Ρωσικές δυνάμεις απέκλεισαν ουκρανική στρατιωτική βάση στο αεροδρόμιο της Σεβαστούπολης (Upd)

Απέκλεισαν το αεροδρόμιο Bel Bek της Σεβαστούπολης ρωσικά τεθωρακισμένα και Πεζοναύτες όπως αναφέρουν κάποια δημοσιεύματα του ρωσικού Τύπου, χωρίς όμως να έχει γίνει δυνατό να διασταυρωθούν.

Τα μόνα στοιχεία που έχουν γίνει μέχρι γνωστά είναι πως η ρωσικές δυνάμεις μιλούν για αποκλεισμό περιμετρικά ουκρανικής στρατιωτικής βάσης η οποία βρίσκεται πλησίον του αεροδρομίου και είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια του. .

Η ρωσική δύναμη αποτελείται από 12 τεθωρακισμένα οχήματα και ικανό αριθμό Πεζοναυτών, όλοι προερχόμενοι από την ναυτική βάση στη Σεβαστούπολη.

  Την είδηση έκανε γνωστή το ουκρανικό γενικό επιτελείο, το οποίο παράλληλα χαρακτη΄ρισε την κίνηση αυτή των ρωσικών δυνάμεων ως «ανεξήγητη». Όπως αναφέρεται οι ουκρανικές δυνάμεις στην βάση (εάν ευσταθεί το δεύτερο ενδεχόμενο) αναμένουν οδηγίες από το αρχηγείο των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων για το τι θα πράξουν.

«Έχουμε πληροφορίες ότι 10 φορτηγά οχήματα των ρωσικών δυνάμεων έχουν καταλάβει το χώρο περιμετρικά της ουκρανική στρατιωτικής βάσης η οποία ελέγχει το αεροδρόμιο του Bel Bek. Καμία περαιτέρω ενέργεια δεν έχει γίνει γνωστή», αναφέρει το nbnews.

Το Ukrainian Policy σημειώνει: "Το αεροδρόμιο της Σεβαστούπολης υπο στρατιωτική κατοχή"

Στο μεταξύ η Mόσχα απέρριψε τις ουκρανικές απειλές για "εχθρικές δραστηριότητες της Ρωσίας στην Ουκρανία" με αφορμή τα σημεία ελέγχου που έχουν στήσει οι Ρώσοι πεζοναύτες μεταξύ Συμφερούπολης και Σεβαστούπολης και δήλωσε τόνισε διά του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας Ανατόλι Αντόνοφ ότι  "Τα στελέχη του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, δεν αποτελούν απειλή για την Ουκρανία. Όλες οι δραστηιότητές τους βασίζονται στις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί μεταξύ των δύο χωρών".

Για να συμπληρώσει "θανατηφόρα": "Επί του παρόντος..."

Συγκεκριμένα κατέληξε τονίζοντας: "Επί του παρόντος, όλες οι μονάδες που ασχολούνται με την καθημερινή τους ρουτίνα, συμπεριλαμβανομένων των πολεμικών ασκήσεων. Οι ενέργειες αυτές δεν αποτελούν απειλή. Οι θέσεις, οι δυνάμεις, οι μετακινήσεις η ποσότητα των όπλων και ο αριθμός του πορσωπικού συμμορφώνονται με τις υφιστάμενες διμερείς συμφωνίες" δήλωσε στους δημοσιογράφους.

Δηλαδή μελλοντικά δεν απέκλεισε τίποτα...

Όλα αυτά ενώ αμφίβια τεθωρακισμένα θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού (ΤΟΜΠ) περικύκλωσαν (πρώτο βίντεο) το μεσημέρι την περιοχή της Συμφερούπολης.

Τα ΤΟΜΠ ήταν σταθμευμένα κοντά στο χωριό Ukromnoye δύο χιλιόμετρα από το αεροδρόμιο της Συμφερόπολης και 10 χιλιόμετρα από την πόλη η οποία είναι και η διοικητική πρωτεύουσα της Κριμαίας. 

Και δε νομίζουμε ότι η ... συνθήκη Ουκρανίας-Ρωσίας αναφέρει τίποτα για περικύκλωση του αεροδρομίου της Συμφερούπολης από ρωσικά ΤΟΜΠ...

Τα οχήματα δεν έφεραν καθόλου διακριτικά (!) το ίδιο και το προσωπικό που τα επάνδρωνε, ενώ σε ερώτηση τοπικού ρεπόρτερ δεν έδωσαν καμία απάντηση σχετικά με την εθνικότητά τους. Στη συνέχεια τα επτά ΤΟΜΠ έκαναν αναστροφή και κατευθύνθηκαν σε άλλο σημείο κοντά στην Συμφερούπολη.

Στο δεύτερο βίντεο ΤΟΜΑ BMP-2 μεταφέρονται σε ειδικές πλατφόρμες στο λιμάνι του Νοβοροσίσκ προκειμένου να μεταφερθούν με αποβατικά σκάφη στην Σεβαστούπολη και στη ναυτική βάση που διατηρεί εκεί ο ρωσικός Στόλος προκειμένου να ενιχύσουν την φρουρά του ναυστάθμου.

Μέχρι στιγμής στους δρόμους της Σεβαστούπολης δεν έχουν κάνει την εμφάνισή τους ερπυστρiοφόρα ΤΟΜΑ παρά μόνο τροχοφόρα BTR-80 των Πεζοναυτών.

Είναι η πρώτη φορά που πληροφορίες και οπτικό υλικό δείχνουν ΤΟΜΑ BMP να έχουν ως προορισμό τη Σεβαστούπολη. Στο Νοβοροσισκ έχει την έδρα της η 7η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία του ρωσικού Στρατού.

Όλα αυτά ενώ ο μεταβατικός "πρόεδρος" της Ουκρανίας και "πρόεδρος" του κοινοβουλίου Αλεξάντρ Τουρτσίνοφ θέλει να μεταβεί στην πρωτεύουσα της Κριμαίας, όπως δήλωσε σήμερα ο ουκρανός πρεσβευτής στο ΝΑΤΟ.

"Ο Τουρτσίνοφ αναχωρεί σήμερα για τη Συμφερόπολη", δήλωσε ο Ίγκορ Ντόλχοφ από τις Βρυξέλλες έπειτα από μια συνάντηση των υπουργών Άμυνας των χωρών μελών του ΝΑΤΟ στην οποία ήταν παρών και ο Ουκρανός αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Αλεξάντρ Ολίνικ.

"Το πιο σημαντικό είναι να αποφευχθούν οι συγκρούσεις και η χρήση βίας", υπογράμμισε ο Ντόλχοφ. "Υπάρχει ελπίδα ότι οι εξελίξεις θα είναι ειρηνικές", επεσήμανε ο ίδιος. Όσο ειρηνικές ήταν και στην πλατεία Ανεξαρτησίας οι διαδηλώσεις...

defencenet.

Πως να κάνεις έναν Λαό να μην αντιδρά!

Tο παρατεταμένο άγχος οδηγεί σε κατάθλιψη, καθώς το μυαλό και ο οργανισμός 'κουράζονται' τελικά από τη συνεχή υπερδιέγερση στην οποία βρίσκονται, όταν το μυαλό δεν μπορεί να βρει έξοδο διαφυγής από την επώδυνη κατάσταση.

Πολλές φορές ο σχηματισμός εικόνων στη φαντασία μας, μπορεί να κάνει πολύ πιο κατανοητό το νόημα των λέξεων. Είναι επομένως σημαντικό να αναφέρουμε ένα ιστορικό πείραμα της ψυχολογίας, το οποίο μπορεί να 'γενικευτεί' σχετικά με το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι απέναντι σε εξωτερικά γεγονότα – ερεθίσματα.

Ένα πείραμα 'σκληρό', για όλους τους φιλόζωους, καθώς έγινε πάνω σε ζώα, συγκεκριμένα σε σκύλους, ενδεικτικό όμως αυτών που δυστυχώς βιώνουν πολλοί άνθρωποι.

Το πείραμα αυτό αναφέρεται στην κατάθλιψη, η οποία μπορεί να προκληθεί στον άνθρωπο, από ερεθίσματα – πληροφορίες που αυτός λαμβάνει από το περιβάλλον. Τα ερεθίσματα αυτά ισοδυναμούν στο ανθρώπινο μυαλό, όσον αφορά την αντίδραση που προκαλούν, με την επίδραση των ηλεκτροσόκ που δέχθηκαν τα ζώα στο συγκεκριμένο πείραμα.

Την κατάθλιψη αυτή την ονομάζουμε 'εξωγενή', καθώς δεν 'προέρχεται' από κάποια γενετική προδιάθεση του ανθρώπου. Προκύπτει συχνά από την παραμονή σε κατάσταση διαρκούς άγχους, όπως αυτό της επιβίωσης. Το πείραμα αυτό δείχνει ότι αν 'ελέγχουμε' το περιβάλλον και επομένως, το τι αντιλαμβάνεται ένα ον για το περιβάλλον του, μπορεί να προκληθεί 'τεχνητά' κατάθλιψη, με τα συμπτώματα που τη συνοδεύουν, όπως απάθεια, παθητικότητα, απόσυρση από το ενδιαφέρον για τη ζωή κλπ.

Στο παρακάτω πείραμα, τα ηλεκτροσόκ που δέχθηκαν τα ζώα, και το γεγονός ότι ήταν επώδυνα και 'απρόσμενα' στο πότε θα ξανασυμβούν, δημιούργησαν στα δύστυχα ζώα, μία παρατεταμένη κατάσταση άγχους και υπερδιέγερσης του οργανισμού, ως άμυνα αντίδρασης.

Η αναλογία με το άγχος ενός ανθρώπου για το αν, το πώς και το πού θα βρει τα χρήματα για να επιβιώσει, είναι εμφανής.

Αυτό το παρατεταμένο άγχος οδηγεί σε κατάθλιψη, καθώς το μυαλό και ο οργανισμός 'κουράζονται' τελικά από τη συνεχή υπερδιέγερση (απλουστευμένα υπερένταση) στην οποία βρίσκονται, όταν το μυαλό οποιουδήποτε όντος, δεν μπορεί να βρει έξοδο διαφυγής από την επώδυνη κατάσταση (τα ζώα ήταν παγιδευμένα σε κλουβιά).

Το ερώτημα που θα απαντηθεί μετά από την αναφορά του πειράματος, είναι αν το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να 'πειστεί' ότι βρίσκεται σε ένα 'νοητό κλουβί' από το οποίο δεν υπάρχει διαφυγή. Και αν μπορεί να 'εμποδιστεί' από το να αντιληφθεί τη διαφυγή από το 'νοητό κλουβί'.

Συγκεκριμένα, σκύλοι τοποθετήθηκαν σε χωριστούς θαλάμους, στο δάπεδο των οποίων διοχετευόταν ηλεκτρικό ρεύμα, ανά κάποιο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα τα ζώα να δέχονται περιστασιακά μικρά ηλεκτροσόκ σε στιγμή που βεβαίως δεν μπορούσαν να προβλέψουν.

Στην αρχή του πειράματος τα ζώα προσπαθούσαν να αντιδράσουν, καθώς η αναμονή του επόμενου ηλεκτροσόκ δημιουργούσε άγχος και κατέβαλαν προσπάθεια να το αποφύγουν. Μετά τα πρώτα ηλεκτροσόκ, τα ζώα συνειδητοποιούσαν πως ότι και αν έκαναν δεν μπορούσαν να αποφύγουν τα ηλεκτροσόκ με αποτέλεσμα το 'πέρασμα' σε μια παθητική κατάσταση απόσυρσης.

Συγκεκριμένα, ήταν πια ξαπλωμένα στο δάπεδο του θαλάμου και δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια να αποφύγουν το ηλεκτροσόκ. Παρ' ότι 'σκληρό'- και ως ζωόφιλοι θα χαρακτηρίζαμε άκαρδο το πείραμα αυτό- δείχνει με απτό τρόπο πως το παρατεταμένο άγχος οδηγεί βαθμιαία σε δυσθυμία ή και κατάθλιψη όταν νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, νιώθουμε ότι είμαστε δηλαδή σε ένα 'νοητό κλουβί'.

Είναι γεγονός ότι το άγχος και το 'συστατικό' του, ο φόβος, μπορεί να είναι πολύ πιο ισχυρό από την άμεση βία. Η άμεση βία, όπως βιώθηκε σε στρατιωτικές δικτατορίες, έχει αποδειχθεί ότι έχει το μειονέκτημα ότι η καταπίεση είναι 'εμφανής', ο 'εχθρός' επίσης, και η διαφυγή από το νοητό κλουβί, είναι ορατή.

Επομένως το ανθρώπινο μυαλό πολύ πιο εύκολα θα ανακαλύψει την 'έξοδο' και θα αντιδράσει απέναντι σε αυτήν, καθώς μπορεί έτσι πιο εύκολα, να μετατρέψει το άγχος σε θυμό, μια υγιή αντίδραση, 'αντίδοτο' στην κατάθλιψη.

Το άγχος σε μεγάλο βαθμό, εγκεφαλικά, μειώνει την ικανότητα λειτουργίας της λογικής μας σκέψης. Για τον λόγο αυτό λέμε ότι στις πανελλήνιες εξετάσεις πχ, το υπέρμετρο άγχος μπορεί να εμποδίσει ακόμη και τη μνήμη ενός μαθητή να ανακαλέσει πληροφορίες πάνω σε μαθήματα που γνωρίζει.

Εμποδίζει και τη λογική σκέψη να βρει την αιτία του άγχους επίσης.

Αυτό σημαίνει ότι αν δημιουργήσουμε φόβο, λόγω άγνοιας και μη πληροφόρησης του ανθρώπου γύρω από ένα γεγονός, για παράδειγμα ότι η ζωή του θα πάει χειρότερα αν συμβεί κάποιο γεγονός, ο άνθρωπος, ή και μια ολόκληρη κοινωνία, μπορεί να νιώσει ότι βρίσκεται σε ένα 'νοητό κλουβί', απ' όπου δεν υπάρχει διέξοδος, οδηγούμενη σε μία απάθεια και παθητικότητα, τόσο ισχυρών που μπορούν να φτάνουν τη βαρύτητα της κατάθλιψης.

Τότε ακόμη και μία ομάδα, ή μία κοινωνία γίνεται πια ευάλωτη στο να 'ακολουθήσει' τη 'λύση' που της 'υποδεικνύουν'.

Μπορούμε για να τονίσουμε την επιβάρυνση του άγχους της οικονομικής κρίσης, να το συγκρίνουμε με το άγχος της επιβίωσης που πέρασε η χώρα μας κατά την κατοχή. Το άγχος σήμερα είναι πολύ πιο μεγάλο, καθώς ο εχθρός, ο κατακτητής ήταν 'ορατός'.

Σημαντική αντίδραση λοιπόν του σημερινού Έλληνα, ενάντια στο άγχος της επιβίωσης είναι η όσο το δυνατόν αντικειμενική ενημέρωσή του, προκειμένου να 'επαναλειτουργήσει' η λογική σκέψη, η οποία είχε παραλύσει από το άγχος και τον φόβο.

Ένα κριτήριο για να φιλτράρουμε την ενημέρωση, είναι αν νιώθουμε ότι μας δημιουργεί το συναίσθημα του φόβου, πχ ότι ο άνθρωπος είναι απλά έρμαιο εξωτερικών παραγόντων. Η ενημέρωση αυτή είναι καλό να αποφεύγεται και να αμφισβητείται ως αντικειμενική.

Η άγνοια είναι πάντοτε η μητέρα του φόβου. Ο φόβος μπορεί να κάνει το ανθρώπινο μυαλό να 'πιστέψει' ότι είναι παγιδευμένο σε μία νοητή φυλακή, ανίκανο να αντιδράσει.. Η κατάσταση αυτή, μπορεί να επηρεάσει και τη σωματική υγεία του ατόμου, λόγω της μείωσης της άμυνας του οργανισμού που επιφέρει το παρατεταμένος άγχος και η κατάθλιψη.

Νικόλαος Γ. Βακόνδιος, Ψυχολόγος – Απόφοιτος Α.Π.Θ.

katohika.gr/

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ. ΔΕΙΤΕ ΠΟΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΕΧΤΙΣΕ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ

Όλες οι πόλεις τις οποίες έχτισε ο Αλέξανδρος αποτελούσαν μέρος στρατηγικού σχεδίου, που στόχο είχε την ανάμειξη του πληθυσμού και τον εξελληνισμό των κατακτημένων περιοχών.

Εκτός από την ίδρυση αυτών των πόλεων, μια σειρά από οχυρώσεις και άλλου είδους έργα κατασκευάστηκαν με σκοπό να υποβοηθήσουν την αύξηση της παραγωγής, τη δημιουργία χερσαίων και υδάτινων εμπορικών δρόμων, και τη διατήρηση της ηρεμίας στις κατακτημένες περιοχές.
Η πρώτη Αλεξάνδρεια που ιδρύθηκε, και συγχρόνως η πιο φημισμένη από όλες, ήταν η Αλεξάνδρεια η εν Αιγύπτω ( 331 π.Χ.). Ο Αλέξανδρος αντιλήφθηκε την αναγκαιότητα για την ίδρυση μιας πόλης στο Δέλτα του Νείλου που θα έδινε στις μεσόγειες πόλεις της Αιγύπτου μια διέξοδο στη θάλασσα, με πρόσθετο σκοπό η καινούργια πόλη να αντικαταστήσει στην οικονομική ζώνη της ανατολικής Μεσογείου την Τύρο της Φοινίκης.

Ο Αλέξανδρος επέλεξε ο ίδιος το σημείο στο οποίο θα χτιζόταν η πόλη, ενώ επέβλεψε και τη σχεδίαση της. Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπως ακριβώς την οραματίστηκε ο Αλέξανδρος, εξελίχτηκε σε σημαντικότατο λιμάνι και μεγάλο εμπορικό σταθμό, ενώ σύντομα αναδείχθηκε σε λίκνο του ελληνικού πολιτισμού.

Στα χρόνια του Αλέξανδρου αλλά και λίγο αργότερα εμφανίστηκαν και άλλες πόλεις με το όνομα Αλεξάνδρεια. Οι ιστορικές πηγές της εποχής είναι πολύ φτωχές σε πληροφορίες γι’ αυτές τις πόλεις.

Τα περισσότερα στοιχεία τα αντλούμε από μεταγενέστερους συγγραφείς, περιηγητές, ιστορικούς και γεωγράφους, που όμως δεν συμφωνούν ούτε ως προς τον αριθμό των πόλεων ούτε ως προς τη θέση στην οποία κατασκευάστηκαν, και σε ορισμένες περιπτώσεις ούτε ως προς την ύπαρξη τους.

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι πληροφορίες για τις πόλεις συμφύρονται με μύθους και ιστορίες των λαών της Ανατολής. Το πιθανότερο, πάντως, είναι ότι ο Αλέξανδρος δεν ίδρυσε καμία άλλη Αλεξάνδρεια πριν από τη μάχη στα Γαυγάμηλα, το 331 π.Χ.

Ακολουθεί μια παρουσίαση των πόλεων για τις οποίες υπάρχει κάποια ιστορική και, σε ορισμένες περιπτώσεις, αρχαιολογική τεκμηρίωση σχετικά με την ύπαρξή τους. Στη συνέχεια παραθέτουμε τις πόλεις με το όνομα Αλεξάνδρεια, που είτε ιδρύθηκαν μετά το θάνατο του μεγάλου στρατηλάτη είτε οι σχετικές με την ύπαρξη τους πληροφορίες ελέγχονται ως μάλλον ανακριβείς.

1. Αλεξάνδρεια η εν Αρείοις
Ιδρύθηκε στη διάρκεια του έτους 330 π.Χ., όταν ο Αλέξανδρος εισέδυσε στην περσική σατραπεία Αρεία ή Αρία ( σημερινό Αφγανιστάν). Βρισκόταν κοντά στην πρωτεύουσα της επαρχίας, Αρτακόανα, που ταυτίζεται με τη σημερινή πόλη Χεράτ. Πιθανολογείται πως ερείπια της βρίσκονται κάτω από τη μεσαιωνική ακρόπολη της σύγχρονης πόλης.

2. Αλεξάνδρεια η Προφθασία
Ιδρύθηκε το 330 π.Χ. στη Δραγγιανή, νότια της Φράδα ( σημερινό Φαράχ του Αφγανιστάν). Τοποθετείται βόρεια του ποταμού Ετύμανδρου (σημερινός Χέλμαντ). Η ίδρυση της δεν είναι επαρκώς στοιχειοθετημένη.

3. Αλεξάνδρεια η εν Αραχωσία
Ο Αλέξανδρος από την Αρεία κινήθηκε προς τη Δραγγιανή ( περιοχή ανάμεσα στο σημερινό Ιράν και Αφγανιστάν) και στη συνέχεια έφτασε στην Αραχωσία, πλησιάζοντας προς τους πρόποδες του Ινδικού Καυκάσου (Χίντου Κους). Εκεί ίδρυσε την Αλεξάνδρεια στην Αραχωσία, το χειμώνα του 330-329 π.Χ. Ο Αρριανός δεν αναφέρει πουθενά στοιχεία για την ακριβή τοποθεσία της πόλης και τον τρόπο εποικισμού της. Πολλοί ερευνητές την ταυτίζουν με τη σημερινή πόλη του Αφγανιστάν Κανταχάρ.

4. Αλεξάνδρεια η Εσχάτη ή παρά τον Ιαξάρτην
Αφού ο Αλέξανδρος διέσχισε την οροσειρά του Ινδικού Καυκάσου, έφτασε στη Σογδιανή και στην πόλη Μαρακάντα ( σημερινή Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν). Από εκεί συνέχισε βορειοανατολικά και, όταν έφτασε στον Ιαξάρτη ποταμό, αμυντικοί λόγοι τον ανάγκασαν να ιδρύσει μια πόλη, το 329 π.Χ., την οποία εποίκισε με ντόπιους και Έλληνες μισθοφόρους που είχε μαζί του. Είναι πολύ πιθανό μετά το θάνατό του η πόλη να άλλαξε όνομα από τον επόμενο κυρίαρχο της, τον Σέλευκο το Νικάτορα. Η πόλη βρίσκεται πολύ κοντά στην πόλη του Τατζικιστάν Χουντζάντ (πρώην Λενιμπάντ).

5. Αλεξάνδρεια η επί του Καυκάσου
Το καλοκαίρι του 327 π.Χ. ο Αλέξανδρος έφυγε από τη Σογδιανή και εισήλθε στη Βακτριανή , κινούμενος προς νότο, και στην Ινδία. Στην περιοχή των Παροπαμισάδων ίδρυσε μια νέα Αλεξάνδρεια, την επί Καυκάσου. Την εποίκισε με ντόπιους κατοίκους και βοηθητικό στρατιωτικό προσωπικό. Η πόλη βρίσκεται πολύ κοντά στη σημερινή πόλη Μπαγκράμ του Αφγανιστάν.

6 και 7. Αλεξάνδρεια Νίκαια και Αλεξάνδρεια Βουκέφαλος
Μετά τη νίκη του στον ποταμό Υδάσπη ( σημερινός Γχέλουμ στο Πακιστάν, παραπόταμος του Ινδού), το καλοκαίρι του 326 π.Χ., ο Αλέξανδρος ίδρυσε δύο νέες πόλεις, μία στην αριστερή όχθη του ποταμού, τη Νίκαια, και μία στη δεξιά, τη Βουκέφαλο(σημερινό Γχέλουμ). Την επίβλεψη της ανέγερσης των δύο αυτών πόλεων την είχε ο Κρατερός. Οι δύο πόλεις λόγω των μουσώνων χρειάστηκαν γρήγορες επισκευές.

8. Αλεξάνδρεια η παρά τον Ακεσίνην ποταμόν ή παρά τον Ινδόν
Γνωρίζουμε ότι ο Αλέξανδρος ίδρυσε, το 325 π.Χ., μια πόλη κοντά στον ποταμό Ακεσίνη (σημερινός Χενάμπ του Πακιστάν). Την επίβλεψη της ανέγερσης είχε ο Ηφαιστίωνας. Δεν γνωρίζουμε όμως το όνομα που της δόθηκε. Ο Αλέξανδρος εγκατέστησε στην πόλη κυρίως ντόπιους, αλλά και αρκετούς μισθοφόρους που δεν επιθυμούσαν να συνεχίσουν. Ίσως τελικά η πόλη αυτή να ταυτίζεται με εκείνη που αναφέρει ο Διόδωρος και όχι ο Αρριανός, η οποία χτίστηκε στη συμβολή του ποταμού Ακεσίνη με τον Ινδό και είχε 10.000 κατοίκους. Την πόλη αυτή μερικοί την ταυτίζουν με την σημερινή πόλη Ουτς Σαρίφ του Πακιστάν.

9. Αλεξάνδρεια η Ωπιανή
Ο Αλέξανδρος ανέθεσε, το 326/325 π.Χ. στον Κρατερό να οχυρώσει την πρωτεύουσα των Μουσικανών. Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρά και μετονόμασε(;) την πόλη σε Αλεξάνδρεια.

10. Αλεξάνδρεια Ραμπάκια
Την άνοιξη του 325 π.Χ. εισέβαλε στη χώρα των Ωρειτών. Εκεί ανακατασκεύασε την πρωτεύουσά τους, Ραμπάκια. Την επίβλεψη μάλιστα του έργου την ανέθεσε στον Ηφαιστίωνα και μετονόμασε την πόλη σε Αλεξάνδρεια. Σήμερα η περιοχή ονομάζεται Μπέλα και βρίσκεται στο Μπαλουχιστάν.

11. Αλεξάνδρεια η εν Καρμανία
Ιδρύθηκε το 325 π.Χ. και τοποθετείται στο σημερινό Ιράν, στην περιφέρεια Κερμάν.

12. Αλεξάνδρεια η εν Σουσιανή
Για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της άρδρευσης τω περιοχών κοντά στον ποταμό Ευφράτη και των ελών της αραβικής περιοχής, έχτισε ανάμεσα στις εκβολές του Ευφράτη και του Τίγρη , το 324 π.Χ., την τελευταία Αλεξάνδρεια. Αργότερα μετονομάστηκε σε Σελεύκεια η προς Ελαιώ, πόλη που παρέμεινε στο προσκήνιο μέχρι την εποχή των Σασσανιδών.

Εκτός από τις παραπάνω πόλεις υπάρχει μια πλειάδα άλλων πόλεων με το όνομα Αλεξάνδρεια, των οποίων η ύπαρξη δεν τεκμηριώνεται επαρκώς ή οι πληροφορίες για αυτές είναι συγκεχυμένες. Μερικές από τις πιο γνωστές ήταν οι ακόλουθες:
Αλεξάνδρεια στη Μακεδονία ή στη Θράκη ( η κατά Μέλανα κόλπο). Αναφέρεται ότι την έχτισε ο Αλέξανδρος το 342 π.Χ., χωρίς όμως να υπάρχει καμία απόδειξη γι’αυτό. Αν δεν πρόκειται για μια αντανάκλαση της ίδρυσης των Φιλίππων, πιθανόν να είναι η πόλη που αναφέρει ο Πλούταρχος ότι ίδρυσε ο Αλέξανδρος στη Θράκη με το όνομα Αλεξανδρούπολη( καμία σχέση με τη σημερινή πόλη).
Αλεξάνδρεια η εν Γρανικώ – Αλεξάνδρεια η Τρωάς.

Αλεξάνδρεια η παρά την Ισσόν ή της Κιλικίας. Η πόλη αυτή μας είναι γνωστή από τον Στράβωνα. Πιθανόν να πρόκειται για μετονομασία πόλης ή για πόλη που ξαναχτίστηκε στους ελληνιστικούς χρόνους για να θυμίζει τη μεγάλη μάχη. Σήμερα είναι γνωστή με το όνομα Αλεξανδρέττα ή Ισκεντερούν.
Αλεξάνδρεια η επί του Ώξου ή Ωξειανή. Χτίστηκε στη συμβολή του ποταμού Ώξου και του ποταμού Κόκχα. Ίσως ταυτίζεται με τη σημερινή πόλη του Ουζμπεκιστάν Καρσί.
Τέλος, οι παρακάτω πόλεις δεν είναι σίγουρο ότι κάποτε ονομάζονταν «Αλεξάνδρεια». Πρόκειται για πόλεις οι οποίες στους ελληνιστικούς χρόνους ονομάζονταν είτε «Αντιόχεια» είτε «Σελεύκεια» :
Αλεξάνδρεια η Μαργιανή (σημερινό Τουρκμενιστάν). Ιδρύθηκε μάλλον από τους Σελευκίδες με το όνομα Αντιόχεια.

Αλεξάνδρεια η προς Πέρσας. Ίσως είναι η Αντιόχεια της Περσίδος. Υπήρχε σίγουρα πριν από το τέλος του 3ου αιώνα π.Χ. κοντά στο σημερινό Μπουσίρ.
Αλεξάνδρεια επί του ποταμού Τίγρη. Έχει ταυτοποιηθεί με τη Σελεύκεια του ποταμού Τίγρη. Ιδρύθηκε σίγουρα από τους Σελευκίδες.
Αλεξάνδρεια η εν Σκύθαις. Ιδρύθηκε κοντά στον ποταμό Ιαξάρτη, πιθανόν ανάμεσα στο 290 και το 280 π.Χ.
Αλεξάνδρεια της Μεσοποταμίας.
Αλεξάνδρεια η προς Λάτμον.

Αν σας άρεσε το θέμα προωθήστε το στους φίλους σας για να τους ενημερώσετε

Share|

Το είδαμε εδώ

 

Έλληνες στην Ουκρανία: Από το χρυσόμαλλο δέρας έως τη Φιλική Εταιρεία

Το φλέγον ζήτημα που έχει ανακύψει τις τελευταίες εβδομάδες στην εμφυλιακή Ουκρανία ανέδειξε τις τελευταίες μέρες και ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα...

Την παρουσία του Ελληνικού στοιχείου στη χώρα και, πιο συγκεκριμένα, των συνολικά 150.000 Ελλήνων που ζουν σήμερα στην Ουκρανία και οι οποίοι τελούν υπό το φόβο και την ανησυχία που προκαλούν οι ένοπλες απειλές των νεοναζιστών εθνικιστών του «Δεξιού Τομέα» που έχουν πάρει τον έλεγχο της χώρας και απειλούν με εθνικές εκκαθαρίσεις.

-Μια υπόθεση 2.500 ετών...

Η παρουσία, ωστόσο, των Ελλήνων στην Ουκρανία και ιδιαιτέρως στην Χερσόνησο της Κριμαίας, έχει μακρότατη ιστορία, η οποία χρονολογείται ήδη από τον 6ο αιώνα π.Χ., οπότε και άρχισε η ελληνική εποίκιση στα παράλια της Μαύρης θάλασσας και στην χερσόνησο.

Τα ερείπια των αρχαίων ελληνικών πόλεων Σεβαστούπολη, Παντικαπαίου (Κιμμέριος Βόσπορος), Xερσονήσου,Φαναγόρειας, Θεοδόσιας κ.ά. μαρτυρούν την παλιά δόξα των Ελλήνων.

Χερσόνησος ονομάζεται σήμερα και επρόκειτο για μία από τις πόλεις που ίδρυσαν οι αρχαίοι Έλληνες σ΄αυτή την περιοχή με τις τεράστιες γεωργικές εκτάσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν σιτηρά για την επιβίωση των δικών τους πόλεων-κρατών.

Συγκεκριμένα η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο π. Χ. αιώνα αλλά σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στις αρχές του 3ου αιώνα π. Χ., μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού σκοτώθηκε από ξένους εισβολείς.

Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την Κριμαία Ταυρίδα (αργότερα Ταυρική), σύμφωνα με το όνομα των κατοίκων της, των Ταύρων. Ο ιστορικός Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Ηρακλής όργωσε αυτή τη γη χρησιμοποιώντας ένα γιγάντιο ταύρο.

Κατά τα τέλη του 5ο αιώνα αρχαίοι Έλληνες αποικιστές άρχισαν να εγκαθίστανται κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας. Ανάμεσά τους υπήρχαν Δωριείς από την Ηράκλεια Ποντική η οποίοι και Ίωνες από τη Μίλητο που προσορμίστηκαν στη Θεοδοσία και το Παντικάπαιον.

-Από το Χρυσόμαλλο δέρας...

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εκεί βρισκόταν η μυθική Κολχίδα από όπου ο Ιάσονας πήρε το χρυσόμαλλο δέρας, δηλαδή το δέρμα (την προβιά) που απέμεινε από το κριάρι που έστειλε η Νεφέλη για να σώσει το γιο της Φρίξο από τη θυσία που ήθελε να κάνει ο πατέρας του.

Σύμφωνα με τον μύθο, ο βασιλιάς Αθάμας έχοντας πάρει τον χρησμό από το μαντείο των Δελφών ότι ήταν ευθύνη του γιου του το γεγονός πως δε φύτρωσε το σιτάρι εκείνη τη χρονιά, αποφάσισε να τον θυσιάσει. Έτσι η μητέρα του Νεφέλη η οποία είχε πεθάνει, έστειλε από τον ουρανό ένα κριάρι με χρυσό δέρμα να τον αρπάξει από την επικείμενη θυσία.

Το κριάρι λοιπόν άρπαξε τον Φρίξο και την Έλλη και τους πήγε στην Κολχίδα. Εκεί ο Φρίξος θυσίασε το κριάρι στο Δία και χάρισε το δέρμα του στο βασιλιά της Κολχίδας, Αιήτη που τον φιλοξενούσε. Εκείνος το κρέμασε σε μια βελανιδιά στο δάσος του θεού Άρη και έβαλε έναν ακοίμητο δράκο να το φυλάσσει.

-Στην Φιλική Εταιρεία

Η Φιλική Εταιρεία ήταν η σημαντικότερη από τις μυστικές οργανώσεις που σχηματίστηκαν για την προετοιμασία επανάστασης για την απελευθέρωση των Ελλήνων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό (τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας και σημαντικό λιμάνι στον Εύξεινο Πόντο) και σύμφωνα από τους παλαιότερους ιστορικούς, από τον Εμμανουήλ Ξάνθο, το Νικόλαο Σκουφά, Αθανάσιο Τσακάλωφ. Τέταρτο μέλος της, μυήθηκε ο Αντώνιος Κομιζόπουλος από τη Φιλιππούπολη.

Επίσης από τα πρώτα μέλη που μυήθηκαν ήταν και ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος (και μάλιστα κατά ορισμένες πηγές συνιδρυτής, πριν τον Ξάνθο που μυήθηκε αργότερα).

Οι Φιλικοί αφού μυούνταν στην Εταιρεία έδιναν όρκο πίστης και επικοινωνούσαν με κώδικες, ψευδώνυμα και συνθηματικές λέξεις.

Το σπίτι της οδού Κράσνη (πάροδος Ν. 18) στην Οδησσό, όπου ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία.

-Οι Έλληνες της Κριμαίας από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα

Οι Έλληνες της Κριμαίας διαιρούνται σε δύο ομάδες: Είναι οι λεγόμενοι Ελληνόφωνοι-Ρωμαίοι και οι Τουρκόφωνοι-Ουρούμ. Είναι Έλληνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που προέρχονταν από την περιοχή του Πόντου που μετανάστευσαν και αποίκισαν την Κριμαία.

Και οι δύο ομάδες μετανάστευαν στην περιοχή για πολλούς αιώνες (απ' τον 4ο αιώνα π.Χ. μέχρι και 17ο αιώνα μ.Χ.) από την Ανατολία, κυρίως από τον Πόντο. Οι τελευταίοι εντάθηκαν στην κοινωνική και πολιτισμική ζωή του τόπου, με αποτέλεσμα να υιοθετήσουν την γλώσσα των Τατάρων της Κριμαίας ως μητρική γλώσσα.

Το 1777, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία, η Μεγάλη Αικατερίνη διέταξε την εγκατάσταση όλων των Ελλήνων από τη χερσόνησο στη Βόρεια Αζοφική, έτσι έγιναν γνωστοί ως Έλληνες της Αζοφικής (приазовские греки / priazovskie Greki).

Μερικοί γλωσσολόγοι πιστεύουν ότι η διάλεκτος που ομιλείται από τους Έλληνες της Αζοφικής διαφέρει από την κοινή γλώσσα των Κριμαίων και ως εκ τούτου αποτελεί μια ξεχωριστή ομάδα γλώσσας αυτής. Οι Ουρούμ είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Από τον 18ο έως τις αρχές του 20ου αιώνα, στον Καύκασο μετανάστευαν μαζικά οι Έλληνες από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, κυρίως από την περιοχή του Πόντου. Ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1828-29, με την προέλαση του ρωσικού στρατού προς το Ερζερούμ και την Αργυρούπολη και τον ενθουσιασμό που προκάλεσε στους τοπικούς ελληνικούς πληθυσμούς αλλά και τη συμφωνία ειρήνης με τη Συνθήκη της Αδριανούπολης που ακολούθησε με την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την περιοχή, ανάγκασε ένα μεγάλο αριθμό Ελλήνων (περίπου 42.000) να ακολουθήσει τον ρωσικό στρατό, για το φόβο αντιποίνων.

Η ρωσική κυβέρνηση και ειδικότερα ο τσάρος Νικόλαος Α΄ με απόφασή του, μετά από εισήγηση του στρατηγού Ιβάν Πασκέβιτς, τους εγκατέστησε στην περιοχή της Τσάλκας, όπου ίδρυσαν 27 αμιγή ελληνικά χωριά. Επί της Σοβιετικής Ένωσης αποτελούσαν αναγνωρισμένη ελληνική μειονότητα της Γεωργίας. Ίδρυσαν επίσης τρία χωριά στην περιοχή Γκομαρέτη.

Μέχρι το 13ο αιώνα που ήρθαν οι Τάταροι το Ελληνικό κράτος στη Χερσόνησο της Κριμαίας άκμαζε, μα και μετά η ελληνική παρουσία παρέμενε ισχυρή, κράτησε κάποια εδάφη στην Kριμαία, ενώ Βενετοί και Γενοβέζοι δημιουργούν λιμενικές εγκαταστάσεις. μέχρι να τα πάρουν οι Οθωμανοί το 1485.

Ως το 1778, μέρος του Ελληνικού πληθυσμού έμεινε σε εδάφη που του παραχώρησε η αυτοκράτειρα της Pωσίας Aικατερίνη.

Στη Σοβιετική ένωση του Στάλιν με διάταγμα το 1937 οι Ελληνικοί σύλλογοι χαρακτηρίστηκαν κατασκοπευτικοί, ακολούθησε, μια εθνοκάθαρση και πραγματική τραγωδία για το μικρό ελληνικό λαό της Αζοφικής. Κλείστηκαν τα ελληνικά σχολεία, το θέατρο, η εφημερίδα, καταργήθηκε το λαογραφικό συγκρότημα. Καταστράφηκαν ακόμα και όλα τα έγγραφα που θύμιζαν την ύπαρξή τους.

Με ψευδείς κατηγορίες, εκτελέστηκαν όλοι οι Έλληνες διανοούμενοι, καθώς και χιλιάδες εργάτες και αγρότες ελληνικής καταγωγής. Δεν υπήρχε ελληνική οικογένεια που να μην είχε χάσει ένα μέλος της από τις καταπιέσεις αυτές. Παραμένουν άγνωστα μέχρι σήμερα οι τόποι εκτέλεσης και ταφής των θυμάτων του Στάλιν.

Με την άνοδο στην εξουσία του Νικήτα Χρουστσώφ, οι Έλληνες της Ουκρανίας, όπως και της υπόλοιπης πρώην Σοβιετικής Ένωσης, απέκτησαν σχετική πολιτική ελευθερία. Στη δεκαετία του '70 είχε συσταθεί μια λογοτεχνική ομάδα των Ελλήνων ποιητών που συναντιούνταν κάθε καλοκαίρι στο εξοχικό «Αζοφικό αγλάρ» («Το χελιδόνι της Αζοφικής») του ποιητή Δημήτρη Δεμερντζή.

Σύμφωνα με τον ιστότοπο einai-adynaton.blogspot.gr, στις 25 Ιανουαρίου 1989 στη Μαριούπολη, ιδρύθηκε ο πρώτος ελληνικός σύλλογος, με πρωταρχικό σκοπό την αναγέννηση της ελληνικής διαλέκτου της Μαριούπολης και η εκμάθηση της νέας ελληνικής γλώσσας.

Την 25η Μαρτίου του ίδιου χρόνου γιορτάστηκε για πρώτη φορά η εθνική μας εορτή και ακούστηκε και ο εθνικός ύμνος. Στη γιορτή αυτή είχαν έρθει Έλληνες από τα γύρω χωριά, χόρευαν στη διάρκεια της συναυλίας τους ελληνικούς τοπικούς χορούς.

Μετά από τη συναυλία, οι άνθρωποι αγκαλιάζονταν και έκλαιγαν: για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, από τη σκηνή ακουγόταν η μητρική τους γλώσσα.

Από το 1992 έως το 2000 στον τοπικό δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό, δυο φορές το μήνα μεταδίδονταν η εκπομπή "Καλησπέρα". Από το 1992 έως 1995 στο Ντονέτσκ εκδίδονταν η εφημερίδα «Λόγος», ενώ από το 1994 άρχισε να κυκλοφορεί η εφημερίδα  «Χρόνος» του ελληνικού συλλόγου της Μαριούπολης και το 1996 άνοιξε Ελληνικό προξενείο.

Πηγή

Δημοσθένης: Η Διαφθορά του Λαού

Ο Δημοσθένης, η απάθεια του λαού και η απώλεια της ελευθερίας: Σε μια περικοπή του περίφημου λόγου του «Υπέρ Κτησιφώντος Περί του Στεφάνου» ο σπουδαίος Αθηναίος πολιτικός στηλιτεύει τη στάση της φιλομακεδονικής παράταξης της Αθήνας και κυρίως του Αισχίνη, τονίζοντας ότι η διαφθορά των Αθηναίων πολιτικών καθώς και η απάθεια του λαού οδήγησαν στη ισχυροποίηση του Φιλίππου πράγμα που στο τέλος θα οδηγούσε στην απώλεια της ανεξαρτησίας τους – κάτι που εν τέλει έγινε.

[Όταν ο Φίλιππος τριγύριζε, υποτάσσοντας Ιλλυριούς και Τριβαλλούς, καθώς και μερικούς άλλους Έλληνες, όταν αποκτούσε σταδιακά τον έλεγχο μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων και ορισμένοι από τις πόλεις, μεταξύ των οποίων και τούτος εδώ (εννοεί τον Αισχίνη), επωφελούνταν από την ελευθερία της ειρήνης για να πηγαίνουν εκεί και να δωροδοκούνται, τότε δέχονταν επίθεση όλοι εκείνοι εναντίον των οποίων ο Φίλιππος έκανε τις κινήσεις αυτές. Αν δεν το αντιλαμβάνονταν, είναι μια άλλη ιστορία που δε με αφορά. Οι προβλέψεις και οι διαμαρτυρίες μου ήταν αδιάκοπες τόσο εδώ σε σας όσο και όπου είχα σταλεί.

Μα οι πόλεις νοσούσαν. Οι άνθρωποι της πολιτικής και της δράσης είχαν εξαγοραστεί και διαφθαρεί με χρήματα, ενώ από τους απλούς πολίτες πολλοί δεν πρόβλεπαν το μέλλον ή δελεάζονταν με την ανεμελιά και την καθημερινή καλοπέραση. Και από αυτήν την ασθένεια είχαν προσβληθεί όλοι παντού, ώστε ο καθένας νόμιζε ότι δεν θα τον βρει η συμφορά αυτόν αλλ’ ότι θα εξασφαλίσει τα συμφέροντά του εάν ήθελε, εκμεταλλευόμενος τους κινδύνους των άλλων. Ήταν, νομίζω, επακόλουθο να τιμωρηθεί η υπερβολική και άκαιρη απάθεια του λαού με την απώλεια της ανεξαρτησίας του, ενώ οι ηγέτες του, που φαντάζονταν ότι πουλούσαν οτιδήποτε άλλο εκτός από τους εαυτούς τους, αντιλήφθηκαν πως το πρώτο πράγμα που ξεπουλούσαν ήταν ο ίδιος ο εαυτός τους. Και αντί να ονομάζονται φίλοι και φιλοξενούμενοι, όπως συνέβαινε τον καιρό που δωροδοκούνταν, τώρα προσαγορεύνταν κόλακες, εχθροί των θεών και με όλα τα άλλα τα επίθετα που τους αρμόζουν.

Κανένας όμως, ω ανδρες Αθηναίοι, δεν ξοδεύει τα χρήματα για το καλό του προδότη ούτε, αφού έχει πάρει αυτό για το οποίο πλήρωσε, συνεχίζει να έχει για σύμβουλό του τον προδότη από κει και πέρα. Διαφορετικά δε θα υπήρχε πιο ευτυχισμένος άνθρωπος από τον προδότη. Μα δεν είναι έτσι. Από που κι ως που άλλωστε; Κάθε άλλο! Μόλις ο άνθρωπος που επιζητεί την εξουσία γίνει κύριος της κατάστασης, γίνεται και αφέντης εκείνων που του την πρόσφεραν. Και τότε, ναι, γνωρίζοντας την κακοήθειά τους, τους σιχαίνεται, δυσπιστεί απέναντί τους και τους προπηλακίζει.

Έχετε υπ’ όψιν σας αυτά που σας λέω, γιατί αν και είναι περασμένα, και δεν διορθώνονται, ωστόσο είναι πάντα καιρός να διδάσκονται απ’ αυτά οι μυαλωμένοι πολίτες.]

Αντιλαμβανόμαστε στα χρόνια που πέρασαν πως ούτε οι πολίτες έγιναν μυαλωμένοι ούτε οι πολιτικοί τους έπαψαν να είναι διεφθαρμένοι

… και συνεχίζουμε κοιμώμενοι ωσάν ξυπνητοί !!!

Πηγή

Ατζέντα 21 στην Βουλγαρία: Από το 2016 απαγορεύονται σόμπες και τζάκια!

Η Βουλγαρία στην προσπάθειά της να εναρμονισθεί με την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προετοιμάζεται για την απαγόρευση από το 2016 την καύση ξύλου  και άνθρακα για θέρμανση χώρων είτε με θερμάστρες είτε με τζάκια.
Μελλοντικά, ενδέχεται να επιτραπεί η χρησιμοποίηση ειδικών πλίνθων θέρμανσης με βιομάζα, σύμφωνα με το βουλγαρικό Νοβίνιτε.
Οι ειδικοί αναφέρουν ότι το μέτρο αυτό (ή καινοτομία) της ΕΕ,  θα πλήξει κατά κύριο λόγο τις φτωχότερες χώρες, επειδή το κόστος της θέρμανσης προβλέπεται να αυξηθεί κατά περίπου 50 τοις εκατό.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Οι Γίγαντες και η Γιγαντομαχία!!!

Οι Γίγαντες γεννήθηκαν από το σώμα της Γης όταν έσταξε πάνω του αίμα από την πληγή του Ουρανού μετά τον ακρωτηριασμό του από τον Κρόνο. Με τον ίδιο τρόπο γεννήθηκαν και οι Ερινύες και οι Μέλιες Νύμφες.

 

Οι Γίγαντες ήταν όντα τρομακτικά και υπερφυσικά. Είχαν μορφή ανθρώπου μα ήταν τρομεροί στην όψη, πελώριοι στο ανάστημα και ακαταμάχητοι στη δύναμη. Το σώμα τους ήταν φολιδωτό και κατέληγε σε ουρά σαύρας.

 

Είχαν πυκνά μαλλιά και μακριά γένια. Στα τριχωτά χέρια τους κρατούσαν μακριά και λαμπερά ακόντια. Μολονότι είχαν θεϊκή καταγωγή ήταν θνητοί ή τουλάχιστον για να σκοτωθούν έπρεπε να χτυπηθούν ταυτόχρονα από ένα θεό και ένα θνητό.

 

Άλλες παραδόσεις έλεγαν ότι κάποιοι από τους Γίγαντες ήταν αθάνατοι όσο πατούσαν στο έδαφος όπου είχαν γεννηθεί. Επικρατέστερο μέρος για τη γέννησή τους είναι η Παλλήνη της Χαλκιδικής, μια περιοχή εξαιρετικά άγρια.

 

Οι Γίγαντες ήταν πολύ περισσότεροι από τους Τιτάνες, τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες. Υπολογίζονται γύρω στους εκατό. Κατοικούσαν στις δυτικές ακτές του Ωκεανού όπου συχνά τους επισκέπτονταν οι θεοί και έπαιρναν μέρος στα συμπόσιά τους.

 

Αυτό γινόταν στις γιορτές όταν οι Γίγαντες πρόσφεραν εκατόμβες. Ακόμα και στο δρόμο, όταν τους συναντούσαν οι θεοί, πήγαιναν μαζί τους. Η δύναμη των Γιγάντων ήταν αφάνταστη. Μπορούσαν να ξεκολλούν με ευκολία βράχους ολόκληρους και να τους εκσφενδονίζουν μακριά.

 

Η Γη ήταν οργισμένη από την τύχη που είχαν οι Τιτάνες μετά το τέλος της Τιτανομαχίας. Μολονότι είχε βοηθήσει τον εγγονό της με κάθε τρόπο για να επικρατήσει, δεν άντεχε να βλέπει τους γιους και τις κόρες της φυλακισμένους στα Τάρταρα.

 

Έτσι, όταν είδε την τεράστια δύναμη που είχαν οι Γίγαντες, τους ξεσήκωσε σε πόλεμο εναντίον των Ολυμπίων. Ο Δίας και τα αδέρφια του έπρεπε να περάσουν άλλη μια δοκιμασία. Ξέσπασε μια τρομερή μάχη που έμεινε γνωστή με το όνομα Γιγαντομαχία.

 

Η επίθεση των Γιγάντων μάλιστα έγινε χωρίς καμιά προειδοποίηση. Ξαφνικά οι θεοί του Ολύμπου δέχτηκαν βροχή από βράχους, αναμμένους δαυλούς και ολόκληρα φλεγόμενα δέντρα.

 

Οι Γίγαντες ξερίζωναν τα βουνά και τα τοποθετούσαν το ένα πάνω στο άλλο για να σκαρφαλώσουν στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, εκεί όπου ήταν χτισμένα τα θεϊκά παλάτια. Η Γη και ο Ουρανός αναστατώθηκαν. Έγινε σωστή κοσμοχαλασιά: στεριές βούλιαζαν και ποτάμια άλλαζαν πορείες. Οι οροσειρές τραντάζονταν συθέμελα και σαν φύλλα δέντρων έτρεμαν ο Όλυμπος, η Όσσα, το Πήλιο, η Πίνδος, το Παγγαίο και ο Άθως.

 

Οι θεοί του Ολύμπου ζώστηκαν τα άρματα και ετοιμάστηκαν για πόλεμο. Αρχηγός στο θεϊκό στρατόπεδο ήταν ο Δίας, οπλισμένος όχι μόνο με την αστραπή και τον κεραυνό, όπως στην Τιτανομαχία, αλλά και με την αιγίδα, το δέρμα κατσίκας που είχε πάνω το κεφάλι της Γοργόνας. Η τρομερή μορφή της έσπερνε τον πανικό ή απολίθωνε όποιον την αντίκριζε.

 

Πλάι του πιστή σύμμαχος η κόρη του η Αθηνά, η θεά των μαχών, που μόλις είχε γεννηθεί πάνοπλη από το τεράστιο κεφάλι του. Φορώντας την πανοπλία της και με το γοργώνειο στο στήθος πολέμησε καλύτερα και από άντρας. Γι' αυτό ο Ζευς (Δίας) ονομάστηκε γιγαντοφόνης και γιγαντολέτωρ και η Αθηνά προσονομάστηκε γιγαντολέτειρα, δηλαδή αυτοί που σκότωσαν τους Γίγαντες.

 

Παραστάτες του Δία ήταν η Νίκη και η φοβερή μάνα της η Στύγα. Πρωτοπαλίκαρά του ήταν ο Ποσειδώνας, ο Απόλλωνας και ο Ήφαιστος ,που σε κάποια στιγμή που είδε κουρασμένο τον Ήλιο τον πήρε πάνω στο δικό του άρμα. Μα και οι θεές πρόσφεραν με κάθε τρόπο τη βοήθειά τους, η Ήρα, η Αφροδίτη, η Άρτεμη, η Εκάτη και οι Μοίρες. Μόνο η Δήμητρα δε συμμετείχε στον αγώνα αυτόν γιατί είχε ιδιαίτερη συγγένεια με τη Γη, προστάτευε τους καρπούς που φύτρωναν στο ιερό της χώμα.

 

Καθένας θεός και καθεμιά θεά σκότωσαν έναν ή περισσότερους από τους Γίγαντες που οι πιο γνωστοί ήταν ο Πορφυρίωνας, ο Αλκυονέας, ο Εγκέλαδος, ο Εφιάλτης, ο Εύρυτος, ο Κλυτίας, ο Πολυβώτης, ο Πάλλας, ο Ιππόλυτος, ο Γρατίωνας, ο Άγριος και ο Θέωνας.

 

Ο πόλεμος κρατούσε πολύ καιρό μα με κανέναν τρόπο οι Ολύμπιοι δεν μπορούσαν να νικήσουν. Τότε η Αθηνά έμαθε τον πανάρχαιο χρησμό που έλεγε πως οι Γίγαντες θα χαθούν μόνο αν κάποιοι θνητοί πολεμήσουν στο πλάι των αθανάτων. Μόλις το άκουσε ο Δίας έστειλε την Αθηνά να φωνάξει δυο θνητούς γιους του, τον Ηρακλή τον οποίο είχε αποκτήσει με την Αλκμήνη και τον Διόνυσο που τον γέννησε με τη Σεμέλη.Η Γη αμέσως άρχισε να ψάχνει ένα μαγικό βοτάνι που θα έκανε ατρόμητους τους Γίγαντες από τα βέλη των θνητών.

 

Ο Δίας για να την καθυστερήσει απαγόρευσε στον Ήλιο, τη Σελήνη και την Αυγή να ανατείλουν. Έτσι, επικράτησε για πολλές μέρες σκοτάδι μέχρι που ο Δίας βρήκε πρώτος το μαγικό βοτάνι και το κατέστρεψε. Έτσι η πορεία προς τη νίκη ξεκίνησε.

 

Σε λίγο κατέφθασε ο Ηρακλής που υπήρξε ο πολυτιμότερος σύμμαχος της Αθηνάς σ' αυτόν τον αγώνα και με τα βέλη του σκότωσε πάρα πολλούς Γίγαντες. Μάλιστα, επειδή ήταν γιος του Δία, μπορούσε όταν κουραζόταν από την πολύωρη μάχη, ν' ανεβαίνει στο άρμα του θεϊκού πατέρα του.

 

Ο Διόνυσος ήρθε με τη συνοδεία του, τους Σάτυρους και τους Κορύβαντες, καβάλα πάνω σε γαϊδούρια που με τους κρότους και τα γκαρίσματά τους πολλές φορές τρόμαζαν τους Γίγαντες. Ένα άλλο όπλο του Διόνυσου ήταν και ο θύρσος, το σύμβολό του, ένα μακρύ ραβδί στολισμένο με κισσό.

 

Οι δυο γιοι του Δία για τη γενναιότητα και το θάρρος που έδειξαν στη Γιγαντομαχία ανταμείφθηκαν και έγιναν αθάνατοι.

 

Οι αρχαίοι μυθογράφοι ασχολήθηκαν με τη Γιγαντομαχία και μέσα από τα έργα τους μας περιγράφουν πολλές σημαντικές σκηνές της.Ο Ηρακλής χτύπησε πρώτα με το τόξο του τον Αλκυονέα. Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος από τους Γίγαντες και σύμφωνα με μια παράδοση, ο αρχηγός τους.

 

Ο Αλκυονέας έπεσε κάτω με τρομερό κρότο. Αλλά τη στιγμή που ο ήρωας πανηγύριζε για την επιτυχία του, τον είδε να σηκώνεται πάλι υψώνοντας απειλητικά το τεράστιο κορμί του.Ήταν μάλιστα έτοιμος να εκτοξεύσει στον Ηρακλή έναν τεράστιο βράχο που βρισκόταν δίπλα του.

 

Ευτυχώς η Αθηνά κατάφερε να τον εμποδίσει. Μετά εξήγησε στον Ηρακλή που ακόμη δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του, ότι ο Αλκυονέας ήταν αθάνατος όσο πατούσε στο χώμα που τον γέννησε. Τότε ο ήρωας φορτώθηκε στις στιβαρές πλάτες του το Γίγαντα, τον μετέφερε έξω από το πεδίο της Φλέγρας όπου είχε γεννηθεί και τον εξόντωσε τελειωτικά με τα βέλη του. Οι κόρες του, οι Αλκυονίδες, απελπισμένες από το θάνατο του πατέρα τους, ρίχτηκαν στη θάλασσα και μεταμορφώθηκαν σε πουλιά (τις αλκυόνες).

 

Ο Πορφυρίωνας που φιλοδοξούσε να εξουσιάσει τη Δήλο και τους Δελφούς και η Γη του είχε υποσχεθεί να τον ζευγαρώσει με την Ήβη, την κόρη της Ήρας, παρακολουθούσε την εξόντωση του αδερφού του και όρμησε να εκδικηθεί τον Ηρακλή.

 

Και σίγουρα ο τρομερός Γίγαντας θα καταπλάκωνε μ' ένα βουνό τον ήρωα. Ευτυχώς όμως ο Δίας μηχανεύτηκε ένα κόλπο την τελευταία στιγμή. Διέταξε την Αφροδίτη να κυριέψει το Γίγαντα με ερωτικό πάθος για την Ήρα που βρισκόταν εκεί κοντά. Η Αφροδίτη έστειλε το γιο της τον Έρωτα εναντίον του Πορφυρίωνα και ξαφνικά αυτός αδιαφορώντας για τον Ηρακλή άρχισε να κυνηγάει την Ήρα για να σμίξει μαζί της. Τη στιγμή ακριβώς που είχε συλλάβει τη θεϊκή βασίλισσα και είχε σκίσει τα μεγαλόπρεπα πέπλα της, ο Ηρακλής βρήκε την ευκαιρία να τον εξοντώσει με το βέλος του.

 

Ανάλογο ρόλο έπαιξε και η ίδια η Αφροδίτη στη διάρκεια της Γιγαντομαχίας. Σε μια δύσκολη στιγμή που δεκαπέντε Γίγαντες είχαν περικυκλώσει απειλητικά τον Ηρακλή, αυτή μετέφερε με τη θεϊκή δύναμή της τον ήρωα σ' ένα σπήλαιο. Κατόπιν, έδειξε το καταπληκτικό της σώμα στους Γίγαντες. Αυτοί μονομιάς κυριεύτηκαν από ερωτικό πάθος και άρχισαν να τρέχουν πίσω από τη θεά. Η Αφροδίτη τους οδήγησε έτσι στη σπηλιά όπου είχε κρύψει τον Ηρακλή.

 

Επειδή οι Γίγαντες δε χωρούσαν να περάσουν όλοι μαζί την είσοδο της σπηλιάς, έμπαιναν μέσα ένας ένας. Ο Ηρακλής με μεγάλη ευκολία κατάφερε να τους εξοντώσει και τους δεκαπέντε. Η Αθηνά, πολεμική θεά, δεν κατέφυγε σε τέτοια γυναικεία κόλπα. χρησιμοποιώντας το δόρυ και το ακόντιό της πολέμησε αντρίκεια. Στην αρχή πάλευε πολλές ώρες με τον Πάλλαντα. Ο Γίγαντας ήταν τρομερά δυνατός, όμως η Αθηνά χρησιμοποιώντας πολεμικά κόλπα και έξυπνη στρατηγική κατάφερε να τον εξοντώσει. Στη συνέχεια τον έγδαρε και από το δέρμα του κατασκεύασε τη δική της αιγίδα, που την έκανε ατρόμητη.

 

Ο Εγκέλαδος, όταν είδε το φριχτό τέλος του Πάλλαντα, το έβαλε στα πόδια. Η Αθηνά όμως τον αντιλήφθηκε και τον καταδίωξε. Επειδή δυσκολευόταν να τον φτάσει, άρπαξε τη Σικελία και την πέταξε κατά πάνω του. Το νησί βρήκε το στόχο του και καταπλάκωσε το Γίγαντα. Έτσι εξηγούνταν από τους αρχαίους οι εκρήξεις της Αίτνας, που δεν ήταν τίποτα άλλο από τα τινάγματα του Εγκέλαδου που ψυχομαχούσε.

 

Μια παρόμοια περιπέτεια με τον Εγκέλαδο είχε και ο Πολυβώτης. Αυτόν ανέλαβε να τον αντιμετωπίσει ο Ποσειδώνας. Η μάχη μέσα στη θάλασσα ήταν τρομερή. Τεράστια κύματα σηκώθηκαν και κόντευαν να φτάσουν τα παλάτια του Ουρανού, ψηλά στον Αιθέρα. Ο Ποσειδώνας όμως είχε το προνόμιο ότι βρισκόταν στο δικό του χώρο, μέσα στο υγρό του βασίλειο. Με το όπλο που του είχαν χαρίσει οι Κύκλωπες, την τρομερή τρίαινα, κατάφερε να τρυπήσει πολλές φορές το κορμί του Γίγαντα. Το αίμα του κυλούσε ασταμάτητα και κοκκίνισε ολόκληρη τη θάλασσα· μη μπορώντας να τα βγάλει πέρα τράπηκε σε φυγή.

 

Ο θαλασσοσείστης Ποσειδώνας όμως άρπαξε ένα κομμάτι από την Κω, το πέταξε με μεγάλη δύναμη στον Πολυβώτη και τον πλάκωσε. Το κομμάτι της Κω που καταπλάκωσε το Γίγαντα είναι το γνωστό νησάκι Νίσυρος.Στη Γιγαντομαχία έλαβε μέρος και ο Απόλλωνας, ο γιος του Δία από τη Λητώ. Πιο γνωστή είναι η μάχη που έδωσε με το Γίγαντα Εφιάλτη. Τα μαγικά του βέλη έπεφταν σαν βροχή πάνω στο τρομερό τέρας.

 

Στην αρχή ο Εφιάλτης έμοιαζε να μην καταλαβαίνει τίποτα. Ο Ηρακλής όμως που είχε μάθει από την Αθηνά όλα τα μυστικά για την εξόντωση των εχθρών, έτρεξε για να βοηθήσει. Ο Εφιάλτης ήταν ένας από τους Γίγαντες για τους οποίους υπήρχε χρησμός ότι θα εξοντωνόταν μόνο αν τους χτυπούσε παράλληλα ένας θνητός και ένας αθάνατος. Έτσι όταν ο Απόλλωνας τόξευσε το αριστερό μάτι του Γίγαντα, ο Ηρακλής σημάδεψε το δεξί.

 

Τότε ο Εφιάλτης, τυφλωμένος και με το αίμα να τρέχει σαν ποτάμι πάνω στα γένια του και το τεράστιο σώμα του, ξεψύχησε. Η Γη για να εκδικηθεί τον Ηρακλή άρχισε από τότε να στέλνει τη μορφή του Εφιάλτη στα όνειρα των θνητών.

 

Ο Διόνυσος μαζί με τους Σάτυρους έτρεψαν σε φυγή τον Εύρυτο. Ο γιος του Δία τον καταδίωξε και μ' ένα χτύπημα του θύρσου του κατάφερε να σκοτώσει το Γίγαντα. Αλλά η λύσσα του ήταν τόσο μεγάλη ώστε παρακάλεσε τον πατέρα του να τον μεταμορφώσει σε λιοντάρι. Ο Δίας άκουσε το γιο του και έτσι σε λίγο ο Διόνυσος με μορφή λιονταριού κατασπάραξε το νεκρό Εύρυτο.

 

Ο Πελώρεος που είδε το τέλος του αδερφού του βάλθηκε να εκδικηθεί το φονιά. Άρπαξε λοιπόν με μεγάλη ορμή το όρος Πήλιο και το εκτόξευσε ενάντια στον Διόνυσο, τους Σάτυρους και τους Κορύβαντες. Ευτυχώς που ο Άρης παρακολουθούσε τη σκηνή και έπιασε το βουνό στον αέρα. Έτσι γλίτωσε τον Διόνυσο και την παρέα του από βέβαιο θάνατο. Ο Ποσειδώνας στη συνέχεια κυνήγησε τον Πελώρεο και όταν τον είδε να πηδά μέσα στα νερά του Σπερχειού ποταμού για να γλιτώσει, τον χτύπησε με την τρίαινά του και τον σκότωσε.

 

Τον Ευρυμέδοντα, που σύμφωνα με μια παράδοση ήταν αυτός ο αρχηγός των Γιγάντων, τον σκότωσε ο ίδιος ο Δίας. Και να πώς έγινε η τρομερή πάλη μεταξύ τους: Ο Ευρυμέδοντας ήθελε να σκοτώσει ο ίδιος τον Δία έτσι ώστε σε περίπτωση νίκης των Γιγάντων, να γίνει αυτός ο κυρίαρχος του κόσμου. Έψαχνε λοιπόν μέσα στην αναταραχή τον αρχηγό των Ολυμπίων.

 

Σε κάποια στιγμή διέκρινε τον αστραποβόλο κεραυνό και όρμησε με λύσσα εναντίον του. Η Γη προσπάθησε με κάθε τρόπο να βοηθήσει το γιο της. Έτσι έκανε να φυτρώσουν από το σώμα του χιλιάδες δηλητηριώδη φίδια. Ο Ευρυμέδοντας άρχισε μ' όλη του τη δύναμη να χτυπά τον Δία, που όμως προστατευόταν από τη θεϊκή αιγίδα του. Σε κάποια στιγμή ο Δίας κατάφερε να βάλει το πρόσωπο της Γοργόνας μπροστά στα μάτια του Γίγαντα. Τότε αυτός κυριεύτηκε από τρόμο. Ο Δίας έριξε πάνω του τον κεραυνό και σε λίγο το κορμί του τυλίχτηκε στις φλόγες.

 

Κόρη του Ευρυμέδοντα ήταν η Περίβοια, που ζευγαρώθηκε με τον Ποσειδώνα και έφερε στον κόσμο τον Ναυσίθοο, πατέρα του Αλκίνοου, του βασιλιά των Φαιάκων.

Ο Ήφαιστος στη διάρκεια της Γιγαντομαχίας χρησιμοποιούσε ως όπλα του τα διάφορα υλικά που είχε μέσα στο θεϊκό εργαστήρι του. Επάνω στη φωτιά έλιωνε διάφορα μέταλλα, όπως ατσάλι, σίδερο, χαλκό και πυρακτωμένα τα εκτόξευε στους Γίγαντες.

 

Μ' αυτόν τον τρόπο κατάφερε να εξοντώσει έναν πολύ επικίνδυνο Γίγαντα, τον Μίμαντα. Τη στιγμή που αυτός χτυπιόταν με τον Δία και την Αθηνά και τους είχε φέρει σε δύσκολη θέση, ο Ήφαιστος του έριξε βλήματα πυρακτωμένου σιδήρου. Τότε ο Γίγαντας ένιωσε το κορμί του να ζεματάει, άρχισε να ουρλιάζει, έπεσε κάτω και κυλιόταν απελπισμένα στο έδαφος. Ο Δίας τότε βρήκε την ευκαιρία και τον πλάκωσε μ' ένα βουνό.

 

Από τότε είναι θαμμένος κάτω από το όρος Μίμαντας που βρίσκεται στις Ερυθρές απέναντι από τη Χίο. Ο φτερωτός Ερμής και σ' αυτόν τον πόλεμο χρησιμοποίησε την πονηριά του. Κατέβηκε στον Αδη και ζήτησε από το θείο του, τον μελαψό Πλούτωνα, την κυνέα, που τον έκανε αόρατο. Πέταξε αμέσως πάλι στη χώρα της συμπλοκής και φορώντας το μαγικό κράνος πλησίασε τον Ιππόλυτο.

 

Ο Γίγαντας άρχισε ξαφνικά να βλέπει τεράστιους βράχους να σηκώνονται μόνοι τους από τη γη και να πέφτουν επάνω του. Σε λίγο άρχισε να νιώθει τσιμπήματα, κλοτσιές, γροθιές σ' όλο του το κορμί μα δεν έβλεπε κανέναν να βρίσκεται κοντά του. Τότε νόμισε πως τρελάθηκε από την οχλαγοή και τους κρότους και τράπηκε μόνος του σε φυγή. Ο Ερμής τον κυνήγησε και κατάφερε με μεγάλη ευκολία να τον αποτελειώσει.

 

Αλλά και οι υπόλοιπες θεές που πήραν μέρος στη Γιγαντομαχία κατάφεραν να δώσουν ένα χέρι βοήθειας στους βασικούς πρωταγωνιστές. Έτσι, η Εκάτη κατάφερε ρίχνοντας αμέτρητους αναμμένους δαυλούς να εξοντώσει τον Κλυτία. Αυτός δεν προλάβαινε να αποφύγει τον έναν και αμέσως έφτανε ο άλλος δαυλός. Σε κάποια στιγμή που άφησε ελεύθερα τα χέρια του για να ξεκουραστούν, η Εκάτη του πέταξε μια βροχή αναμμένους δαυλούς.

 

Ο Γίγαντας τυλίχτηκε στις φλόγες χωρίς να προλάβει ν' αντιδράσει. Έτσι βρήκε φριχτό θάνατο. Επίσης, η Άρτεμη, η θεά του κυνηγιού, ρίχνοντας τα θεϊκά βέλη της σκότωσε τον Γρατίωνα. Τέλος, οι Μοίρες, οι κόρες του Δία, στάθηκαν στο πλευρό του εξοπλισμένες με τα χάλκινα ρόπαλά τους.

 

Αυτές σκότωσαν τον Άγριο και τον Θέοντα. Ο φοβερός Αδαμάστορας βλέποντας τον έναν πίσω από τον άλλο τους αδερφούς του να εξουδετερώνονται από τους Ολύμπιους, σε μια τελευταία προσπάθεια διαφυγής από τη μοίρα άρπαξε ολόκληρη την οροσειρά της Ροδόπης και την έριξε καταπάνω τους.

 

Ο Ήλιος που περνούσε εκείνη την ώρα με το άρμα του, την τελευταία στιγμή κατάφερε ν' αλλάξει την πορεία των βουνών και έσωσε τους θεούς. Τότε αυτοί είδαν πως δεν ήταν εύκολο να τα βγάλουν πέρα με τον αδάμαστο Αδαμάστορα, παρά μόνον εάν ένωναν όλοι μαζί τις δυνάμεις τους. Όρμησαν λοιπόν επάνω του ο Δίας, ο Άρης, ο Ερμής, ο Απόλλωνας, ο Ήφαιστος και μαζί ο Ηρακλής και ο Διόνυσος και μετά από πολλές ώρες πάλης κατάφεραν να τον εξοντώσουν.

 

Όλους τους υπόλοιπους Γίγαντες τους ξέκανε με τον κεραυνό του ο Δίας και με τα βέλη του ο Ηρακλής. Όταν πια τους εξόντωσαν όλους, οι θεοί κάθισαν να ξαποστάσουν χαρούμενοι για τη νίκη τους.

 

Αμέσως μετά άρχισαν να τακτοποιούν τα θεϊκά τους παλάτια που σχεδόν είχαν καταστραφεί ύστερα από τέτοια κοσμοχαλασιά. Μετά από χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι συνέχιζαν να βρίσκουν μέσα στη γη κόκαλα από σκοτωμένους Γίγαντες.

 

Έδειχναν βράχους που είχαν εκσφενδονίσει αυτοί ή οι θεοί, όπως ένα βράχο στη Λυκαονία, που έλεγαν πως τον είχε ρίξει ο Δίας· νησιά σαν τη Νίσυρο, τη Λήμνο και την Πορφυριώνη στην Προποντίδα· βουνά σαν τον Μίμαντα και ηφαίστεια σαν το Βεζούβιο και την Αίτνα που κρατούσαν στα σπλάχνα τους τους Γίγαντες. Άλλοι ιστορούν πως επίτηδες η Γη με στοργή είχε θάψει τους γιους της βαθιά κάτω από τα βουνά ή πως είχε μεταμορφώσει τους ίδιους σε βουνά.

 

Theseus Aegean

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Αρχαίος ναός περιστρέφεται.Το αίνιγμα του ναού του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες!

Οι αρχαίοι ελληνικοί ναοί δεν ήταν τυχαία αρχιτεκτονήματα. Σίγουρα. Δεν κατασκευάστηκαν μόνο για να στεγάσουν την αρχαία λατρεία, αλλά και για να αποτυπώσουν την αρμονία του σύμπαντος. Μέσα τους είναι εγγεγραμμένη η βαθιά γνώση που συνδέει τη γη με τον ουράνιο θόλο, τον άνθρωπο με το άπειρο. Ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες Ηλείας κρατά, επίσης, κάποια αναπάντεχα μυστικά βαθιά κρυμμένα. Κυριολεκτικά βαθιά στα θεμέλια του. Αυτά που οι κλασικά σκεπτόμενοι επιστήμονες χαρακτήρισαν ¨σαθρά¨ δίχως να καταλάβουν το “μυστικό” που βρίσκεται εκεί.

Οι πρώτες περίεργες ενδείξεις προέκυψαν από σχετική έρευνα του αρχαιολόγου Cooper, ο οποίος το 1972 έκανε κάποιες τομές στα θεμέλια του ναού. Αυτό που ανακάλυψε είναι πως ολόκληρο το οικοδόμημα στηρίζεται πάνω σε μια ασυνήθιστη υπόγεια βάση. Στην ανατολική πλευρά του ναού υπάρχει, σε βάθος δύο μέτρων, ένα στρώμα προσεχτικά λαξευμένου βράχου, με κλίση προς το νότο. Πρόκειται για ένα κεκλιμένο επίπεδο, δηλαδή. Στη νότια πλευρά όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εκεί ο ναός “κάθεται” πάνω σε φερτά υλικά, σε αναρρίμματα και συγκεκριμένα σε ένα στρώμα από κιτρινωπό πηλώδες χώμα και βότσαλα θαλάσσης. Το αποτέλεσμα; Ολόκληρος ο ναός ¨γλιστράει¨ και περιστρέφεται αργά γύρω από έναν κατακόρυφο άξονα στην νοτιοανατολική γωνία του. Για να διευκολυνθεί αυτή η περιστροφή και να αποσβένονται οι κραδασμοί, ολόκληρη η βάση του ναού είναι κατασκευασμένη από αλλεπάλληλα στρώματα πλακών που συνδέονται μεταξύ τους με μεταλλικούς συνδετήρες γύρω από τους οποίους έχει χυθεί μόλυβδος.
Παρόμοιες συνδέσεις έχουν παρατηρηθεί και στο δάπεδο του ναού της Προναίας Αθηνάς στους Δελφούς, στο μυστηριώδες κτίσμα που είναι γνωστό με το όνομα ¨Θόλος¨. Γιατί όμως να έχει κατασκευαστεί έτσι ο ναός του Απόλλωνα στις Βάσσες; Σίγουρα δεν είναι τυχαίο συμβάν, αλλά ούτε και κατασκευαστικά αβλεψία. Κατά την άποψη του μαθηματικού Στέλιου Πετράκη, ο ναός γλιστράει και περιστρέφεται, όπως διαπιστώνουν οι αρχαιολόγοι, όχι τυχαία, αλλά σκόπιμα. Πρόκειται για ένα προσεκτικά προμελετημένο επίτευγμα των αρχαίων κατασκευαστών του. Η ιδιότυπη βάση του ναού κατασκευάστηκε αφού προηγουμένως υπολογίστηκαν πολύ προσεχτικά το βάρος του και η γωνία στροφής του, έτσι ώστε μέσα σε έναν χρόνο να “μετακινείται” κατά 50 πρώτα και δύο δεύτερα της μοίρας. Εδώ είναι που αρχίζουν τις εντυπωσιακές θεωρίες γιατί τα 50΄ και 2΄΄ της μοίρας είναι η τιμή ετήσιας μετάπτωσης των ισημερινών!

Το αποτέλεσμα είναι η “ολίσθηση” προς τα πίσω του βορείου πόλου του ουρανού. Αυτήν την μεταβολή την είχαν υπολογίσει ακριβώς οι αρχαίοι κατασκευαστές του ναού και γι΄ αυτόν τον λόγο είχαν διαμορφώσει έτσι τα θεμέλια του, ώστε να μπορεί να περιστρέφεται και να παρακολουθεί στο πέρασμα των αιώνων την μετάπτωση των ισημεριών. Αυτή την άποψη υποστηρίζει ένθερμα ο Στέλιος Πετράκης, ο οποίος έχει υποβάλει και σχετική μελέτη στη μαθηματική εταιρεία Πατρών. Σύμφωνα με τους μαθηματικούς και αστρονομικούς υπολογισμούς του λοιπόν, ολόκληρος ο ναός περιστρέφεται συμπεριφερόμενος σαν μια ¨συσκευή¨ παρατήρησης του ουράνιου θόλου και συντονισμού της με το άστρο του Βορρά, τον Πολικό Αστέρα.

Την εποχή που χτίστηκε ο ναός του Επικουρείου Απόλλωνα, ο Πολικός Αστέρας ήταν ο Α΄ του αστερισμού του Δράκοντα. Στο διάστημα των χιλιετιών που κύλησαν και λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών, που αναφέραμε, τη θέση του Πολικού Αστέρα κατέλαβε ο Α΄της Μικρής Άρκτου.

“Σκέφτηκα”, αναφέρει ο Στέλιος Πετράκης, “πως αν η θεωρία μου για την λειτουργία του ναού και ως συσκευής για την παρατήρηση του ουρανίου θόλου είναι σωστή, τότε θα έπρεπε να έχουμε και σήμερα τις αποδείξεις για την εναρμόνιση του με την ουράνια γεωμετρία. Ο άξονας του, όπως διαγράφεται από τον προσανατολισμό του και από τις πλάκες του δαπέδου, είναι στραμμένος προς τον ουράνιο Βορρά. Πριν από 2400 χρόνια έδειχνε τον Α΄ του Δράκοντα. Σήμερα θα έπρεπε να ‘δείχνει’ τον Α΄ της μικρής Άρκτου’. Και έτσι είναι. “Διαπίστωσα ιδίοις όμμασι το φαινόμενο, στις 2 Αυγούστου του 1972″, αναφέρει ο Στέλιος Πετράκης και εξηγεί: “Περίμενα υπομονετικά να

νυχτώσει, έχοντας σταθεί πίσω από τον κυκλικό βωμό που βρίσκεται στο εσωτερικό του ναού. Όταν τα αστέρια εμφανίστηκαν είδα πως προεκτείνοντας νοερά τις δύο βόρειες μεσαίες κολόνες προς τον ουρανό συναντούσα ανάμεσα τους, στο κέντρο ακριβώς, τον σημερινό Πολικό Αστέρα, τον Α΄ της μικρής Άρκτου¨.

Για πολλούς συντηρητικά σκεπτόμενους, ενδεχόμενα σαν και αυτό της τεχνητής ολίσθησης του ναού είναι απίστευτα, ωστόσο οι μαθηματικοί και αστρονομικοί υπολογισμοί τα αποδεικνύουν υπενθυμίζοντας μας πως καμιά φορά ο πολύς ορθολογισμός η και η επιστημονική αλαζονεία μπορεί να αποκλείσουν τις εκδοχές που, ενώ δείχνουν απίστευτες, ίσως είναι οι πραγματικές.

Προεκτείνοντας νοερά τους δυο κίονες, στο βάθος, ο Στέλιος Πετράκης “συνάντησε” τον Πολικό Αστέρα !

Περιοδικό “Ιστοριογνωσία”visaltis

hellas-now.com

Aναγνωρίζουν το ψευδοκράτος

Την ερχόμενη Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου η κυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου με μια πολύ απλή κίνηση θα ανατινάξει και τα ύστατα υπολείμματα της ελληνικής πολιτικής για το Κυπριακό: Θα αναγνωρίσει (έμμεσα, αλλά σαφέστατα) το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος ανοίγοντας τον δρόμο για την εμφάνιση μιας συμφωνίας, η οποία, σύμφωνα με πληροφορίες του «Ποντικιού», θα γίνει προσπάθεια να επικυρωθεί από τις δύο κοινότητες της Κύπρου με δημοψηφίσματα που θα γίνουν ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές!

Ο γ.γ. του ΥΠΕΞ Αναστάσιος Μητσιάλης, εντεταλμένος διαπραγματευτής στις εν εξελίξει συζητήσεις, θα υποδεχτεί στην Αθήνα την τουρκοκυπριακή αντιπροσωπεία υπό τον Κουντρέτ Οζερσάι. Την ίδια μέρα και ώρα ο Ελληνοκύπριος διαπραγματευτής Ανδρέας Μαυρογιάννης θα έχει ανάλογη συνάντηση στην Άγκυρα, στο τούρκικο υπουργείο Εξωτερικών.

Πρόκειται για δύο συναντήσεις που, όπως λένε οι γνωρίζοντες, δεν έχουν να κάνουν με την ουσία των συνομιλιών, αλλά με την επικοινωνιακή διαχείριση της Συμφωνίας επίλυσης και το σερβίρισμά της. Με αυτές τις διπλές διμερείς συνομιλίες (Ελλάδα - Τουρκοκύπριοι και Τουρκία - Ελληνοκύπριοι) καλλιεργείται το έδαφος για την εξίσωση του θύτη με το θύμα και τη μετατροπή του κυπριακού κράτους σε ελληνοκυπριακή κοινότητα.

Ταυτόχρονα προετοιμάζεται το έδαφος για τη σύγκληση της περίφημης «τετραμερούς διάσκεψης», στην οποία οι τέσσερις πλευρές (Ελλάδα, Τουρκία και οι δύο κοινότητες της Κύπρου) θα υιοθετήσουν τη Συμφωνία επίλυσης, η οποία θα τεθεί στη δοκιμασία των δημοψηφισμάτων.

Γινόμαστε ίσως... κουραστικοί, αλλά θα πρέπει να επαναλάβουμε ότι οι αναγνώστες του «Ποντικιού» από το περασμένο καλοκαίρι είναι προετοιμασμένοι για τις ραγδαίες εξελίξεις, οι οποίες είχαν από τότε δρομολογηθεί και τώρα επιταχύνονται.

Στόχος της διαδικασίας, την οποία – επαναλαμβάνουμε – προωθούν οι Αμερικανοβρετανοί και εδώ και μήνες έχει υιοθετηθεί από τους Αναστασιάδη - Σαμαρά - Βενιζέλο, είναι η ταχύτατη διευθέτηση του Κυπριακού. Ο καταλύτης που έχει προσδώσει μεγάλη ταχύτητα στη διαδικασία είναι η αποδεδειγμένη ύπαρξη υδρογονανθράκων (των οποίων η διανομή αποτελεί στρατηγικής σημασίας ζήτημα) καθώς και οι χρεοκοπίες των οικονομιών της Ελλάδας και της Κύπρου, οι οποίες υπονομεύουν την έτσι κι αλλιώς αδύναμη θέληση των κυβερνήσεων Αθήνας και Λευκωσίας.

Η «λύση»

Πέραν της διαδικασίας των διπλών διμερών συναντήσεων, οι οποίες προετοιμάζουν το πλαίσιο μιας «τετραμερούς συμφωνίας», το προτεινόμενο σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού έχει ήδη σκιαγραφηθεί στο Κοινό Ανακοινωθέν το οποίο συνυπέγραψαν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης και ο ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ντερβίς Έρογλου – κατά την τούρκικη εκδοχή, οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων του νησιού.

Στο εν λόγω κείμενο, που αποτελεί το πρώτο βήμα της Συμφωνίας, κατ’ αρχάς θα πρέπει κάποιος να παρατηρήσει τι είναι αυτό που «ξεκαθαρίζεται»:

«3. (...) Το ομοσπονδιακό Σύνταγμα θα προνοεί επίσης ότι το κατάλοιπο εξουσίας θα ασκείται από τα συνιστώντα κράτη / πολιτείες. Τα συνιστώντα κράτη / πολιτείες θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, μακριά από επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Οι ομοσπονδιακοί νόμοι δεν θα καταπατούν τις νομοθεσίες των συνιστώντων κρατών / πολιτειών που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες των συνιστώντων κρατών / πολιτειών και οι νομοθεσίες των συνιστώντων κρατών / πολιτειών δεν θα καταπατούν ομοσπονδιακούς νόμους που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. (...). Καμιά από τις δυο πλευρές δεν θα μπορεί να διεκδικεί εξουσία ή δικαιοδοσία στην άλλη».

«4. (...) Το ομοσπονδιακό Σύνταγμα θα ορίζει ότι η ενωμένη κυπριακή ομοσπονδία θα αποτελείται από δύο συνιστώντα κράτη / πολιτείες με ίσο καθεστώς (...)».
Δηλαδή: Πλήρης εξίσωση του θύτη με το θύμα, νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής.

Πολιτική σύγκρουση

Στην Κύπρο, όπως είναι φυσικό, έχει ήδη αρχίσει η πολιτική αντιπαράθεση για την αξιολόγηση του κοινού ανακοινωθέντος Αναστασιάδη - Έρογλου.

Ειδικότερα, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ – που είναι και εταίρος του Αναστασιάδη στην κυβέρνηση – Νικόλας Παπαδόπουλος (υιός του εκλιπόντος πρώην Προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου), με δεκασέλιδη επιστολή του, απαντά σημείο προς σημείο στις θέσεις που του ανέπτυξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για το κοινό ανακοινωθέν.

Όπως διαβάσατε την περασμένη Πέμπτη (και) στο «Ποντίκι», ο Παπαδόπουλος έχει ήδη εκφράσει την έντονη διαφωνία του με το κείμενο του κοινού ανακοινωθέντος, το οποίο, όπως επισημαίνει, αποτελεί συμφωνία υψηλού επιπέδου και παραπέμπει σε μία κακή λύση τύπου Ανάν.

Στην επιστολή επισημαίνεται ότι η συμφωνία αυτή είναι αντίθετη με όσα συμφωνήθηκαν προεκλογικά με το ΔΗΚΟ, ενώ αναφέρει ότι με αυτήν (τη συμφωνία) η τούρκικη πλευρά επιτυγχάνει τους περισσότερους διαχρονικούς στόχους της πριν καν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις και ανεξαρτήτως της έκβασής τους.

Καταλήγοντας στην επιστολή του ο Παπαδόπουλος ενημερώνει τον Πρόεδρο ότι το ΔΗΚΟ θα αξιολογήσει την όλη κατάσταση και θα λάβει τις αποφάσεις του με γνώμονα τις διαχρονικές θέσεις του κόμματος και στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας και του κυπριακού Ελληνισμού.

Συμπέρασμα: Το επόμενο διάστημα θα ακούσουμε και θα δούμε πολλά. Πάνω απ’ όλα όμως θα μετρήσουμε τη δύναμη αυτών που επιμένουν να βλέπουν την πραγματικότητα, παρά τους τόνους λάσπης και παραπληροφόρησης που ήδη τοποθετούνται στον ανεμιστήρα. Και η αλήθεια είναι απλή: Το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής, δεν είναι διμερές ελληνοτουρκικό. Είναι πρόβλημα διεθνούς δικαίου, το οποίο πρέπει να επιλυθεί με βάση τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του Σ.Α. του ΟΗΕ.

Κάθε παρέκκλιση από το διεθνές δίκαιο και το κοινοτικό κεκτημένο θα οδηγήσει σε πολιτειακό τερατούργημα με τραγικές συνέπειες.

http://www.topontiki.gr

ΤΟ ΑΔΕΙΑΝΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΑΜΑΡΑ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ ΚΟΣΤΟΥΜΙ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ

Σε πρόταση για μικρότερη Βουλή, 250 βουλευτών, και ταυτόχρονη ενίσχυση του ρόλου του Προέδρου της Δημοκρατίας προσανατολίζεται η κυβέρνηση πριν από τις εκλογές. [news247.gr]

Η πρόταση αυτή, που θα εντάσσεται στη γενικότερη συζήτηση που θα ανοίξει το επόμενο διάστημα ενόψει της Συνταγματικής Αναθεώρησης, εκτιμάται ότι θα βρει σημαντική απήχηση στην κοινωνία και θα φέρει τα κόμματα της αντιπολίτευσης προ της ευθύνης να πάρουν θέση έναντι ζητημάτων που σχετίζονται με την ποιότητα της λειτουργίας της Δημοκρατίας και απαντούν σε καίριες απαιτήσεις των πολιτών.

"Μια τέτοια αλλαγή θα αναδιατάξει τις εσωτερικές ισορροπίες της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας και θα αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον των πολιτών για τα κοινά" σημειώνει κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Καθημερινής της Κυριακής κατά τη συνάντηση στην οποία αποφασίστηκε η κατάργηση της λίστας για τους ευρωβουλευτές,

Σαμαράς και Βενιζέλος συζήτησαν διεξοδικά το σενάριο της μείωσης του αριθμού των βουλευτών.

Ο πρωθυπουργός φέρεται να τάχθηκε υπέρ της μείωσης κατά 50 έδρες του σημερινού Κοινοβουλίου με παράλληλη ανάδειξη μιας αιρετής Γερουσίας 50 μελών.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αν και επί της αρχής συμφωνεί με την ανάγκη μείωσης του αριθμού των βουλευτών, φέρεται να διατύπωσε ενστάσεις σχετικά με την αιρετή Γερουσία.

Αντιθέτως, υπεραμύνθηκε της ανάγκης περιορισμού των δυνατοτήτων για πρόωρες εκλογές πριν από την ολοκλήρωση της τετραετούς θητείας της κυβέρνησης, υποστηρίζοντας ότι ακόμα και αν πέφτει η κυβέρνηση, θα πρέπει η Βουλή να έχει τη δυνατότητα ανάδειξης νέας κυβέρνησης χωρίς προσφυγή στις κάλπες.

Επ' αυτής της πρότασης, ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίστηκε έντονα επιφυλακτικός.

Epikairo: Αποδεικνύεται ότι η σταυροδοσία στις ευρωεκλογές δεν ήταν μια αποσπασματική κίνηση, αλλά μέρος μιας ευρύτερης "βεντάλιας" πρωτοβουλιών που έχουν αποφασίσει, καιρό τώρα, Σαμαράς-Βενιζέλος. Μιας και η διακυβέρνησή τους φαντάζει ως πουκάμισο αδειανό από ιδέες για τη διακυβέρνηση, με μοναδική ευκολία ανασύρουν από το ντουλάπι των θεσμών κοστούμια που είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους.

Ο Βενιζέλος, σαν συνταγματολόγος που είναι, γνωρίζει πολύ καλά ότι, όταν μια κυβέρνηση μοιάζει ξέπνεη από πολιτική ατζέντα, ξαφνικά θυμάται τους θεσμούς, εκκινώντας μια συζήτηση αναθεώρησής τους. Ας θυμηθούμε την "άκαπνη" αναθεώρηση του "καταλληλότερου" το 2006, αλλά και την αναθεώρηση της κυβέρνησης Σημίτη το 2001, η οποία ήρθε να καλύψει το βαθύ έλλειμμα πολιτικής της τότε κυβέρνησης.

Σήμερα λοιπόν, Σαμαράς και Βενιζέλος, σαν δύο μικρά παιδάκια που έχουν αφημένα τα παιχνίδια τους στο πάτωμα, θέλουν να παίξουν μ' αυτά και να τα προσαρμόσουν στις δικές τους ορέξεις, δίνοντας μια ακόμη απόδεξη ότι αυτοί οι κύριοι δεν έχουν καμία διάθεση να αποκαταστήσουν την συνταγματική και πολιτική ηθική, θέλοντας να αλλάξουν στο "και ένα" τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού.

Συνταγματικά εφικτό, βάσει του άρθρου 51 παρ. 1 του Σ, είναι να αλλάξουν τον αριθμό των βουλευτών, με το Σύνταγμα να αφήνει στο νομοθέτη την διακριτική ευχέρεια να κινηθεί μεταξύ του αριθμού 200 και 300. Βεβαίως ο αριθμός των εδρών ενός Κοινοβουλίου δεν είναι ανεξάρτητος από το εκλογικό σύστημα, το οποίο όμως για να αλλάξει από τις επόμενες εκλογές χρειάζονται 200 ψήφοι βάσει του άρθρου 54 παρ. 1 του Σ, διαφορετικά το εκλογικό σύστημα που θα ψηφιστεί θα ισχύσει από τις μεθεπόμενες εκλογές. Όσον αφορά την Γερουσία, η δυνατότητα πρόβλεψης δεν προβλέπεται από το παρόν Σύνταγμα. Για την ιστορία, η τελευταία φορά που υπήρχε δεύτερο νομοθετικό σώμα ήταν στο Σύνταγμα της Αβασίλευτης Δημοκρατίας του 1927. Από τότε η ύπαρξη ενός δεύτερου νομοθετικού σώματος δεν κρίθηκε σκόπιμο.

