Tου Lit Maiden
Κάθομαι και σκέφτομαι γιατί τόσο καιρό αφήνουμε τους πολιτικούς να μας ξεφτελίζουν, να μας κατακλέβουν, να ξεπουλάνε τα δικαιώματα μας και τη γη μας. Αναρωτιέμαι πάνω από όλα γιατί δεν κατάλαβαν όλοι ότι βρισκόμαστε δέσμιοι κάποιον ξένων κυρίων, τους οποίους δεν ψηφίσαμε, που ορίζουν πόσο θα πληρωνόμαστε,
πόσο θα φορολογούμαστε, τι αποκρατικοποιήσεις θα κάνουμε, τι επιδοτήσεις θα κόψουμε. Κατέληξα πως πολύ απλά δεν είμαστε Έλληνες πια.
Ένας Έλληνας δεν κάθεται να ασχολείται με τα τελευταία κουτσουμπολιά που προβάλλονται όλη μέρα στην τηλεόραση. Ο Έλληνας ξέρει από που ήρθε και τι πρέπει να αφήσει κληρονομιά στα παιδιά και στα εγγόνια του. Οι Έλληνες κοιτάνε να στηρίξουν τον διπλανό τους γιατί, ως σκεπτόμενα όντα, καταλαβαίνουν ότι βοηθώντας τον άλλον θα ανεβούν και αυτοί, είτε οικονομικά, είτε κοινωνικά. Το κακό με τον Έλληνα σήμερα είναι ότι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά τα έχει ξεχάσει, είναι θαμμένα κάπου σε κάποιο βιβλίο, σε κάποια φωτογραφία, αλλά ποτέ σε ένα σώμα.
Το σχέδιο εξόντωσης του Έλληνα ήταν καλά μελετημένο εδώ και καμιά σαρανταριά χρόνια, και δεν μιλάω για το πως αγκυροβόλησε το χρέος στα λιμάνια μας γιατί αυτό το έχουν χιλιό-αναλύσει άλλοι τον τελευταίο χρόνο. Το σχέδιο εξόντωσης χτύπησε τα πιο πολύτιμα πετράδια του Ελληνισμού: την ιστορία, την θρησκεία, την νοημοσύνη, τον πατριωτισμό, το φιλότιμο.
Στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, ξαναγράφτηκαν βιβλία ιστορίας, σβήστηκαν καυστικά σημεία, παραλήφτηκαν επίμαχες σφαγές, παραμερίστηκαν συγκεκριμένες έχθρες. Στην ουσία, οτιδήποτε προωθεί μια εθνική ταυτότητα ενάντια σε κατακτητές η μια ορθή αντιδραστικότητα είναι ταμπού γιατί κάποια μέρα θα πρέπει να δεχτούμε όλους, και ας μας πάρουν τα δικά μας αγαθά που θα’πρεπε να εκμεταλλεύονταν οι δικοί μας.
Στο όνομα της ανεκτικότητας, μας κάνανε να βλέπουμε οτιδήποτε πνευματικό και εκκλησιαστικό στενόμυαλο, προκατειλημμένο, ντεμοντέ (αν και πολλοί ιερωμένοι-δημόσιοι υπάλληλοι συνείσφεραν σε αυτό επίσης). Στρέψαμε τα πρόσωπα μας μακριά από τα ήθη και έφυγαν και τα έθιμα μαζί. Αδειάσαμε από συνείδηση και ήρθαν τα κλεφτρόνια που μας διοίκησαν και μας διοικούν ακόμα. Με την εξαφάνιση των πιο βασικών αρετών, έφθινε και η οικογένεια, η συντροφικότητα, η εκτίμηση για τον πλησίον μας.
Στο όνομα της καλοπέρασης, άνοιξαν τα ιδιωτικά κανάλια και γέμισε η καθημερινότητα κατά ενενήντα τα εκατό με αηδίες, η ενημέρωση ομογενοποιήθηκε και ο κόσμος έπεσε σε λήθαργο, υπνωτίστηκε με υπέρλαμπρες παραγωγές όπου παρέλαυναν — ακόμα και σήμερα — ξετσίπωτες χαμηλής νοημοσύνης αλλά απείρου κάλλους.
