ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ: "ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΔΙΑΤΙΜΗΣΗΣ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΕΣΩ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΗΣ ΑΜΟΙΒΗΣ ΜΟΥ"

Οι Στρατιώτες παρελαύνουν, με τους Αξιωματικούς τους μπροστά, ακριβώς όπως πολεμούν και οδηγούνται στον θάνατο και την δόξα. Δεν κάνουν πορείες για να διαμαρτυρηθούν για ωράρια, συνθήκες εργασίας, αυξησεις μισθών και απόδοση δεδουλευμένων.

Για όσους συνειδητοποιημένα την φέρουν, γνωρίζουν ότι η στολή είναι ράσο και σάβανο μαζί. Φέρει πάνω της εθνικά σύμβολα, βαθμούς που απονέμουν οι θεσμικοί εκφραστές της πατρίδας, διάσημα, παράσημα, μετάλλια και ηθικές αμοιβές που απονεμήθηκαν στο όνομα των Ελλήνων, με δαπάνη τους και ανήκουν σε αυτούς.

Τιμές που υπερβαίνουν το φυσικό της προσωπικότητας, διαγράφουν το αποκλειστικό της ατομικότητας και χρεώνουν στον φέροντα την στολή και το βαθμό την ισόβιο υποχρέωση της υπεράσπισης της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Εδαφικής Ακεραιότητας της Πατρίδας. Οι φέροντες την στολή, δεν αμοίβονται αλλά λαμβάνουν "Αποδοχές" δηλαδή αποδέχονται την χρηματική αποζημίωση που στο όνομα των Ελλήνων τους αποδίδεται προς συντήρηση των προς το ζείν.

Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ο ένστολος των Ενόπλων Δυνάμεων, δεν υπογράφει σύμβαση εργασίας που ρυθμίζει ύψος αμοιβής, ωράριο και τόπο εργασίας, δέσμευση οικονομικού πλουτισμού επ΄ανταλλάγματι παραγωγής έργου. Ο ένστολος, ορκίζεται ενώπιον των συμβόλων του Έθνους, ισόβια πίστη στην Πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγμα, τις Σημαίες, και υποταγή στους ανωτέρους του, φιλότιμη εκτέλεση των καθηκόντων του. Ως άλλος ιερομόναχος, καλύπτει σαρκίον φθαρτόν και τα εκ σαρκός πάθη εν σχήματι στολής, και οδεύει εις μοναχικήν οδόν μαρτυρίου και καρτερίας, με αφοσίωση αγάπης στην Πατρίδα.

Στην εποχή του ευτελισμού και της εκποίησης ηθών, ιδανικών, συμβόλων και καθηκόντων, ο ένστολος στρατιωτικός πρέπι να παραμείνει ακέραιος εκφραστής του απορρέοντος καθήκοντός του, μακρυά από δημόσια έκθεση σε εκδηλώσεις οικονομικών διεκδικήσεων. Οι Στρατιώτες παρελαύνουν, με τους Αξιωματικούς τους μπροστά, ακριβώς όπως πολεμούν και οδηγούνται στον θάνατο και την δόξα. Δεν κάνουν πορείες για να διαμαρτυρηθούν για ωράρια, συνθήκες εργασίας, αυξησεις μισθών και απόδοση δεδουλευμένων.

Στο στράτευμα μένει όποιος αντέχει την καρτερία και όποιος εμμένει στον σκοπό. Οι πύλες των στρατοπέδων ποτέ δεν είχαν λουκέτα για κανέναν από μέσα, μόνο εμπόδια από έξω. Όποιος δεν αντέχει, την περνάει και φεύγει, με το κεφάλι ψηλά, και όχι με την ουρά στα σκέλια. Η μόνη υποχρέωση των θεσμικών οργάνων στους ένστολους υπερασπιστές της πατρίδας, είναι να τους εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή θέση στην κοινωνία, μια αξιοπρεπή βιοποριστική άνεση και αυτή στο μέτρο του εκάστοτε δυνατού. Κλείνω την σκέψη μου, επαναλαμβάνοντας αυτό που ανέφερα στον προϊστάμενο διοικητή μου σε ανάλογο σχόλιο του: "Δεν γνωρίζω κανένα κατάλογο διατίμησης που να καθορίζει το ποσοστό του καθήκοντος που πρέπει να εκτελέσω, αναλόγως της αμοιβής μου. Διατάξτε".

"ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ"

stoxos.gr