Το ζήτημα εάν πρέπει να έχουμε μια Βουλή 250 βουλευτών ή μια Γερουσία, ή το εάν πρέπει ή όχι να αυξηθούν οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ζητήματα που πρέπει να τεθούν ενόψει μιας συνταγματικής αναθεώρησης η οποία πρέπει να εξαγγελθεί ρητά. Η οποιαδήποτε άλλη μεθόδευση, πέρα του περιορισμού του Συντάγματος, περιορίζεται και από την πολιτική ηθική, που Σαμαράς-Βενιζέλος μάλλον δεν διαθέτουν, κοιτώντας πιθανόν τις επαναληπτικές εθνικές εκλογές που θα προκύψουν (εκτός κι αν από τώρα πάρουν την πλειοψηφία των 200 βουλευτών, κάτι όμως που φαντάζει απίθανο), στις οποίες θα εφααρμοστεί το νέο εκλογικό σύστημα, με το νέο αριθμό εδρών.

Χρέος του ΠΑΣΟΚ είναι να θέσει τις προτεινόμενες αλλαγές στον πολιτικό κόσμο και την εκλογική του βάση (λέμε τώρα) και όχι να αιφνιδιάζει ανά δέκα ημέρες την κοινή γνώμη, με πρωτοβουλίες που ναι μεν με μια πρώτη ανάγνωση εντυπωσιάζουν, αλλά σε δεύτερο βαθμό φτιασιδώνουν την κατάφορη πολιτική σκοπιμότητα που κρύβεται πίσω από το σκεπτικό Σαμαρά-Βενιζέλου. Οι θεσμοί είναι σαν τα κομμάτια του παζλ. Μπορείς να τους κολλήσεις, αλλά αν δεν έχεις από πριν ένα σχέδιο στο μυαλό σου, η τελική εικόνα που θα βγάλεις πιθανόν θα είναι παράταιρη, σχεδόν φρανκεστάιν..

ΧΑΙΡΕΤΗΣΑΝ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΝΑΖΙ

Αν και ακόμα δεν έχει καν τελειώσει ο Φεβρουάριος, νιώθω ότι μπορώ με ασφάλεια να δώσω στον βουλευτή Αρβανίτη της Χρυσής Αυγής το βραβείο γελοιότητας για το έτος 2014.

Ο άνθρωπος αυτός είχε την...τρομερή έμπνευση να χαιρετίσει ναζιστικά σε εκδήλωση του κόμματος στην Κρήτη, εκεί δηλαδή που διεξήχθη μια από τις πιο σκληρές μάχες των συμμαχικών δυνάμεων κόντρα σε επίλεκτες δυνάμεις της ναζιστικής Γερμανίας με χιλιάδες νεκρούς κι από τις δυο πλευρές.

Παρά την εκλογική της επιτυχία ανά την Ελλάδα, ήδη από το 2012 η Χρυσή Αυγή είχε αποτύχει να εκλέξει βουλευτή σε οποιαδήποτε από τις 4 εκλογικές περιφέρειες του νησιού και νομίζω ότι μετά κι από αυτή την ενέργεια του κ. Αρβανίτη τα προβλήματα για το μόρφωμα των νεοναζί στο νησί θα είναι πολλαπλάσια και ίσως διαφορετικής μορφής.

Μόνο να σιχαίνεται μπορεί πάντως κανείς ακόμα και αυτούς τους ελάχιστους Κρητικούς που παρέστησαν στην εκδήλωση εκείνων που θα ήταν στο πλευρό του Χίτλερ όταν εκείνος έδινε εντολή να σφάξουν τους σύντεκνους τους.

Το αληθινό πρόσωπο της Ουκρανικής αντιπολίτευσης = Χίτλερ ο Απελευθερωτής

Έλα να δεις....
 Το αληθινό πρόσωπο της Ουκρανικής αντιπολίτευσης ΚΑΙ αυτών που τη στηρίζουν... Πηγή : Aνατροπή τώρα.
Είχα γράψει στο παρελθόν πως κάποια εθνικιστικά κόμματα της Ευρώπης είναι νεοταξικά.
Eίναι κόμματα των μυστικών υπηρεσιών....Αυτά τα κόμματα είναι ακραία και έχουν υπόγειες διασυνδέσεις με κόμματα του ερυθρού τρόμου.....για χάρη των τοκογλύφων. Ναι, υπάρχουν σιωνιστές στην Ουκρανία. Μυστήριοι σιωνιστές. Η Ουκρανία όμως, άνοιξε τα μάτια σε αρκετούς ηλίθιους...
Πικρή επιβεβαίωση dogs in space.
chaos-crisis.blogspot.com

Σε Ευρωπαϊκή-Ναζιστική πορεία η Ουκρανία- Οι ναζί-φιλοευρωπαϊστές καίνε τα γραφεία του ΚΚ Ουκρανίας

Μετά τις εκκλήσεις του Εβραίου Ραβίνου προς το ποίμνιό του να εγκαταλείψει το Κίεβο, αλλά και τους Ναζιστικούς χαιρετισμούς του αρχηγού της αντιπολίτευσης, έρχεται η καταστροφή των γραφείων του ΚΚ Ουκρανίας για να προσθέσει περισσότερο σκεπτικισμό στο θέμα εξέγερση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Γερμανία και οι ΗΠΑ εμφανίζονται φιλικότατοι και υποστηρικτές της φιλοναζιστικής αντιπολίτευσης όταν σχίζουν τα ιμάτια τους για την "Χρυσή Αυγή" στην Ελλάδα. Οι Ναζί στην Ουκρανία προχώρησαν σε πυρπόληση των γραφείων του ΚΚ. Οι ευρωαμερικάνοι σύμμαχοι τους αποκαλύπτονται ξεκάθαρα. H Oυκρανία πλέον είναι σε Φιλοευρωπαϊκή-Ναζιστική Τροχιά συγχαρητήρια.

Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Yatsenyuk κάνει τον γνωστό Ευρωπαικό χαιρετισμό (Αρχαιοελληνικό)

Οι ναζί-φιλοευρωπαϊστές καίνε τα γραφεία του ΚΚ Ουκρανίας

Σε Ευρωπαϊκή πορεία η Ουκρανία. Ευρωπαϊστές παρελαύνουν με τα Ευρωπαϊκά τους σύμβολα
(Ρούνους της Γερμανικής Φυλής που χρησιμοποιήθηκαν από το Γ' Ράιχ)

Τωρα που το βλεπω το Ναζιστικό σήμα θυμήθηκα κι αυτό λέτε να είναι σύμπτωση ;;;;;; 

Πράσινο φως για την κατασκευή του δρόμου Μπράλλου - Άμφισσας

Γράφτηκε από τον/την Λένα Παρασκευά

Το «πράσινο φως» για την κατασκευή και λειτουργία του τμήματος Μπράλλος - Άμφισσα στους νομούς Φθιώτιδας και Φωκίδας, συνολικού μήκους 28,61 χλμ, δόθηκε με την υπογραφή της απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων από τον υπουργό ΠΕΚΑ Γιάννη Μανιάτη.

Το έργο αποτελεί τμήμα του οδικού άξονα Λαμία - Ιτέα - Αντίρριο και μετά την ολοκλήρωσή του αναμένεται να επιφέρει σημαντική μείωση του απαιτούμενου χρόνου της διαδρομής για τους οδηγούς με προέλευση τη νοτιοδυτική Ελλάδα και προορισμό την κεντρική και βόρεια Ελλάδα και αντίστροφα.

Ειδικότερα, το έργο αφορά στη βελτίωση της υφιστάμενης οδού και νέα χάραξη, έχει αφετηρία που βρίσκεται επί της υφιστάμενης εθνικής οδού πριν τον οικισμό του Μπράλλου, ενώ περιλαμβάνει παράπλευρο δίκτυο, ισόπεδους κόμβους, και τεχνικά έργα, όπως γέφυρες, τοίχους αντιστήριξης, σήραγγες, διαβάσεις και οχετούς.

Σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ, με την αναβάθμιση αυτή επιτυγχάνεται επίσης η βελτίωση της οδικής ασφάλειας, καθώς στο συγκεκριμένο τμήμα κινείται ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό βαρέων οχημάτων, καθώς επίσης η παράκαμψη των υφιστάμενων πόλεων και οικισμών, η οικονομική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, αλλά και η τουριστική ανάπτυξη των βόρειων παραλιών του Κορινθιακού και του Πατραϊκού Κόλπου.

Φορέας υλοποίησης του έργου είναι σύμφωνα με τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων η ΕΥΔΕ/ΠΑΘΕ του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η Σαρκοφάγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Αξιοσημείωτα μνημεία στο μουσείο της Κωνσταντινουπόλεως είναι δύο μαρμάρινες σαρκοφάγοι, οι οποίες φέρουν σαφή χαρακτηριστικά Ελληνικής εργασίας (πιθανότατα της σχολής του Πραξιτέλη).

Η μια από τις σαρκοφάγους αυτές χρονολογείται στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. καιμιμείται μονόπτερο ιωνικό οικοδόμημα, που ανάμεσα στους κίονές του φαίνονται δεκαοκτώ γυναικείες μορφές που πενθούν.

Η δεύτερη σαρκοφάγος ανήκει στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. και μιμείται το σχήμα κατοικίας ή ναού πιθανότερα. Το μνημείο αυτό ονομάζεται συνήθως "σαρκοφάγος του Μ. Αλεξάνδρου" γιατί σε μια από τις πλευρές του έχει απεικονιστεί η μάχη της Ισσού και υπέθεσαν ότι είχε προοριστεί για το νεκρό του Μ. Αλεξάνδρου. Αν και η σαρκοφάγος από την αρχαιότητα είχε ληστευτεί, στο δάπεδο της βρέθηκε αρχαίο νόμισμα.του 3ου π.Χ. αιώνα.

Η σαρκοφάγος της Σιδώνας. Γνωστή ως Σαρκοφάγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Το 321, σχεδόν δύο χρόνια μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου, ο Αρριδαίος ολοκλήρωσε την κατασκευή της αρμάμαξας, που θα μετέφερε τη σορό του Αλεξάνδρου από τη Βαβυλώνα στο μαντείο του Άμμωνα, όπως ήταν η επιθυμία του. Η σαρκοφάγος ήταν από σφυρήλατο χρυσό, τη γέμισαν με αρώματα, για να συντηρείται η μούμια, και τη σφράγισαν με εφαρμοστό χρυσό κάλυμμα.

Πάνω της τοποθέτησαν μία πολύ ωραία και χρυσοποίκιλτη φοινικίδα (κόκκινη πολεμική σημαία) και δίπλα της τα όπλα του νεκρού. Κατά τον Διόδωρο, όταν η πομπή έφτασε στα σύνορα της Συρίας με την Αίγυπτο, τη συνάντησε οΠτολεμαίος επικεφαλής στρατιωτικής δύναμης και μετέφερε με τιμές την αρμάμαξα όχι στο μαντείο του Άμμωνα, αλλά στην Αλεξάνδρεια.

Στο τέλος του 19ου αιώνα ανακαλύφτηκαν οι βασιλικοί τάφοι της Σιδώνας. Τα ανάγλυφα της ωραιότερης σαρκοφάγου, που σήμερα φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κωνσταντινούπολης, απεικονίζουν τον Μ. Αλέξανδρο κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού άγριων ζώων και μιας μάχης κατά των Περσών.

Ο χρωματισμός των μορφών έχει διατηρηθεί σε ασυνήθιστα καλή κατάσταση και γι' αυτό το λόγο η σαρκοφάγος θεωρείται ως μια από τις σημαντικότερες μαρτυρίες για την πολυχρωμία των γλυπτών κατά την ύστερη κλασική και την πρώιμη ελληνιστική περίοδο.

Έρευνα του πρωτοτύπου, μελέτη και σχεδιασμός: Vinzenz Brinkmann, Ulrike Koch-Brinkmann

Αναλύσεις με μεθόδους φυσικών επιστημών: Heinrich Piening

Ψηφιακή αποτύπωση: Ursula Buck, Thorsten Schwing, GOM, Braunschweig.

Στερεολιθογραφία: Alphaform, Μόναχο

Πλαστική επανεκατεργασία: Joseph Kottl

Χρωματισμός: Ulrike Koch-Brinkmann

Φυσικά ψήγματα που εφαρμόστηκαν με την τεχνική της τέμπερας:

Μπλε: Αιγυπτιακό μπλε

Κόκκινο: Ριζάρι, Ώχρα, Αιματίτης

Πράσινο: Αιγυπτιακό πράσινο

Κίτρινο, Καφέ: Ώχρα

Λευκό: Λευκό μολύβδου

Μαύρο: Καμμένα οστά

Εκμαγεία: Stiftung Archδologie

Πρωτότυπο: Κωνσταντινούπολη, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Πηγές:

http://www.windmillstravel.com/gr/album.php?id=53&destination=19&destinationtype=city&page=9

http://www.alexanderofmacedon.info/greek/F2gr.htm

http://www.istanbularkeoloji.gov.tr/web/27-107-1-1/muze_-_en/collections/archaeological_museum_artifacts/sarcophagus_of_the_crying_women

http://de.wikipedia.org/wiki/Alexandersarkophag

http://pyrron.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8151.html

http://ellinonpaligenesia.blogspot.gr/2013/04/blog-post_6.html]

Το ειδαμε εδω:http://www.apocalypsejohn.com