Μας πήραν την αγάπη για τον τόπο αυτό. Αγαπήσαμε τα ξενόφερτα γιατί τα δικά μας ήταν παρακατιανά. Η γλώσσα μας με τα υπέροχα γράμματα της έχει καταντήσει να γράφεται το θήτα με το νούμερο οκτώ. Τα γλυπτά μας ανήκουν σε ξένο μουσείο. Παραμελήσαμε τη χώρα μας και τώρα αισθανόμαστε αηδία για αυτό που κατήντησε.
Δεν μας έμεινε τίποτα παρά το φιλότιμο, από τις λίγες λέξεις παγκοσμίως που δεν μπορούν να μεταφραστούν εύκολα καθώς την έννοια αυτή δεν την έχουν άλλοι λαοί. Αλλά και αυτή την τσεκούρωσαν για να μην μείνει τίποτα από την Ελληνοσύνη του Έλληνα.
Δεν ξέρω τι θα απογίνουμε. Το μόνο που ξέρω είναι ότι πέρασαν πολλά χρόνια για να καταστραφεί ο Ελληνισμός και η εξόντωση έγινε σε διάφορα επίπεδα, μελετημένα με ακρίβεια. Δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει το ότι σήμερα ο υποδουλωμένος Έλληνας δεν σηκώνει κεφάλι. Δεν είναι ραγιάς. Είναι άμυαλος, ανώριμος, χωρίς άποψη, θέληση και αποφασιστικότητα αφού χρόνια πλύσης εγκεφάλου τον έπεισαν ότι τα έφαγε μαζί με τους πολιτικούς. Μας κατήντησαν σκυλιά που γαβγίζουμε εξ’αποστάσεως.
Η αλήθεια είναι πως ο Έλληνας δεν θα σηκώσει κεφάλι παρά μόνο αν πεινάσει. Αλλιώς θα χρειαστούν άλλα σαράντα χρόνια για να ξανά προσδιορίσει τι είναι, τι είχε, τι μπορεί να ξανάχει, και σαν μικρό παιδί να μάθει ξανά να σκέφτεται, να μιλάει, να αγαπάει το σπίτι του, να αγαπάει τον εαυτό του.
Κάθομαι και σκέφτομαι γιατί τόσο καιρό αφήνουμε τους πολιτικούς να μας ξεφτελίζουν, να μας κατακλέβουν, να ξεπουλάνε τα δικαιώματα μας και τη γη μας. Αναρωτιέμαι πάνω από όλα γιατί δεν κατάλαβαν όλοι ότι βρισκόμαστε δέσμιοι κάποιον ξένων κυρίων, τους οποίους δεν ψηφίσαμε, που ορίζουν πόσο θα πληρωνόμαστε,
πόσο θα φορολογούμαστε, τι αποκρατικοποιήσεις θα κάνουμε, τι επιδοτήσεις θα κόψουμε. Κατέληξα πως πολύ απλά δεν είμαστε Έλληνες πια.
Ένας Έλληνας δεν κάθεται να ασχολείται με τα τελευταία κουτσουμπολιά που προβάλλονται όλη μέρα στην τηλεόραση. Ο Έλληνας ξέρει από που ήρθε και τι πρέπει να αφήσει κληρονομιά στα παιδιά και στα εγγόνια του. Οι Έλληνες κοιτάνε να στηρίξουν τον διπλανό τους γιατί, ως σκεπτόμενα όντα, καταλαβαίνουν ότι βοηθώντας τον άλλον θα ανεβούν και αυτοί, είτε οικονομικά, είτε κοινωνικά. Το κακό με τον Έλληνα σήμερα είναι ότι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά τα έχει ξεχάσει, είναι θαμμένα κάπου σε κάποιο βιβλίο, σε κάποια φωτογραφία, αλλά ποτέ σε ένα σώμα.
Το σχέδιο εξόντωσης του Έλληνα ήταν καλά μελετημένο εδώ και καμιά σαρανταριά χρόνια, και δεν μιλάω για το πως αγκυροβόλησε το χρέος στα λιμάνια μας γιατί αυτό το έχουν χιλιό-αναλύσει άλλοι τον τελευταίο χρόνο. Το σχέδιο εξόντωσης χτύπησε τα πιο πολύτιμα πετράδια του Ελληνισμού: την ιστορία, την θρησκεία, την νοημοσύνη, τον πατριωτισμό, το φιλότιμο.
Στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, ξαναγράφτηκαν βιβλία ιστορίας, σβήστηκαν καυστικά σημεία, παραλήφτηκαν επίμαχες σφαγές, παραμερίστηκαν συγκεκριμένες έχθρες. Στην ουσία, οτιδήποτε προωθεί μια εθνική ταυτότητα ενάντια σε κατακτητές η μια ορθή αντιδραστικότητα είναι ταμπού γιατί κάποια μέρα θα πρέπει να δεχτούμε όλους, και ας μας πάρουν τα δικά μας αγαθά που θα’πρεπε να εκμεταλλεύονταν οι δικοί μας.
Στο όνομα της ανεκτικότητας, μας κάνανε να βλέπουμε οτιδήποτε πνευματικό και εκκλησιαστικό στενόμυαλο, προκατειλημμένο, ντεμοντέ (αν και πολλοί ιερωμένοι-δημόσιοι υπάλληλοι συνείσφεραν σε αυτό επίσης). Στρέψαμε τα πρόσωπα μας μακριά από τα ήθη και έφυγαν και τα έθιμα μαζί. Αδειάσαμε από συνείδηση και ήρθαν τα κλεφτρόνια που μας διοίκησαν και μας διοικούν ακόμα. Με την εξαφάνιση των πιο βασικών αρετών, έφθινε και η οικογένεια, η συντροφικότητα, η εκτίμηση για τον πλησίον μας.
Στο όνομα της καλοπέρασης, άνοιξαν τα ιδιωτικά κανάλια και γέμισε η καθημερινότητα κατά ενενήντα τα εκατό με αηδίες, η ενημέρωση ομογενοποιήθηκε και ο κόσμος έπεσε σε λήθαργο, υπνωτίστηκε με υπέρλαμπρες παραγωγές όπου παρέλαυναν — ακόμα και σήμερα — ξετσίπωτες χαμηλής νοημοσύνης αλλά απείρου κάλλους.
Μας πήραν την αγάπη για τον τόπο αυτό. Αγαπήσαμε τα ξενόφερτα γιατί τα δικά μας ήταν παρακατιανά. Η γλώσσα μας με τα υπέροχα γράμματα της έχει καταντήσει να γράφεται το θήτα με το νούμερο οκτώ. Τα γλυπτά μας ανήκουν σε ξένο μουσείο. Παραμελήσαμε τη χώρα μας και τώρα αισθανόμαστε αηδία για αυτό που κατήντησε.
Δεν μας έμεινε τίποτα παρά το φιλότιμο, από τις λίγες λέξεις παγκοσμίως που δεν μπορούν να μεταφραστούν εύκολα καθώς την έννοια αυτή δεν την έχουν άλλοι λαοί. Αλλά και αυτή την τσεκούρωσαν για να μην μείνει τίποτα από την Ελληνοσύνη του Έλληνα.
Δεν ξέρω τι θα απογίνουμε. Το μόνο που ξέρω είναι ότι πέρασαν πολλά χρόνια για να καταστραφεί ο Ελληνισμός και η εξόντωση έγινε σε διάφορα επίπεδα, μελετημένα με ακρίβεια. Δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει το ότι σήμερα ο υποδουλωμένος Έλληνας δεν σηκώνει κεφάλι. Δεν είναι ραγιάς. Είναι άμυαλος, ανώριμος, χωρίς άποψη, θέληση και αποφασιστικότητα αφού χρόνια πλύσης εγκεφάλου τον έπεισαν ότι τα έφαγε μαζί με τους πολιτικούς. Μας κατήντησαν σκυλιά που γαβγίζουμε εξ’αποστάσεως.
Η αλήθεια είναι πως ο Έλληνας δεν θα σηκώσει κεφάλι παρά μόνο αν πεινάσει. Αλλιώς θα χρειαστούν άλλα σαράντα χρόνια για να ξανά προσδιορίσει τι είναι, τι είχε, τι μπορεί να ξανάχει, και σαν μικρό παιδί να μάθει ξανά να σκέφτεται, να μιλάει, να αγαπάει το σπίτι του, να αγαπάει τον εαυτό του.
paparokades.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου