Επιστολή σε χρυσαυγίτες και ακροαριστερούς

Των φρονίμων τα παιδιά, σε μια περίοδο έντονου φανατισμού, ξέρουν να κρατούν το στόμα τους κλειστό, διότι ότι θέση και να πάρεις, ο κάθε γκάου φανατικός, είναι έτοιμος να σε κατατάξει στα μόνα δύο πράγματα που μπορεί να διακρίνει το μυαλό του: ή μαζί του ή εναντίον του. Όμως ως Λούμπεν και ραδιοφωνατζής είχα πάντα την ιδιότητα όσο και το καθήκον να μην μπορώ να κρατάω το στόμα μου κλειστό. Το αυτό θα πράξω και στην τωρινή περίπτωση...


ΠΡΟΣ ΧΡΥΣΑΥΓΊΤΕΣ
Εντάξει, θα μου επιτρέψετε να μην ασχοληθώ με τις γελοίες δικαιολογίες, πως δεν έχει καμία σχέση με εσάς, ένας τύπος που είναι μπατζανάκης του υπευθύνου τοπικής σας, συμμετέχει στις δράσεις της οργάνωσης με φούτερ και μπλούζες Χ.Α. και φωτογραφίζεται δίπλα σε βουλευτές σας. Πάμε στην ουσία:

 Τί έγινε παλικάρια μου; Ήταν τόσο δύσκολο να προσαρμοστείτε στην εποχή σας και να αναλάβετε την αποστολή που σας ανέθεσε -καλώς ή κακώς- ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού;

Ήταν τόσο δύσκολο να καταλάβετε πως πέρασε η εποχή που ήσασταν μια “πολιτική” ομάδα χουλιγκάνων και πλέον γίνατε κοινοβουλευτικό κόμμα;
Τόσο έξω απο τις δυνατότητές σας είναι να διεκδικήσετε τις ιδέες σας με όρους πολιτικούς και όχι με όρους γηπεδιακούς;

Θέλω να πώ πως κάποια πράγματα είναι μαθηματικά βέβαια.
Όταν οι βουλευτές σου και τα στελέχη σου θεωρούν φυσιολογική συμπεριφορά το να τραμπουκίζουν δημοσίως, τότε θα πρέπει να περιμένεις ότι ο φανατικός οπαδός σου στον δρόμο θα θεωρήσει φυσιολογική συμπεριφορά το να μαχαιρώνει στα κρυφά.

Και αν δεν μπορείς να το προβλέψεις αυτό τότε είσαι επικίνδυνα ηλίθιος...

Είδατε τι είπε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ σήμερα;

“Ηταν βέβαιο οτι η Χ.Α. θα κατέληγε σε έναν φόνο...”

-Και αφού ήταν βέβαιοι γιατί δεν το σταματήσανε, θα με ρωτήσετε...

-Γιατί περίμεναν αγωνιωδώς πότε θα γίνει για να βάλουν σε εφαρμογή τον σχεδιασμό τους ρε ηλίθιοι... Λέτε να μην παρακολουθούσαν τους τραμπούκους σας;

 Λέτε να μην είχαν βάλει ασφαλίτες στην πιο μαζική τοπική σας οργάνωση;

Λέτε να μην παρακολουθούσαν τηλέφωνα μετά τα πεσίματα στο Πέραμα;

 Περίμεναν απλά πότε θα τους δώσετε το δώρο...

Θέλω να πώ πως η εποχή των Ταγμάτων Εφόδου του ινδάλματός σας του Αδόλφου, έχει περάσει εδώ και 70 χρόνια.

 Στην Γερμανία του μεσοπολέμου, παραστρατιωτικές οργανώσεις είχαν επισήμως όλα τα κόμματα.
 Σοσιαλδημοκράτες, Χαλιβδόκρανοι, Κομουνιστές, Ναζιστές κ.λπ. Πλέον, εν έτη 2013, δόξα τω Θεώ, τα κόμματα, οι πολιτικές ομάδες, τα κινήματα, δεν διατηρούν νομίμως παραστρατιωτική δομή. Και όταν αυτό γίνεται εμφανώς, σε μία εποχή που δεν έχει τέτοια ανάγκη, θα έρθει και θα σου ενταχθεί εκεί ο κάθε ψυχάκιας , που επειδή φόρεσε δυό αρβύλες και ένα μαύρο μπλουζάκι την είδε Ραίμ και το μόνο που τον νοιάζει είναι το πως θα κοπανίσει τον άλλο. Χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος προβληματισμός ποιος είναι ο “άλλος”. Αρκεί να υπάρχει κάποιος “άλλος” να κοπανήσει...

Δεν με νοιάζουν – αν και συχαίνομαι την Γερμανολατρεία σας- τα περί ναζισμού που τσαμπουνούν φιλελεύθεροι και Αριστεροί. Ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει όπου γουστάρει. Στον Χίτλερ, στον Στάλιν, στον Μάο, στον Πίτερ Παν, στον Μπάτμαν... Δικαίωμά του. Αρκεί να μην θεωρεί πως όποιος δεν έχει τα δικά του πιστεύω θα πρέπει να εξαφανιστεί, να τραμπουκιστεί, να μαχαιρωθεί... Κάτι τέτοιους τύπους λοιπόν που πιστεύουν οτι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και πρέπει να την επιβάλουν δια της βίας, όχι μόνο δεν φροντίσατε να τους απομονώσετε και να τους διώξετε, αλλά τους συλλέξατε με εμμονή συλλέκτη γραμματοσήμων...

Νομίζω εν προκειμένω πως όπως στρώσατε θα κοιμηθείτε, εκτός κι αν έχει υπάρξει κάποιo άλλο ντίλ...

ΠΡΟΣ ΑΚΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ

Δυστυχώς σε κάποιους από εσάς, η χαρά για το τραγικό γεγονός ήταν μεγαλύτερη από την θλίψη. Κι αυτό γιατί τώρα “νομιμοποιείται” κάθε βία απέναντι στους πολιτικούς σας αντιπάλους. Στις “αντίφα” επιθέσεις, στις ενέδρες, στους εμπρησμούς και τις βόμβες το ξέρατε, οτι το από ποια μεριά θα πέσει κάποιος νεκρός, είναι θέμα τύχης... Δεν είναι λιγότεροι σε εσάς οι ψυχάκηδες, οι τραμπούκοι και οι μαχαιροβγάλτες από ότι είναι στην Χρυσή Αυγή. Τάλε κουάλε είσαστε. Μια από τα ίδια, με την διαφορά ότι έτυχε να έχει διαφορετικό χρώμα ο “άλλος” που ψάχνετε να κοπανίσετε.

Δεν έχουν μεγάλη διαφορά από τον Ρουπακιά αυτοί που έκαψαν τέσσερεις ανθρώπους μέσα στην Μαρφίν. Ούτε ο κάθε σάικο που την είδε επαναστάτης και αρπάζει ένα καλάσνικοφ βαρώντας από συνομήλικούς του αστυνομικούς μέχρι περαστικούς ταξιτζήδες. Δεν έχουν διαφορά τα τάγματα εφόδου τα δικά σας, που την πέφτουν σε φοιτητές, βιβλιοπωλεία, περαστικούς που θα τύχει να έχουν μια ελληνική σημαία στο καπέλο, από τα τάγματα εφόδου της Χ.Α.

Θα μου πείτε “δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ούτε φέρουμε συλλογική ευθύνη για τον κάθε ψυχάκια που κριμένος πίσω από μια ιδεολογία βγάζει τα φονικά του σύνδρομα”...

Συμφωνώ... Αυτό όμως δεν ισχύει μόνο για εσάς. Ισχύει και για τους απέναντι. Δεν φέρει ευθύνη ο καθένας που στηρίζει ή ψηφίζει την Χ.Α. για το ότι ένας ψυχάκιας ακροδεξιός θεώρησε ως υπέρτατο εχθρό του έναν 34χρονο τραγουδιστή και τον καθάρισε... Και δεν μιλάω για την ηγεσία του κόμματος που ως τέτοια έχει και πρέπει να αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες. Μιλάω για τον κάθε πιτσιρικά ή οικογενιάρχη που μπορεί να έχει δύο ιδέες ή δύο πολιτικά αιτήματα, και να τα υποστηρίζει χωρίς να πειράζει κανέναν...

Κατανοητό και φυσικό το αντανακλαστικό της εκδίκησης. Όμως αν δεν μετριάσετε την ορμή της συλλογικής ευθύνης και κυρίως αν χάσετε την διάκριση, τότε ο φαύλος κύκλος που έχει στήσει το σύστημα είναι έτοιμος να σας υποδεχθεί όλους μαζί... Δεν βλέπετε τι ωραία σας τσιγκλούν πολιτικάντιδες, δημοσιογράφοι, μέχρι και υπουργοί της κυβέρνησης; “Όποιος υποστηρίζει την ΧΑ αναλαμβάνει και την ευθύνη του αίματος” είπε ο Άδωνις... Σαν να σας κλείνουν το μάτι: “Άντε τί κάθεστε, δεν θα πέσετε να τους φάτε;”...

 Ένας νεκρός από την άλλη μεριά δεν είναι καθόλου δύσκολο να έρθει και τότε ο ίδιος κύκλος, συλλογική ευθύνη – έλλειψη διάκρισης – εκδίκηση, θα φέρει τον τρίτο, τον τέταρτο και πάει λέγοντας...

ΟΙ “ΕΓΓΥΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΜΑΛΟΤΗΤΑΣ”

Φυσικά εντός όλων αυτών, ένα πολιτικό σύστημα που καταρρέει μέσα στην απαξίωση και την βρωμιά του, μπορεί να ελπίζει οτι θα επανακάμψει ως “εγγυητής της ομαλότητας και της κοινωνικής ειρήνης”. Την ώρα που αμφότεροι θα σφάζεστε, θεωρώντας ο ένας τον άλλο ως τον υπέρτατο εχθρό που πρέπει να εκδικηθείτε και να εξαφανίσετε, ο πραγματικός εχθρός θα υπογράφει τα τελευταία του συμβόλαια προς τους ξένους εντολοδότες, ξεπουλώντας κάθε εθνικό και κοινωνικό κεκτημένο και ο λαός θα συσπειρώνεται γύρω από τους “εγγυητές της ομαλότητας”, διότι προτιμάει την φτώχεια και τις φρούδες ελπίδες ανάκαμψης από έναν νέο εμφύλιο...

Δεν έχω ούτε την πρόθεση, ούτε την διάθεση να νουθετήσω κανέναν. Ας κάνετε – που θα κάνετε έτσι κι αλλιώς- ό,τι γουστάρετε. Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, φροντίζω να προμηθευτώ μεγάλες ποσότητες λιόσπορους και ποπκόρν, προκειμένου να αράξω και να παρακολουθώ το πανηγύρι της αλληλοσφαγής σας. Όχι διότι φοβάμαι τα όπλα, μα γιατί προτιμώ να κρατήσω τις “σφαίρες” μου για αυτούς που θα κτίσουν το νέο τους οικοδόμημα πάνω στα πτώματα σας. Με μεγάλα ερωτηματικά για το αν θα αξίζει και τότε να τις ξοδέψω για έναν δειλό λαό, που φοβάται απλά και ειρηνικά να πάρει τις τύχες του στα χέρια του...

Γιάννης Παναγιωτακόπουλος 

από το ιστολόγιο Αδελφοί Λούμπεν