"Διαμάντια» στη Βόρεια Ελλάδα"

Εθνική απώλεια η μη εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου που υπολογίζεται σε 20 δις στη Βόρεια Ελλάδα.  Οικονομικά εκμεταλλεύσιμο το ουράνιο της ορεινής περιοχής μας και ο χρυσός της Ροδόπης, λέει το ΙΓΜΕ Ξάνθης.  Ένα κρυμμένο θησαυρό με ορυκτά «διαμάντια» κρύβει στα έγκατά της συνολικά η βόρεια Ελλάδα και συγκεκριμένα η περιφέρειά μας που θα μπορούσε αν αξιοποιηθεί να αποτελέσει ένα βασικό πυλώνα ανάπτυξης.

Όμως κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει μέχρι τώρα παρότι η οικονομική κρίση καθιστά επιτακτική την ανάγκη στροφής της οικονομικής πολιτικής στην παραγωγική διαδικασία με ζητούμενο την παραγωγή πλούτου από πρωτογενείς πηγές. Και η πρωταρχική αιτία επικεντρώνεται κυρίως στο γεγονός ότι δεν υπάρχει μια γεωλογική πολιτική, ένας σχεδιασμός εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου. Το πρόβλημα επιδεινώνονται από την ασαφή νομοθεσία, την γραφειοκρατία που «πνίγει» την επιχειρηματική δράση καθώς επίσης και την κακώς εννοούμενη οικολογική ευαισθησία που πολλές φορές λειτουργεί σαν «μέγγενη» σε τέτοιου είδους δράσεων. Στο «μέτρο» στηρίχθηκε ο αρχαίος πολιτισμός και είναι γνωστό ότι στην περιοχή μας κατά την αρχαιότητα γινόταν και εξορύξεις μαρμάρων και χρυσού (Παγγαίο, Θάσο) όμως οι νεότεροι φαίνεται ότι αγνοούν ότι το «άριστον» βρίσκεται στο «μέτρον». Αναξιοποίητος ορυκτός πλούτος 20 δις στη Β. Ελλάδα Πρόσφατα σε ημερίδα (29/5/2010 στην Θεσσαλονίκη) που διοργάνωσε η εφημερίδα ΕΞΠΡΕΣ και ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων όπου μίλησαν κορυφαίοι καθηγητές πανεπιστημίων αποτιμήθηκε σε … 20 δισεκατομμύρια ευρώ η αξία – με βάση τις τρέχουσες τιμές των μετάλλων – των βεβαιωμένων αποθεμάτων νικελίου, ψευδαργύρου, μολύβδου, χαλκού, χρυσού και αργύρου στη Μακεδονία και στην Θράκη και ότι η Βόρεια Ελλάδα χάνει επενδύσεις που σε ύψος προσεγγίζουν και ίσως ξεπερνούν τα 2 δις ευρώ από το γεγονός ότι δεν εκμεταλλεύεται τα σημαντικά αποθέματα χρυσού που διαθέτει στο υπέδαφός της τα οποία υπάρχουν στην περιοχή των Σαππών στο νομό Ροδόπης και στην Χαλκιδική.

Όπως είναι γνωστό και στις δύο περιοχές η όποια κίνηση για εκμετάλλευση έπεσε στο κενό μετά από σφοδρή αντίδραση των τοπικών κοινωνιών. Όπως είναι γνωστό επίσης από έρευνες που διενήργησε το ΙΓΜΕ – παράρτημα Ξάνθης στην ορεινή περιοχή του νομού μας υπάρχει ουράνιο, βιομηχανικά ορυκτά, γεωθερμικό πεδίο (Θερμών – Ερασμίου, Κεσσάνης), ενώ στην ευρύτερη περιοχή της Καβάλας υπάρχει μαρμαροφόρα φλέβα που εκτείνεται μέχρι τα ορεινά του νομού μας που καλύπτει το 80% της παραγωγής μαρμάρου στη χώρα μας. Δεν έχουμε διαμάντια αλλά ουράνιο και χρυσό Ο διευθυντής του ΙΓΜΕ Ξάνθης κ. Επιτρόπου επισημαίνει ότι οι έρευνες του ΙΜΕ δείχνουν ότι το ουράνιο είναι οικονομικά εκμεταλλεύσιμο όπως και ο χρυσός και βεβαίως τα βιομηχανικά ορυκτά.

Σ’ ότι αφορά όμως την έρευνα του καθηγητή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος), Δημήτρη Κωστόπουλου που υποστηρίζει ότι υπάρχουν διαμάντια στη Βόρεια Ελλάδα στους ορεινούς όγκους των νομών Θεσσαλονίκης και Κιλκίς στην Κεντρική Μακεδονία και μία στενή ζώνη που εκτείνεται ασυνεχώς -κατά μήκος 100 χιλιομέτρων και πλέον- από το Κάτω Νευροκόπι του νομού Δράμας μέχρι τη Σιδηρώ του νομού Έβρου, διατρέχοντας έτσι την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και ότι δεν πρόκειται περί διαμαντιών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πολύτιμοι λίθοι, αλλά σε πλήθος άλλων βιομηχανικών εφαρμογών, ο κ. Επιτρόπου μας εξηγεί:

«Σε πληθώρα πετρωμάτων μπορεί κάποιος στο μικροσκόπιο να δει διαμάντια. Η έρευνα μας απέδειξε ότι δεν έχουν καμιά προοπτική οικονομικής εκμετάλλευσης. Αντίθετα με το ουράνιο που υπάρχει στον ορεινό όγκο της Ροδόπης και το χρυσό στις Σάπες που καταγράφονται ως μικρομεσαία κοιτάσματα και έχουν τη δυνατότητα οικονομικής εκμετάλλευσης. Γενικά η περιφέρειά μας έχει ένα σημαντικό πλούτο σε ορυκτά. Ο χρυσός στη Ροδόπη είναι από τα ελάχιστα κοιτάσματα χρυσού στην Ευρώπη. Όλα όμως παραμένουν αναξιοποίητα. Πρέπει κάποτε η πολιτεία να υπολογίσει και να μεριμνήσει ώστε να αξιοποιηθεί ο ορυκτός πλούτος της χώρας ».

Έχουμε ορυκτό πλούτο και δεν τον εκμεταλλευόμαστε… Ο Γενικός διευθυντής του ΙΓΓΜΕ κ. Παπαβασιλείου μιλώντας στην ημερίδα υπογράμμισε ότι ο χρυσός είναι ένα σημαντικότατο αντικείμενο που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά πρόσθεσε δε ότι νέα βιομηχανικά ορυκτά εντοπίζονται διάσπαρτα σ’ όλη τη Β. Ελλάδα που θεωρείται απ’ τις πλουσιότερες κοιτασματολογικές περιφέρειες της Ευρώπης και τα δυναμικά αποθέματα που φιλοξενούνται στις υπάρχουσες μεταλλευτικές αλλά και σε νέες περιοχές κοιτασματολογικού ενδιαφέροντος είναι σε θέση να πολλαπλασιάσουν το προαναφερόμενο οικονομικό μέγεθος.

Όπως αναφέρεται στα συμπεράσματα της ημερίδας: «Η εθνική αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου εξαρτάται από την επίλυση των χρόνιων προβλημάτων τα οποία ταλαιπωρούν τον εξορυκτικό κλάδο, όπως η έλλειψη ολοκληρωμένου χωροταξικού σχεδιασμού, οι δυσκολίες πρόσβασης σε φυσικούς πόρους καθώς και οι χρονοβόρες και πολύπλοκες -πολλές φορές απρόβλεπτες- διαδικασίες αδειοδότησης.

Ο μέσος όρος χρόνου για την εξασφάλιση μιας άδειας στην Ελλάδα είναι περίπου 6-7 χρόνια, όταν στην Ευρώπη γνωρίζεις αν θα την πάρεις ή όχι σε 6-7 μήνες. Υπό τις σημερινές δύσκολες οικονομικές συνθήκες που αντιμετωπίζει η χώρα μας αποτελεί πλέον κρίσιμη επιλογή της πολιτείας να εκφραστεί αν επιθυμεί ή όχι την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και ότι εφόσον συμβαίνει το πρώτο, τότε να προχωρήσει άμεσα σε αποσαφήνιση της νομοθεσίας, η οποία πολλές φορές είναι αντικρουόμενη, στην απλούστευση και επιτάχυνση των διαδικασιών και στην αντιμετώπιση του θέματος των τοπικών κοινωνιών και των αντιδράσεων που εκφράζουν. Πρέπει να σημειώσουμε ότι υπάρχει και ευθύνη κάποιων επιχειρήσεων του κλάδου που συντηρούν τις κακές εικόνες της κοινής γνώμης γι' αυτόν, επιχειρήσεις που αρνούνται πεισματικά να δουν τα μηνύματα των καιρών και να εκσυγχρονίσουν όλες τις φάσεις λειτουργίας τους.

Θα ήταν πραγματικά κρίμα να μην εκμεταλλευτεί η Ελλάδα όλες τις προοπτικές που πολύ σύντομα πάλι θα υπάρξουν στον τομέα των ορυκτών πόρων. Ο ορυκτός πλούτος είναι εθνικός πλούτος και η άκρατη ή μη σταθμισμένη απόρριψη του είναι βέβαιο ότι λειτουργεί ως μελλοντική εθνική απώλεια, με απρόβλεπτες συνέπειες για τη διασφάλιση της αναπτυξιακής πορείας της χώρας».