Μνημόσυνο τιμής στο Κλήμα Ευπαλίου του Συντάγματος 5/42 Δημητρίου Ψαρρού...αιχμές του Συλλόγου ΣΕ για την δημοτική αρχή!

Με την αρμόζουσα επισημότητα πραγματοποιήθηκε η Εκδήλωση Μνήμης και τιμής  στο Κλήμα Δωρίδος, σύμφωνα με το ισχύον Προεδρικό Διάταγμα.

  Μνημόσυνο στην μνήμη των υπέρ πατρίδος αγωνισθέντων κατά τα έτη 1941-1944 του 542 Συντάγματος Δημητρίου Ψαρρού. Το πρόγραμμα ακολουθήθηκε πιστά και παραβρέθηκαν αρκετοί επίσημοι φορείς οι οποίοι κατέθεσαν στεφάνια μεταξύ των οποίων και εκπρόσωπος από τον Δήμο Δελφών, ο Αντιδήμαρχος Γαλαξειδίου Γιώργος   Νάκος.

Από τον Δήμο Δωρίδας δεν παραβρέθηκε εκπρόσωπος ει μη μία 5΄λεπτη παρουσία από την δεξιά πτέρυγα της Δημοτικής Αρχής Δωρίδος, του κ. Ευσταθίου…

 Στο Μνημόσυνο παραβρέθηκαν ο Δωριέας Αντιπεριφερειάρχης Φωκίδας κ. Μίχος, η πρώην βουλευτής Φωκίδας Ασπασία Μανρέκα, ο βουλευτής της ΧΑ Μπαρμπαρούσης, ο πρώην Υπουργός Νίκος Γκελεστάθης, ο πρώην Δήμαρχος Ευπαλίου Τάσος Παγώνης και πολλοί ακόμη πολιτικοί παράγοντες και φορείς, τα μέλη του Συλλόγου 5/42 ΣΕ, συγγενείς απόγονοι των πεσόντων και πλήθος κόσμου...

Αιχμές κατά της Δημοτικής Αρχής άφησε στην ομιλία του ο Πρόεδρος Συνδέσμου 5/42 ΣΕ  ο οποίος αναφέρθηκε στην τελευταία πρόσκληση που έβγαλε η τότε Νομαρχία Φωκίδας σε συνεργασία με τον δήμο Ευπαλίου για την τελετή του 2010!  Από τότε μέχρι και σήμερα δεν έχουν ξανά ασχοληθεί με το θέμα οι τοπικοί άρχοντες, δήλωσε…

Ο Δημήτριος Ψαρρός (1893-1944) ήταν Συνταγματάρχης,

αρχηγός της αντάρτικης ομάδας της ΕΚΚΑ, του 5/42 Ευζώνων. 

 

  Γεννήθηκε στη Ρούμελη και έφηβος ακόμη πήρε μέρος ως εθελοντής στο βαλκανικό πόλεμο 1912-1913. Μετά τον πόλεμο φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων. Στη συνέχεια έλαβε μέρος στον α’ παγκόσμιο πόλεμο και τη μικρασιατική εκστρατεία. Ως επιτελής της Στρατιάς Έβρου, οργανώνει το καινούριο υπουργείο Αεροπορίας. 

   Το 1935 αποτάσσεται για τη συμμετοχή του στο βενιζελικό κίνημα, ενώ ύστερα από την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά εξορίζεται. Το 1941, μετά την κατάρρευση του μετώπου της Αλβανίας, πηγαίνει στη Μακεδονία, για να οργανώσει τον αγώνα κατά του κατακτητή. Γυρίζει στην Αθήνα άπρακτος, κυνηγημένος από Γερμανούς και Βούλγαρους.

Το 1942 ιδρύει την ΕΚΚΑ (Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση) με πολιτικό αρχηγό το Γ. Καρτάλη.  Αποφασίζει να ιδρύσει ένοπλες ομάδες, για να χτυπήσει τον κατακτητή. Τον Ιούλιο του 1942 ανεβαίνει στην Γκιώνα, επικεφαλής του 5/42, μιας δύναμης 300 αντρών.

   Δημοκράτης, με ακέραιο χαρακτήρα και πολύ καλός αξιωματικός, ο Ψαρρός οργανώνει μικρές ευέλικτες μονάδες, που «πιάνουν» στρατηγικά σημεία στον Παρνασσό, στην Γκιώνα και στον Ελικώνα. Εκεί θα δώσουν τις μάχες τους οι δυνάμεις του 5/42, με Γερμανούς και Ιταλούς. Το Δεκέμβριο του 1942 ο Ψαρρός κατατροπώνει τους Ιταλούς στη Δοβρουβίστα.  Έχει προηγηθεί ο Γοργοπόταμος.

Σπουδαίος επιτελικός ο Ψαρρός, πρώτος σχεδίασε την ανατίναξη του Γοργοπόταμου. Ο Ζέρβας, ο Βελουχιώτης και οι Άγγλοι βασίστηκαν πολύ στο σχέδιο αυτό. Από το Σεπτέμβριο του 1943 ως και τον Απρίλιο του 1944, οι δυνάμεις του 5/42 θα δώσουν πολλές μάχες και θα ελευθερώσουν το Λιδορίκι, την Άμφισσα, την Ιτέα, τα Αντίκυρα.
Το Σεπτέμβριο του 1943 γίνεται η μάχη στο Λιδορίκι με τους Ιταλούς και στο Χρυσό με τους Γερμανούς. Τον Οκτώβριο ο Ψαρρός χτυπάει τους Γερμανούς στα Σάλωνα και τον Ιανουάριο του ’44, οι δυνάμεις του 5/42 στη Γραβιά και στη Δαύλεια, ματαιώνοντας έτσι τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που είχε προγραμματίσει ο κατακτητής για το αντάρτικο.
Οπωσδήποτε, οι δυνάμεις του Ψαρρού θα είχαν μεγαλύτερη δράση, αν δεν είχαν έλθει σε προστριβές με τον ΕΛΑΣ, που ήθελε την ένταξη του 5/42 στη δύναμή του.  Άλλωστε, γι’ αυτό το λόγο ο Ψαρρός είχε διαλύσει δύο φορές το τμήμα του.
Μετά το Φεβρουάριο του 1944 ο Ψαρρός εγκαταλείπεται από πολλούς δικούς του. Στο μεταξύ ο ΕΛΑΣ έχει αποφασίσει να τον εξουδετερώσει. Τον Απρίλιο του 1944 σε μια άνιση μάχη μεταξύ του ΕΛΑΣ και των ανδρών του Ψαρρού, στο χωριό Κλήμα Δωρίδας, δολοφονείται ο Ψαρρός. Μετά το θάνατό του προάγεται από την πολιτεία σε στρατηγό. 

(Εγκυκλοπαίδεια «Μαλλιάρης-παιδεία»).

http://fokidatv.blogspot.gr/2015/05/542.html

 

Αριστείδης Δημητράτος: Ο Σοσιαλιστής που ο Μεταξάς έκανε υπουργό Εργασίας

Του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου
   Ο λησμονημένος Αριστείδης Δημητράτος                                                                                                                 

Λίγοι είναι οι Έλληνες που γνωρίζουν ότι το 8ωρο εργασίας καθιερώθηκε επί Πρωθυπουργίας Ιωάννου Μεταξά. Μέχρι τότε, οι εργαζόμενοι ξεκινούσαν να εργάζονται με το ξημέρωμα και σταματούσαν την δουλειά όταν σκοτείνιαζε.

Λίγοι είναι οι Έλληνες που γνωρίζουν ότι η Κυριακή καθιερώθηκε ως αργία για τους εργαζόμενους επί Πρωθυπουργίας Ιωάννου Μεταξά. Μέχρι τότε, οι εργαζόμενοι δούλευαν 7 ημέρες την εβδομάδα, χωρίς διακοπή.

Λίγοι είναι οι Έλληνες που γνωρίζουν ότι οι συλλογικές συμβάσεις, ο κατώτατος μισθός η Επιθεώρηση Εργασίας, η Εργατική Εστία, το ΙΚΑ, ο Κοινωνικός Τουρισμός κ.α. καθιερώθηκαν επί Πρωθυπουργίας Ιωάννου Μεταξά.

Ακόμη πιο λίγοι είναι οι Έλληνες που γνωρίζουν ότι, ο άνθρωπος που έκανε ανθρώπινη την ζωή των Ελλήνων εργαζομένων, με εντολή Μεταξά, ήταν ο Σοσιαλιστής Αριστείδης Δημητράτος.

Ο άνθρωπος που, όπως ο ίδιος είχε αποκαλύψει, όταν επεβλήθη το καθεστώς της 4^ης Αυγούστου (διαβάστε Γρηγόρη Δαφνή «Ιστορία του μεσοπολέμου»), τον αναζήτησαν δύο Χωροφύλακες, κατ’ εντολήν Μανιαδάκη και τον οδήγησαν ενώπιον του Μεταξά. Εκεί, και ενώ περίμενε να του αναγγείλει ο Μεταξάς την εξορία του, λόγω της Σοσιαλιστικής του δράσης, τον άκουσε με έκπληξη να τον ερωτά.

-«Όλα αυτά που διακηρύττεις, τα πιστεύεις; Είναι εφαρμόσιμα»;

Όταν του είπε «Ναι είναι εφαρμόσιμα και μάλιστα άμεσα», ο Μεταξάς τον κοίταξε στα μάτια και του είπε.

-«Από αυτή τη στιγμή είσαι υπουργός Εργασίας. Ετοιμάσου να ορκιστείς και να αναλάβεις, με εντολή να τα κάνεις πράξη. Αν επιτύχεις η Ελλάδα θα έχει κερδίσει. Αν αποτύχεις θα εξοριστείς».

Ο Αριστείδης Δημητράτος πέτυχε. Έκανε πράξη όλα όσα αγωνιζόταν να καθιερωθούν. Ο Μεταξάς προχώρησε ακόμη παραπέρα. Όρισε την Πρωτομαγιά ως Ημέρα Γιορτής των Εργαζομένων και επίσημη, αμειβόμενη, αργία.

Σήμερα, οι Έλληνες αγνοούν όλα όσα διαβάσατε. Και το χειρότερο, έχουν φτάσει στο σημείο να χρειάζονται νέοι αγώνες για να κερδίσουν και πάλι αυτά που είχαν και που τους τα αφαίρεσαν, «στο όνομα της Ευρώπης και της Δημοκρατίας», οι μνημονιακές κυβερνήσεις των Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά και Βενιζέλου).

πηγή: Ενημέρωση Πελοποννήσου