ΤΟ ΑΔΕΙΑΝΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΑΜΑΡΑ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ ΚΟΣΤΟΥΜΙ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ

Σε πρόταση για μικρότερη Βουλή, 250 βουλευτών, και ταυτόχρονη ενίσχυση του ρόλου του Προέδρου της Δημοκρατίας προσανατολίζεται η κυβέρνηση πριν από τις εκλογές. [news247.gr]

Η πρόταση αυτή, που θα εντάσσεται στη γενικότερη συζήτηση που θα ανοίξει το επόμενο διάστημα ενόψει της Συνταγματικής Αναθεώρησης, εκτιμάται ότι θα βρει σημαντική απήχηση στην κοινωνία και θα φέρει τα κόμματα της αντιπολίτευσης προ της ευθύνης να πάρουν θέση έναντι ζητημάτων που σχετίζονται με την ποιότητα της λειτουργίας της Δημοκρατίας και απαντούν σε καίριες απαιτήσεις των πολιτών.

"Μια τέτοια αλλαγή θα αναδιατάξει τις εσωτερικές ισορροπίες της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας και θα αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον των πολιτών για τα κοινά" σημειώνει κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Καθημερινής της Κυριακής κατά τη συνάντηση στην οποία αποφασίστηκε η κατάργηση της λίστας για τους ευρωβουλευτές,

Σαμαράς και Βενιζέλος συζήτησαν διεξοδικά το σενάριο της μείωσης του αριθμού των βουλευτών.

Ο πρωθυπουργός φέρεται να τάχθηκε υπέρ της μείωσης κατά 50 έδρες του σημερινού Κοινοβουλίου με παράλληλη ανάδειξη μιας αιρετής Γερουσίας 50 μελών.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αν και επί της αρχής συμφωνεί με την ανάγκη μείωσης του αριθμού των βουλευτών, φέρεται να διατύπωσε ενστάσεις σχετικά με την αιρετή Γερουσία.

Αντιθέτως, υπεραμύνθηκε της ανάγκης περιορισμού των δυνατοτήτων για πρόωρες εκλογές πριν από την ολοκλήρωση της τετραετούς θητείας της κυβέρνησης, υποστηρίζοντας ότι ακόμα και αν πέφτει η κυβέρνηση, θα πρέπει η Βουλή να έχει τη δυνατότητα ανάδειξης νέας κυβέρνησης χωρίς προσφυγή στις κάλπες.

Επ' αυτής της πρότασης, ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίστηκε έντονα επιφυλακτικός.

Epikairo: Αποδεικνύεται ότι η σταυροδοσία στις ευρωεκλογές δεν ήταν μια αποσπασματική κίνηση, αλλά μέρος μιας ευρύτερης "βεντάλιας" πρωτοβουλιών που έχουν αποφασίσει, καιρό τώρα, Σαμαράς-Βενιζέλος. Μιας και η διακυβέρνησή τους φαντάζει ως πουκάμισο αδειανό από ιδέες για τη διακυβέρνηση, με μοναδική ευκολία ανασύρουν από το ντουλάπι των θεσμών κοστούμια που είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους.

Ο Βενιζέλος, σαν συνταγματολόγος που είναι, γνωρίζει πολύ καλά ότι, όταν μια κυβέρνηση μοιάζει ξέπνεη από πολιτική ατζέντα, ξαφνικά θυμάται τους θεσμούς, εκκινώντας μια συζήτηση αναθεώρησής τους. Ας θυμηθούμε την "άκαπνη" αναθεώρηση του "καταλληλότερου" το 2006, αλλά και την αναθεώρηση της κυβέρνησης Σημίτη το 2001, η οποία ήρθε να καλύψει το βαθύ έλλειμμα πολιτικής της τότε κυβέρνησης.

Σήμερα λοιπόν, Σαμαράς και Βενιζέλος, σαν δύο μικρά παιδάκια που έχουν αφημένα τα παιχνίδια τους στο πάτωμα, θέλουν να παίξουν μ' αυτά και να τα προσαρμόσουν στις δικές τους ορέξεις, δίνοντας μια ακόμη απόδεξη ότι αυτοί οι κύριοι δεν έχουν καμία διάθεση να αποκαταστήσουν την συνταγματική και πολιτική ηθική, θέλοντας να αλλάξουν στο "και ένα" τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού.

Συνταγματικά εφικτό, βάσει του άρθρου 51 παρ. 1 του Σ, είναι να αλλάξουν τον αριθμό των βουλευτών, με το Σύνταγμα να αφήνει στο νομοθέτη την διακριτική ευχέρεια να κινηθεί μεταξύ του αριθμού 200 και 300. Βεβαίως ο αριθμός των εδρών ενός Κοινοβουλίου δεν είναι ανεξάρτητος από το εκλογικό σύστημα, το οποίο όμως για να αλλάξει από τις επόμενες εκλογές χρειάζονται 200 ψήφοι βάσει του άρθρου 54 παρ. 1 του Σ, διαφορετικά το εκλογικό σύστημα που θα ψηφιστεί θα ισχύσει από τις μεθεπόμενες εκλογές. Όσον αφορά την Γερουσία, η δυνατότητα πρόβλεψης δεν προβλέπεται από το παρόν Σύνταγμα. Για την ιστορία, η τελευταία φορά που υπήρχε δεύτερο νομοθετικό σώμα ήταν στο Σύνταγμα της Αβασίλευτης Δημοκρατίας του 1927. Από τότε η ύπαρξη ενός δεύτερου νομοθετικού σώματος δεν κρίθηκε σκόπιμο.

Το ζήτημα εάν πρέπει να έχουμε μια Βουλή 250 βουλευτών ή μια Γερουσία, ή το εάν πρέπει ή όχι να αυξηθούν οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ζητήματα που πρέπει να τεθούν ενόψει μιας συνταγματικής αναθεώρησης η οποία πρέπει να εξαγγελθεί ρητά. Η οποιαδήποτε άλλη μεθόδευση, πέρα του περιορισμού του Συντάγματος, περιορίζεται και από την πολιτική ηθική, που Σαμαράς-Βενιζέλος μάλλον δεν διαθέτουν, κοιτώντας πιθανόν τις επαναληπτικές εθνικές εκλογές που θα προκύψουν (εκτός κι αν από τώρα πάρουν την πλειοψηφία των 200 βουλευτών, κάτι όμως που φαντάζει απίθανο), στις οποίες θα εφααρμοστεί το νέο εκλογικό σύστημα, με το νέο αριθμό εδρών.

Χρέος του ΠΑΣΟΚ είναι να θέσει τις προτεινόμενες αλλαγές στον πολιτικό κόσμο και την εκλογική του βάση (λέμε τώρα) και όχι να αιφνιδιάζει ανά δέκα ημέρες την κοινή γνώμη, με πρωτοβουλίες που ναι μεν με μια πρώτη ανάγνωση εντυπωσιάζουν, αλλά σε δεύτερο βαθμό φτιασιδώνουν την κατάφορη πολιτική σκοπιμότητα που κρύβεται πίσω από το σκεπτικό Σαμαρά-Βενιζέλου. Οι θεσμοί είναι σαν τα κομμάτια του παζλ. Μπορείς να τους κολλήσεις, αλλά αν δεν έχεις από πριν ένα σχέδιο στο μυαλό σου, η τελική εικόνα που θα βγάλεις πιθανόν θα είναι παράταιρη, σχεδόν φρανκεστάιν..