Μια ακόμη φορά μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού, αργά το βράδυ της Δευτέρας 12 Αυγούστου, στον νυχτερινό ουρανό του βορείου ημισφαιρίου...
-και της Ελλάδας- θα κορυφωθεί η εντυπωσιακή βροχή από «πεφταστέρια», τους διάττοντες Περσείδες. Τόσο το βράδυ της προηγούμενης μέρας (Κυριακή), όσο και της επόμενης (Τρίτη) θα πρέπει επίσης να αναμένεται αυξημένη πτώση μετεώρων.
Όσοι ξενυχτήσουν, θα έχουν την ευκαιρία -εφόσον ο καιρός κατά τόπους το επιτρέψει- να δουν το θεαματικό αστρονομικό φαινόμενο, που μπορεί να φθάσει ως τα 100 μετέωρα ανά ώρα. Με δεδομένο ότι το φεγγάρι δεν είναι «γεμάτο», ο ουρανός θα είναι αρκετά σκοτεινός και κατάλληλος για τις παρατηρήσεις των μετεώρων.
Διαστημική «βροχή»
Οι Περσείδες θεωρούνται μια από τις πιο εντυπωσιακές βροχές διαττόντων του έτους, καθώς τα «πεφταστέρια» τους είναι κατ’ εξοχήν γρήγορα και φωτεινά, συχνά με μακριές πύρινες «ουρές». Ανάλυση της NASA για τα έτη 2008-2013 δείχνει πως οι Περσείδες παράγουν περισσότερα φωτεινά μετέωρα από κάθε άλλη βροχή διαττόντων. Εμφανίζονται σε όλα σχεδόν τα σημεία του ουρανού και όχι σε ένα συγκεκριμένο μόνο, μολονότι αρχικά φαίνονταν να προέρχονται από την περιοχή του αστερισμού του Περσέα, από όπου πήραν το όνομά τους.
Τα συγκεκριμένα μετέωρα αρχίζουν σε αραιή μορφή να πέφτουν κάποια στιγμή τον Ιούλιο, πυκνώνουν σταδιακά και διαρκούν σχεδόν ως το τέλος του Αυγούστου. Όσο πιο κοντά στην ώρα που χαράζει, τόσο πιθανότερο είναι να δει κανείς με γυμνά μάτια τα συγκεκριμένα «πεφταστέρια» οπουδήποτε στον ουρανό.
Η «πηγή»
Οι Περσείδες προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά, μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων, του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, που διασταυρώνεται με την τροχιά της Γης. Ο κομήτης -ο οποίος διαθέτει έναν τεράστιο πυρήνα διαμέτρου 26χλμ και για τελευταία φορά εισήλθε στην εσωτερική περιοχή του ηλιακού μας συστήματος τον Δεκέμβριο του 1992- χρειάζεται περίπου 130 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο.
Τα μετέωρα, που συνήθως έχουν βάρος μικρότερο από ένα γραμμάριο, εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα και αναφλέγονται σε ύψος περίπου 100 χλμ. Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με μεγάλη ταχύτητα, διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση, αφήνοντας πίσω τους φωτεινά ίχνη.
tro-ma-ktiko
-και της Ελλάδας- θα κορυφωθεί η εντυπωσιακή βροχή από «πεφταστέρια», τους διάττοντες Περσείδες. Τόσο το βράδυ της προηγούμενης μέρας (Κυριακή), όσο και της επόμενης (Τρίτη) θα πρέπει επίσης να αναμένεται αυξημένη πτώση μετεώρων.
Όσοι ξενυχτήσουν, θα έχουν την ευκαιρία -εφόσον ο καιρός κατά τόπους το επιτρέψει- να δουν το θεαματικό αστρονομικό φαινόμενο, που μπορεί να φθάσει ως τα 100 μετέωρα ανά ώρα. Με δεδομένο ότι το φεγγάρι δεν είναι «γεμάτο», ο ουρανός θα είναι αρκετά σκοτεινός και κατάλληλος για τις παρατηρήσεις των μετεώρων.
Διαστημική «βροχή»
Οι Περσείδες θεωρούνται μια από τις πιο εντυπωσιακές βροχές διαττόντων του έτους, καθώς τα «πεφταστέρια» τους είναι κατ’ εξοχήν γρήγορα και φωτεινά, συχνά με μακριές πύρινες «ουρές». Ανάλυση της NASA για τα έτη 2008-2013 δείχνει πως οι Περσείδες παράγουν περισσότερα φωτεινά μετέωρα από κάθε άλλη βροχή διαττόντων. Εμφανίζονται σε όλα σχεδόν τα σημεία του ουρανού και όχι σε ένα συγκεκριμένο μόνο, μολονότι αρχικά φαίνονταν να προέρχονται από την περιοχή του αστερισμού του Περσέα, από όπου πήραν το όνομά τους.
Τα συγκεκριμένα μετέωρα αρχίζουν σε αραιή μορφή να πέφτουν κάποια στιγμή τον Ιούλιο, πυκνώνουν σταδιακά και διαρκούν σχεδόν ως το τέλος του Αυγούστου. Όσο πιο κοντά στην ώρα που χαράζει, τόσο πιθανότερο είναι να δει κανείς με γυμνά μάτια τα συγκεκριμένα «πεφταστέρια» οπουδήποτε στον ουρανό.
Η «πηγή»
Οι Περσείδες προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά, μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων, του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, που διασταυρώνεται με την τροχιά της Γης. Ο κομήτης -ο οποίος διαθέτει έναν τεράστιο πυρήνα διαμέτρου 26χλμ και για τελευταία φορά εισήλθε στην εσωτερική περιοχή του ηλιακού μας συστήματος τον Δεκέμβριο του 1992- χρειάζεται περίπου 130 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο.
Τα μετέωρα, που συνήθως έχουν βάρος μικρότερο από ένα γραμμάριο, εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα και αναφλέγονται σε ύψος περίπου 100 χλμ. Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με μεγάλη ταχύτητα, διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση, αφήνοντας πίσω τους φωτεινά ίχνη.
tro-ma-ktiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου