θόδωρου του Τράκα.
Και μια φωνή ακούστηκε, και μια φωνή του λέει:
Μην είσαι συ ο Πανουργίας, μην είσαι κι ο Δυσέας;
Δεν είμαι γω ο Πανουργίας, δεν είμαι κι ο Δυσέας.
Μόν’ είμαι απ’ την Αγόριανη, της Φούρκας το ξεφτέρι.
Είμαι του Μουσταφά-μπεη το φοβερό λιοντάρι,
Που μεσ’ στο Χάνι της Γραβιάς μαζί με τον Δυσέα
Τα άρματα μας βάψαμε σε τούρκικα κεφάλια
Που θέλουν χίλιους στο σπαθί και χίλιους στο
ντουφέκι>>
Η Παράδοση λέει πως την μεγάλη αυτή ημέρα του Προφήτη Ηλία ο
ήλιος ήταν κόντρα στους τούρκους.
Ο Τράκας και τα παλικάρια του ήταν στον ίσκιο.
Αυτό βοήθησε σημαντικά στη μάχη και ο Τράκας το θεώρησε
σημάδι βοήθειας από τον Άη Λιά.
Για τη νίκη και τη σωτηρία έχτισε στη θέση Ζαμπιό στην
Αγόριανη (Επτάλοφο), ναό του προφήτη Ηλία, Αγίου της ημέρας της μάχης (σήμερα εκεί είναι ο ναός της Αγίας
Τριάδος).
XM
Βιβλιογραφία:
Γούδας
Αναστάσιος – Βίοι παράλληλοι, τομ. 8 ΄΄Τράκας΄΄
Κωνσταντίνος Δ. Γκούρλας – Η μάχη στο Μάνεσι και στα Βασιλικά της Ρούμελη
Το είδαμε εδω
